สวัสดีค่ะเรากลับมาเล่นอีกครั้ง ตอนนี้เราอยู่ในวัยทำงานแล้วแต่ยังคงอยากปรึกษาเพื่อนๆชาวพันทิป
ขอเริ่มเลยนะคะ เรามีแฟนคบกันมา2ปีกว่า แฟนเราโตกว่าเรา2ปี ต้องเกริ่นถึงปัญหาก่อน คือความแตกต่างของเราค่ะ การให้การรับไม่เท่ากัน บ้านเราค่อนข้างพอมีฐานะในระดับที่ให้เงินเราใช้ซื้อนู่นนี่ ไม่ต้องอด อยากกินอะไรก็กิน ในขณะที่แฟนเราที่บ้านเค้ามีน้อยกว่าเรานิดหน่อยค่ะ การคบกันในระยะ1ปีแรก เราเป็นฝ่ายให้ค่ะ เราอายุ22เรียนจบและมีงานทำทันที จึงพอมีเงิน ส่วนแฟน อายุ24โดนออกจากงานด้วยสถานการ์ณโควิด ทำให้1ปีแรก เราซัพพอคเค้าทางการเงิน ของใช้ นิสัยเรา เราชอบซื้อของให้แฟนค่ะ เรามักจะซื้อรองเท้าบาส เสื้อผ้าเพราะอยากให้แฟนมั่นใจค่ะ นอกจากเรื่องนี้ก็จะเป็นเรื่องความเป็นอยู่ เนื่องจากเรากินเก่งและชอบกินอาหารที่ราคาแรงกว่าอาหารทั่วไป เรามักจะชวนเค้าไปเพราะอยากให้เค้ากินของอร่อยด้วยกัน เค้าปฏิเสธเสมอค่ะเพราะเค้าบอกเค้าไม่อยากใช้เงิน เราจึงค่อยๆเปลี่ยนเค้า เราผิดเอง เราทำให้เค้าเคยตัวค่ะ ชีวิตเราสองคนเราเป็นฝ่ายให้มาจนบอกตามตรงเราเหนื่อยค่ะ แต่เรารักเค้ามาก เค้าดูแลเราไม่ได้ในเรื่องเงิน แต่กับเรื่องอื้นเค้าดีมากเลยค่ะ เค้าพาเราไปทำความรู้จักกับที่บ้าน ที่บ้านของแฟนเรารักเรามากๆค่ะ เราเหมือนเป็นส่วนนึงของครอบครัวเค้า ทำกับข้าวด้วยกัน แม่ของแฟนเรามักจะดีใจเสมอเวลาเราไปบ้าน ส่วนแฟนเราก็คอยเอาอกเอาใจ ขับรถไปรับไปส่ง เค้าเปลี่ยนนิสัยข้อเสียเค้าให้เราค่ะ จากคนที่ไม่โรแมนติก ดูแลคนอื่นไม่เป็น เราเห็นควรมเปลี่ยนแปลงเค้าและซึ้งใจเสมอ เช่น เค้าพยายามเอาเราไปทำความรู้จักกับเพื่อนเขา เค้าไม่เล่นโซเชียลแต่เค้าก็ลงรูปเราเพื่อให้เราสบายใจ เค้าไม่เคยให้แฟนเก่าอยู่ด้วยนานๆเพราะเค้าเป็นคนติดเพื่อนค่ะ เรารู้เพราะเราเคยเห็นแชทเค้ากับแฟนเก่า เค้าทำให้เรามั่นใจว่า เราเป็นคนทึ่เค้าทุ่มเทให้ที่สุด ปัญหาที่ผ่านมาของเราคือเรื่องเงินและการทะเลาะกันหยุมหยิม

จนวันนึงเราทะเลาะกันหนัก เกิดจาก ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เค้าเป็นคนชอบเอาชนะทำให้การทะเลาะมันรุงแรงขึ้นค่ะ เค้าใจร้อนใส่เราเสมอ เวลาเราคิดมากเรามักจะแก้ปัญหาคนเดียวเพราะเค้าไม่ค่อยสนใจเค้ามักจะบอกว่าที่เราคิดมันไร้สาระ ถ้าเป็นตัวเค้า เค้าจะไม่คิด เค้าไล่เราบอกให้เราไปจากชีวิตเค้า เค้าเริ่มอยากอยู่คนเดีบว เค้าเบื่อๆ พอมาคบเรา ทำให้ไม่ค่อยเจอเพื่อน ไม่ได้เล่นเกม ไม่มีเวลาทำอะไรต้องมาอยู่กับเรา เค้าบอกเราว่าเค้ารักตัวเองมากกว่าที่รักเราแล้ว ขอให้เราไปเถอะ ทำให้เราตัดสินใจพอและบอกเลิกค่ะด้วยความทึ่มันสะสม เราอึดอัด เรารู้สึกเหมือนเค้าไม่ใช่คู่คิดเรา เค้าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางเกินไป เราหายไปจากกัน1เดือน และเค้ากลับมาขอโทษเราและขอโทษเค้าบอกเค้ารู้แล้วว่าเราทำให้เค้ามากมายขนาดไหน เค้ารู้แล้วว่าพอไม่มีเรามันเป็นยังไง เค้าบอกเค้าไม่มีความสุขเลย เราใจอ่อนกลับไปคืนดีกันค่ะ

แต่แล้ว เหตุการ์ณที่ทำให้เลิกกันก็เกิดขึ้นใหม่ค่ะ เค้ามาเล่นโทรศัพท์เรา(ปกติเราเล่นโทรศัพท์กันและกันค่ะ เพียงแต่ส่วนใหญ่เราเลือกที่จะไม่เล่น) เค้าเข้าไปดูแชทที่เราคุยกับเพื่อน 1เดือนที่ผ่านมา เราระบายกับเพื่อน เราพูดถึงเค้าทุกอย่าง ปัญหาทุกอย่าง เราพูดไม่ดีค่ะเราบอกกับเพื่อนว่า เชื่อมั้ยเดี๋ยวมันจะคลานกลับมาเพราะมันจะรู้ว่ากูดีกับเค้ากับทึ่บ้านเค้าแค่ไหน เราใส่กับเพื่อนสุดเลยค่ะ เพราะว่าเราไม่เคยระบายกับเพื่อนเลย เราคิดว่าการที่เอาเรื่องคนสองคนไปพูดเพื่อนเราจะมอฃเค้าไม่ดี แต่ช่วงที่เลิกกันตอนนั้นเราตัดสินใจบอกกับเพื่อนทุกอย่างว่าปัญหามีอะไรบ้าง พอเพื่อยเรารู้ ด้วยอารมณ์ค่ะเพื่อนเราก็ใส่ยับเลยค่ะ บอกให้เราออกเงินทุกอย่างแบบนี้มันปลิงชัดๆ แชทมันเม้ากับเพื่อนรุนแรงค่ะ เราจำได้ว่าเราบอกเพื่อนว่า เรามั่นใจว่ามันหาใครที่ดีแบบนี้ไม่ได้แล้ว เราพิมคำดูถูกไปหลายคำด้วยอารมที่โมโห พอเค้าเห็นแชท เค้าปาโทรศัพท์และด่าเราทันที เราร้องไห้ขอโทษ เค้าบอกเราให้ออกไปจากบ้านเค้าเดี๋ยวนี้ ตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยงคืน เค้าบอกถ้าเราไม่ออกไปจากบ้านเค้าจะลากเราออกมา เค้าโมโหแรงที่สุดเท่าที่เราเคยเห็นว่าเลยค่ะ ตอนนั้นเราทำได้แค่ร้องไห้ส่ายหน้าบอกว่าไม่ไป ไม่เลิก เราไปร้องไห้และขวางประตูไวั ขอให้เค้าฟัง เค้าไม่ฟังเลยค่ะตอนนั้นเค้าโมโหมากๆ เราทำได้แค่ร้องไห้และขอให้เพื่อนมารับ เค้าลงมาเปิดบ้านให้และขึ้นไปห้องทันทีค่ะ เราร้องไห้รอเพื่อนมารับอยู่ในห้องนั่งเล่น ไม่มีการลงมาเพื่อดู ไม่มีคำบอกลา ไม่มีคำอวยพร ภาพจำเราคือเค้าชี้นิ้วไล่ สะบัดมือเรา และหน้าตาทึ่โมโหมากของเค้า

วันนี้เป็นวันที่3ค่ะ แผลยังสดมาก เราไม่ได้ร้องไห้แล้วแต่เราก็ยิ้มไม่ได้และนอนไม่หลับเลย เราคิดถึงเค้า แต่ทึ่มากกว่าคือความรู้สึกผิด เราไม่น่าเอาเค้าไปพูดกับเพื่อนเรา ปกติเราทะเลาะกับเค้าเราไม่เคยปรึกษาใครค่ะ แต่ที่เราไปปรึกษาเพื่อนรอบนี้เพราะมันสุดเกินกว่าจะแบกคนเดียว ความโกรธความโมโหมันเยอะมากค่ะ แต่พอมาวันนึ้ เรามานั่งคิดถึงเค้า เราอยากขอโทษเค้าค่ะ เรารู้สึกผิด รู้สึกตัวเองมันแย่มากที่พูดแบบนั้นลงไป เราควรทักไปง้อเค้าหรือพยายามก้าวต่อไปคะ

ปล.มีหมาที่เราสองคนเลี้ยงด้วยกันด้วยค่ะ เราเป็นคนซื้อน้องมา แต่เลึ้ยงไว้ที่บ้านฝ่ายผช เราสามารถขอเจอหมาเราได้มั้ยคะ เพราะเรารับมาเลี้ยงเองที่บ้านไม่ได้ ที่บ้านเรามีแมว อีกอย่างคือที่บ้านผช แม่เค้า พ่อเค้า น้องเค้า รักหมามากค่ะ เราไม่อยากแยกหมาออกจากเค้ากับที่บ้านเค้า