คือจากหัวข้อข้างต้น ผมมองว่าตอนนี้สิ่งที่กำลังทำให้คนมีความแตกต่างกันคือเรื่องการศึกษา มันไม่เหมือนสมัยก่อนที่คนรวยคนจนจะเรียนรวมกัน ดังนั้นความรู้อะไรจะไม่ต่างกันมาก เพราะเรียนจากเนื้อหาเดียวกัน คนจนคนรวยเป็นเพื่อนกันรู้จักกันมีความสัมพันธุ์เกื้อกูลกัน
แต่ปัจจุบันมันไม่ใช่ คนรวยมีเงิน ยอมจ่ายเงินเพื่อให้ลูกเรียนโรงเรียนเอกชน นานาชาติ ทำให้ตอนนี้สังคมเหมือนเริ่มแบ่งแยกกรายๆๆแล้ว ต่อไปอนาคต คนรวยคงจะอยู่กับกลุ่มคนรวย ยิ่งรวยขึ้นไป คนที่ไม่ได้รวยก็จะไต่เต้าขึ้นยาก 
ระบบการศึกษา ต้องยอมรับว่าการศึกษาของรัฐโดยส่วนใหญ่ ไม่มีมาตรฐาน หรือต่ำกว่ามาตรฐาน เลยยิ่งทำให้เด็กที่ไม่ได้มีเงินเสียโอกาส ต้องใช้คำว่าเสียโอกาสเพราะบางคนเก่งมีความสามารถ แต่ต้องเรียนในระบบที่ไม่ได้มาตรฐาน มันก็จะยากสำหรับเค้าในการที่เติบโตไปข้างหน้า
อยากให้ระบบการศึกษาของไทยออกจากระบบ แล้วมีการประเมินเหมือนเอกชน ต้องอย่ากลัวว่าไม่มีคนจะไปเป็นครู ผมเชื่อว่ามีหลายคนอยากไปเป็นครู แต่ขาดโอกาส คนไหนที่ทำไม่ได้ตามมาตรฐานก็เอาคนที่อยากเป็นจริงๆ มี passion จริงๆมาแทนที่ แต่กระทรวงศึกษาปัจจุบัน เหมือนแคร์ครูมากกว่าแคร์นักเรียน ได้ยินมาว่าพอจะมีการให้เปลี่ยนแปลงบางอย่างก็บ่นกันอุบ เลยไม่มีกาารพัฒนาเปลี่ยนแปลงสักที
การประเมินแทนที่จะดูที่กระบวนการสอน ดูว่าเด็กมีการพัฒนาไหม ไปดูที่เกรดเลยทำให้ตอนนี้ครูปล่อยเกรดเฟ้อ เพราะกลัวจะโดนว่า
ควรเลิกดูที่เกรดเด็ก ดูที่ความรู้ ความสามารถเด็กดีกว่า มีเกณฑ์ประเมินมาตรฐานไปเลยว่าเด็กอยู่ชั้นนี่ ขั้นต่ำที่ได้คืออะไร ถ้าเด็กคนไหนทำไม่ได้ ก็ควรให้มีการซ้ำชั้นจะได้เกิดการพัฒนา เด็กจะได้เกิดความกระตือรือน้น
รู้สึกเสียดายโอกาสเด็กที่จริงแล้วเค้าอาจจะไปได้ไกลกว่านี้ แต่ไปไม่ได้เพราะติดแค่เรื่องระบบการศึกษา จริงๆกระทรวงศึกษาไม่ต้องดูงานไกล ดูตัวอย่างโรงเรียนทีสอนดีๆ เตรียมอุดม สวนกุหลาบ ก๊อปมาใช้เลยก็ได้ ดูว่าเค้าทำอย่างไรเด็กถึงได้เก่ง ครูต้องปฏิบัติอย่างไร
เพื่อนๆคิดเห็นว่าอย่างไรกันบ้าง อันนี้ถ่ายทอดมาจากความรู้สึกส่วนนึง ที่อยากให้ประเทศพัฒนา เพื่อนๆคิดว่าความต่างของระบบการสอนมีผลมากไหมต่อการพัฒนาของไทย