สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ เรื่องราวที่ผมจะนำมาถามอาจจะไม่ถูกใจชาวกระทู้ ผมต้องขออภัยมาด้วยนะครับ
ก่อนอื่นเลยนั้น...ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ประมาณ 4ปี และก็เลิกรากันไป จนทำให้ผมเก็บตัวไม่สนใจผู้หญิง จนกระทั่งเริ่มทำงานได้ประมาณ 2 ปี ผมก็เริ่มรู้สึกที่จะอยากมีใครสักคน ผมจึงลองเที่ยวกลางคืนดู ต้องบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่า ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน และมันเป็นครั้งแรกที่ผมลองเที่ยวกลางคืนดู....ครั้งแรกก็ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษผมจึงไม่สนใจ แต่ก็ยังเที่ยวอยู่แต่เที่ยวแบบไม่พิศวาส (หมายความว่า เรายังมองว่าเขาเป็นแค่คนทำงานไม่ได้รู้สึกผูกพันธ์ด้วย )
จนกระทั่ง วันหนึ่ง ผมก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง แน่นอนว่าผมรู้สึกประทับใจในตัวเขาและเราก็คุยกันสนุกมาก จนผมรู้สึกว่าผมชอบเขา.....จากนั้นผมก็ไปเที่ยวเขาเรื่อยๆ ค้างคืนบ้าง ชั่วคราวบ้าง จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมตัดสินใจขอคบเขาเป็นแฟนเพราะผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจปัญหาชีวิตของเราดีและให้คำแนะนำกับเราดีมาก และอีกอย่างหนึ่งคือ เขาไม่มีลูกด้วย...แน่นอนว่าเธอก็ตอบตกลงเป็นแฟนกับผม แต่ๆ ช่วงที่เราคบกันเธอก็ยังทำงานนะ และด้วยความที่เรามองเรื่องเซ็กเป็นเรื่องธรรมชาติและเขาก็ทำเป็นอาชีพหลักและรายได้หลักก็มาจากเธอ... เราก็ไม่ห้ามนะอีกอย่างเรารู้อยู่แล้วว่าเขาทำอาชีพนี้และเราก็ยอมรับได้.....จนกระทั่งวันหนึ่งเขาหยุดทำอาชีพนี้ ผมจึงได้ชวนให้เธอมาอยู่ด้วย มาเป็นแม่บ้านให้ ต้องบอกก่อนนะว่าผมทำงานเป็นพนักงานบริษัท ไม่ค่อยมีเวลาว่างดูแลเรื่องความสะอาดและเรื่องอาหารการกิน พอมีเธอเข้ามาในครอบครัว เธอสามารถจัดการสิ่งที่เราขาดตกบกพร่องได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เสื้อผ้า ความสะอาด ทุกอย่างที่เราไม่เก่งและเธอก็สามารถทำได้ดีมากๆด้วย และแน่นอนว่าที่เธอเคยบอกว่าเธอไม่เคยมีลูก เธอโกหกผม! ผมไม่แปลกใจเลยเพราะเธอสามารถจัดการสิ่งต่างๆในครอบครัวได้ดีเหลือเกินส่วนลูกของเธอก็ 5 ขวบแล้ว แต่ผมก็ยอมรับได้นะ มิหนำซ้ำผมยังได้ไปทำความรู้จักกับพ่อ และครอบครัวของเธอด้วย และผมกับลูกของเธอก็ค่อนข้างเข้ากันได้..เหตุการณ์ก็ดำเนินมาด้วยดี ต้องบอกก่อนนะครับว่า เหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มคบกันจนกระทั่งถึงวันที่ ได้ไปพบครอบครัวเขา ผ่านมาเป็น 10 เดือนแล้ว จนกระทั่งเดือนที่ 11 ทางฝ่ายเขาจำเป็นต้องใช้ตังค์และผมก็มีพอให้ใช้จ่ายในครอบครัว มันจึงเหลือวิธีสุดท้ายที่จะหาเงินได้เยอะๆและพอกับความต้องการนั่นคือ.....เธอเกริ่นขอผมเพื่อที่จะขอไปทำงานกลางคืนเหมือนเดิมแต่เราไม่ได้เลิกกันนะ คือให้ไปส่งเธอตอนเช้า และเย็นก็รับกลับหรือไม่ก็ให้เธอไปเช่าหออยู่เพียงลำพังเพื่อรับงาน แน่นอนว่าเธอรู้สึกไม่ดีที่พูดออกมาแบบนั้นและผมก็รู้สึกไม่ดีที่ได้ยินแบบนั้นเหมือนกัน มันอาจจะพูดยากนะเมื่อก่อนผมเคยยอมรับได้ที่เธอเคยทำแบบนี้แต่หลังจากที่เธอหยุดทำและมันเริ่มที่จะกลายเป็นอดีตของเธอ ตัวผมก็เริ่มชินและเริ่มอินกับชีวิตคู่มากขึ้น แต่ก็นั่นแหล่ะมันคือชีวิต ผมที่เริ่มจะหวงและไม่อยากให้กลับไปทำเหมือนเดิมจึงได้เอ่ยปากชวนเธอมาทำงานด้วยกัน แต่มันก็เหมือนบังคับให้ปลาปีนต้นไม้อ่ะ มันเป็นไปไม่ได้ เธอไม่ทำ เพราะมันได้ตังค์น้อย....บทสรุปคือ ครับเธอกลับไปทำหมือนเดิม....แน่นอนผมรับรู้และข่มขื่นมาก มันคงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอก แน่นอนมันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว และผมก็รับเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าผมรับกับอดีตที่ผ่านมาได้...แต่....พอถึงเวลาที่เรารักเขามากจริงๆ และได้ใช้ชีวิตกับเขาจริงๆ มันกลับทำให้ผมลืม ลืมว่าเขาเคยเป็นและทำอะไรมาก่อน....คุณเชื่อไหมว่าผมแพลนที่จะแต่งงานและสร้างครอบครัวด้วยกันแต่พอผมได้ยินประโยคนี้ผมกลับรู้สึกอยากร้องไห้อยากกลับไปเกมือนเดิมอ่ะ กลับไปตอนที่ผมไม่รู้จักกับเขา และเราไม่มีความผูกพันธ์กัน มันเจ็บจี๊ดอ่ะ จะบอกเลิกก็ไม่ได้เพราะเรารักเขา....ผมรับบทเป็นคนขับรถให้เธอ....ส่งเธอไปนอนกับผู้ชายที่ผมก็ไม่รู้ว่าใคร....ทั้งๆที่ผมเป็นคนดึงเธอออกมาจากจุดนั้นและก็เป็นคนนี้ที่ส่งเธอกลับไปเหมือนเดิม.....ผมรู้สึกปวดร้าวเหมือนคนที่เรารักไปมีอะไรกับคนอื่น ( คนที่ไม่มีความรู้สึกนี้นะครับ ผมลองแนะนำให้คุณลองไปหาหมูมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงอย่างดี ดูแลมันอย่างดี ให้ความรัก ความอบอุ่น อย่างดี พอผ่านไปสัก 4 ปี คุณลองฆ่ามันและก็เอามาทำอาหารดูนะครับ ถ้าคุณกินได้โดยที่คุณไม่รู้สึกอะไรคุณก็จะมองบทความนี้เป็นแค่เรื่องดาดๆ แต่ถ้าคุณทำใจที่จะฆ่ามันไม่ได้หรือต่อให้ฆ่าคุณก็ไม่มีวันกินมันเด็ดขาด นั่นแหล่ะคุณถึงจะเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อ ต่อให้คุณรู้ว่ามันเป็นอาหารแต่ถึงวันที่คุณเริ่มรู้สึกและผูกพันธ์กับมันคุณยังจะกล้ากินมันไหม) ใช่ครับผมรู้ ผมรู้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องกลับไปทำเหมือนเดิม แต่ตอนนั้นผมรักเธอมาก ผมกดยอมรับทุกข้อตกลง ทุกเงื่อนไข โดยไม่ไตร่ตรอง จนกระทั่งวันหนึ่ง ข้อตกลงที่ผมเคยทำไว้ มันย้อนกลับมา...ผมรู้สึกไม่โอเคร กับการกลับไปทำงานครั้งนี้ของเธอ แต่ผมก็ปลอบใจตัวเองโดยการใส่ข้อตกลงเรื่องครั้งสุดท้ายลงไปด้วย โดยข้อตกลงนั่นคือยอมให้เธอทำครั้งนี้ครั้งสุดท้าย และมันจะไม่มีอีกครั้งต่อไป แต่ถึงอย่างนั้น ครั้งนี้ที่เธอกลับไปทำงานมันก็ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนหักหลังอยู่ดี เพราะแฟนที่เราเคยอยู่กินกันดันไปมีอะไรกับคนอื่น...
เพื่อนๆ คิดว่า มีวิธีไหนบ้างที่ผมจะสามารถอยู่กับความรู้สึกนี้ได้อย่างไม่ทุกข์
ผมขอขอบคุณมากนะครับสำหรับข้อคิดเห็นต่างๆและผมจะเก็บเอาส่วนที่มีประโยชน์ไปตกตะกอนและเอาไปใช้เพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดในด้านลบ
จากใจคนที่มีแฟนเป็นคนทำงานกลางคืน....
คนที่มีแฟนทำงานเป็นโสเภณีเขามีวิธีปรับจูนความคิดยังไงให้ยอมรับได้ครับ?
ก่อนอื่นเลยนั้น...ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ประมาณ 4ปี และก็เลิกรากันไป จนทำให้ผมเก็บตัวไม่สนใจผู้หญิง จนกระทั่งเริ่มทำงานได้ประมาณ 2 ปี ผมก็เริ่มรู้สึกที่จะอยากมีใครสักคน ผมจึงลองเที่ยวกลางคืนดู ต้องบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่า ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน และมันเป็นครั้งแรกที่ผมลองเที่ยวกลางคืนดู....ครั้งแรกก็ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษผมจึงไม่สนใจ แต่ก็ยังเที่ยวอยู่แต่เที่ยวแบบไม่พิศวาส (หมายความว่า เรายังมองว่าเขาเป็นแค่คนทำงานไม่ได้รู้สึกผูกพันธ์ด้วย )
จนกระทั่ง วันหนึ่ง ผมก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง แน่นอนว่าผมรู้สึกประทับใจในตัวเขาและเราก็คุยกันสนุกมาก จนผมรู้สึกว่าผมชอบเขา.....จากนั้นผมก็ไปเที่ยวเขาเรื่อยๆ ค้างคืนบ้าง ชั่วคราวบ้าง จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมตัดสินใจขอคบเขาเป็นแฟนเพราะผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจปัญหาชีวิตของเราดีและให้คำแนะนำกับเราดีมาก และอีกอย่างหนึ่งคือ เขาไม่มีลูกด้วย...แน่นอนว่าเธอก็ตอบตกลงเป็นแฟนกับผม แต่ๆ ช่วงที่เราคบกันเธอก็ยังทำงานนะ และด้วยความที่เรามองเรื่องเซ็กเป็นเรื่องธรรมชาติและเขาก็ทำเป็นอาชีพหลักและรายได้หลักก็มาจากเธอ... เราก็ไม่ห้ามนะอีกอย่างเรารู้อยู่แล้วว่าเขาทำอาชีพนี้และเราก็ยอมรับได้.....จนกระทั่งวันหนึ่งเขาหยุดทำอาชีพนี้ ผมจึงได้ชวนให้เธอมาอยู่ด้วย มาเป็นแม่บ้านให้ ต้องบอกก่อนนะว่าผมทำงานเป็นพนักงานบริษัท ไม่ค่อยมีเวลาว่างดูแลเรื่องความสะอาดและเรื่องอาหารการกิน พอมีเธอเข้ามาในครอบครัว เธอสามารถจัดการสิ่งที่เราขาดตกบกพร่องได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร เสื้อผ้า ความสะอาด ทุกอย่างที่เราไม่เก่งและเธอก็สามารถทำได้ดีมากๆด้วย และแน่นอนว่าที่เธอเคยบอกว่าเธอไม่เคยมีลูก เธอโกหกผม! ผมไม่แปลกใจเลยเพราะเธอสามารถจัดการสิ่งต่างๆในครอบครัวได้ดีเหลือเกินส่วนลูกของเธอก็ 5 ขวบแล้ว แต่ผมก็ยอมรับได้นะ มิหนำซ้ำผมยังได้ไปทำความรู้จักกับพ่อ และครอบครัวของเธอด้วย และผมกับลูกของเธอก็ค่อนข้างเข้ากันได้..เหตุการณ์ก็ดำเนินมาด้วยดี ต้องบอกก่อนนะครับว่า เหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มคบกันจนกระทั่งถึงวันที่ ได้ไปพบครอบครัวเขา ผ่านมาเป็น 10 เดือนแล้ว จนกระทั่งเดือนที่ 11 ทางฝ่ายเขาจำเป็นต้องใช้ตังค์และผมก็มีพอให้ใช้จ่ายในครอบครัว มันจึงเหลือวิธีสุดท้ายที่จะหาเงินได้เยอะๆและพอกับความต้องการนั่นคือ.....เธอเกริ่นขอผมเพื่อที่จะขอไปทำงานกลางคืนเหมือนเดิมแต่เราไม่ได้เลิกกันนะ คือให้ไปส่งเธอตอนเช้า และเย็นก็รับกลับหรือไม่ก็ให้เธอไปเช่าหออยู่เพียงลำพังเพื่อรับงาน แน่นอนว่าเธอรู้สึกไม่ดีที่พูดออกมาแบบนั้นและผมก็รู้สึกไม่ดีที่ได้ยินแบบนั้นเหมือนกัน มันอาจจะพูดยากนะเมื่อก่อนผมเคยยอมรับได้ที่เธอเคยทำแบบนี้แต่หลังจากที่เธอหยุดทำและมันเริ่มที่จะกลายเป็นอดีตของเธอ ตัวผมก็เริ่มชินและเริ่มอินกับชีวิตคู่มากขึ้น แต่ก็นั่นแหล่ะมันคือชีวิต ผมที่เริ่มจะหวงและไม่อยากให้กลับไปทำเหมือนเดิมจึงได้เอ่ยปากชวนเธอมาทำงานด้วยกัน แต่มันก็เหมือนบังคับให้ปลาปีนต้นไม้อ่ะ มันเป็นไปไม่ได้ เธอไม่ทำ เพราะมันได้ตังค์น้อย....บทสรุปคือ ครับเธอกลับไปทำหมือนเดิม....แน่นอนผมรับรู้และข่มขื่นมาก มันคงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอก แน่นอนมันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว และผมก็รับเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าผมรับกับอดีตที่ผ่านมาได้...แต่....พอถึงเวลาที่เรารักเขามากจริงๆ และได้ใช้ชีวิตกับเขาจริงๆ มันกลับทำให้ผมลืม ลืมว่าเขาเคยเป็นและทำอะไรมาก่อน....คุณเชื่อไหมว่าผมแพลนที่จะแต่งงานและสร้างครอบครัวด้วยกันแต่พอผมได้ยินประโยคนี้ผมกลับรู้สึกอยากร้องไห้อยากกลับไปเกมือนเดิมอ่ะ กลับไปตอนที่ผมไม่รู้จักกับเขา และเราไม่มีความผูกพันธ์กัน มันเจ็บจี๊ดอ่ะ จะบอกเลิกก็ไม่ได้เพราะเรารักเขา....ผมรับบทเป็นคนขับรถให้เธอ....ส่งเธอไปนอนกับผู้ชายที่ผมก็ไม่รู้ว่าใคร....ทั้งๆที่ผมเป็นคนดึงเธอออกมาจากจุดนั้นและก็เป็นคนนี้ที่ส่งเธอกลับไปเหมือนเดิม.....ผมรู้สึกปวดร้าวเหมือนคนที่เรารักไปมีอะไรกับคนอื่น ( คนที่ไม่มีความรู้สึกนี้นะครับ ผมลองแนะนำให้คุณลองไปหาหมูมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงอย่างดี ดูแลมันอย่างดี ให้ความรัก ความอบอุ่น อย่างดี พอผ่านไปสัก 4 ปี คุณลองฆ่ามันและก็เอามาทำอาหารดูนะครับ ถ้าคุณกินได้โดยที่คุณไม่รู้สึกอะไรคุณก็จะมองบทความนี้เป็นแค่เรื่องดาดๆ แต่ถ้าคุณทำใจที่จะฆ่ามันไม่ได้หรือต่อให้ฆ่าคุณก็ไม่มีวันกินมันเด็ดขาด นั่นแหล่ะคุณถึงจะเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อ ต่อให้คุณรู้ว่ามันเป็นอาหารแต่ถึงวันที่คุณเริ่มรู้สึกและผูกพันธ์กับมันคุณยังจะกล้ากินมันไหม) ใช่ครับผมรู้ ผมรู้ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องกลับไปทำเหมือนเดิม แต่ตอนนั้นผมรักเธอมาก ผมกดยอมรับทุกข้อตกลง ทุกเงื่อนไข โดยไม่ไตร่ตรอง จนกระทั่งวันหนึ่ง ข้อตกลงที่ผมเคยทำไว้ มันย้อนกลับมา...ผมรู้สึกไม่โอเคร กับการกลับไปทำงานครั้งนี้ของเธอ แต่ผมก็ปลอบใจตัวเองโดยการใส่ข้อตกลงเรื่องครั้งสุดท้ายลงไปด้วย โดยข้อตกลงนั่นคือยอมให้เธอทำครั้งนี้ครั้งสุดท้าย และมันจะไม่มีอีกครั้งต่อไป แต่ถึงอย่างนั้น ครั้งนี้ที่เธอกลับไปทำงานมันก็ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนหักหลังอยู่ดี เพราะแฟนที่เราเคยอยู่กินกันดันไปมีอะไรกับคนอื่น...
เพื่อนๆ คิดว่า มีวิธีไหนบ้างที่ผมจะสามารถอยู่กับความรู้สึกนี้ได้อย่างไม่ทุกข์
ผมขอขอบคุณมากนะครับสำหรับข้อคิดเห็นต่างๆและผมจะเก็บเอาส่วนที่มีประโยชน์ไปตกตะกอนและเอาไปใช้เพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดในด้านลบ
จากใจคนที่มีแฟนเป็นคนทำงานกลางคืน....