พ่อเลิกกับแม่ มาตั้งแต่เราอยู่ ป.4พ่อมีภรรยาใหม่ ทิ้งเรากับแม่ตอนนั้นลำบากมาก แม่ไม่มีงานทำ วันที่พ่อกับแม่เลิกกัน แม่พาเราไปขอเงินพ่อที่ทำงานอยู่ ที่ปทุมธานี เรากับแม่อยู่ อยุธยา เรากับปม่ไปรอพ่อ ตั้งแต่เย็นจนถึงประมานสี่ทุ่มกว่า พ่อกลับมาพร้อมผู้หญิงอีกคนถามแม่ว่ามาทำไม แม่ตอบว่าลูกไม่มีเงินไปโรงเรียน แล้วผู้หญิงที่มาใคร พ่อตอบเมียใหม่กู กับกับกูเลิกกัน แม่บอกได้ แต่คืนนี้ขอพาลูกไปนอนในบ้าน พ่อบอกไม่ได้ แม่ร้องไห้ขอร้องพ่อ พ่อเอาลูกกอลฟกว้างแม่ เราเห็นทุกอย่างสงสารแม่มาก แม่พาเราเดินออกมาแม่ร้องไห้ตลอดทาง ระหว่างนั่งพัก แม่ยังคงร้องไห้อยู่ มีทหารคนนึงลงจากแท็กซี่มา สภาพคือเมามาก โยนเงินให้เรากับแม่ 100บาท แม่พาเราไปหาขึ้นรถเพื่อไปหาคนรู้จัก แต่ไปแล้วไม่เจอ แม่เลยพาเดินไปสถานีตำรวจ แม่บอกตำรวจว่าจับฉันหน่อย ฉันกับลูกไม่มีที่นอนแล้ว หน้าตาแม่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ตำรวจแนะนำว่าให้พาลูกไปนอน ตรงศาลาหน้าห้ืงสอบสวนแม่พาเราไปแม่นั่งลง ให้เราหนุนตัก บอกนอนนะลูกเดี๋ยวก็เช้าแล้วให้ลุงมารับ เรานอนมองหน้าแม่ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา จนเช้าแม่ติดต่อให้คนที่บ้านมารับแม่กับพ่อก็เลิกกันนับจากนั้นมา ะ่อไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูหนือรับผิดชอบอะไรเราเลย จนมาถึงวันนี้พ่อป่วยหนักไม่มีเงิน ไม่มีใครดูแล กลับมาถามหาเรา อยากให้เราพาไปหาหมอ พาไปรักษา บอกคิดถึงมาก แต่ความรู้สึกเราคือแบบอะไรว่ะตอนดีๆ ไม่เคยมาหา ตอนนี้ พ่อเราอยู่ ไอซียู อาการทรงๆ อาโทรมาถามว่า ค่าห้องที่พ่อค้างพอจะจ่ายให้ได้ไหม แล้วถ้าออกโรงบาลมาช่วยปลูกบ้านให้พ่อหน่อยได้ไหม อาจะได้ดูแลได้ คือตอนนี้ในใจเราคือจะมาอะไรกันหนักหนา เรารู้ไม่รัก รู้สึกเฉยๆมากตอนนี้