จากการที่ผมตั้งกระทู้หลายครั้งแล้ว ผมเองยอมรับไม่ใช่แค่แม่เท่านั้น พ่อด้วย และสภาพเเวดล้อม ครอบครัว ปวด ตามคำในทวิตด้วย ด้วยที่ผมอึดอัด รู้สึกว่า บ้านคือนรก เพราะสิ่งที่พ่อแม่ทำกับผม เยอะ ลิสต์ตามนี้ (ความจริงมีอีกมากแต่จาระไนในที่นี้ เกิน 10000 อักษรแน่นอนครับ 

1.  แม่เรื่องมาก เอาเเต่ตัวเอง เจ้าอารมณ์ ไม่ได้ผิด หรือไม่ใช่อะไรใหญ่โต ก็โมโห พาลใส่คนอื่น ผมเคยคิดลบกับแม่ ด้วย เพราะเหตุนี้ครับ 
2.  จากข้อ 1 พ่อไม่เคยช่วยใดๆทั้งสิน บอกให้อย่าไปใส่ใจ เเละหักล้างข้อดี และไม่เคยช่วยใดๆ 
3.  ห้ามผมแสดงความรู้สึกลบ ไม่พอใจ โกรธ เศร้า หรือขุ่นมัว ผมเข้าใจอะไร แต่ไม่โอเค ก็ไม่เข้าใจ หาว่าผมไม่เข้าใจอะไร 
4.  ดูเหมือนจะรัก แต่กลับจำกัด เช่น อย่าขับรถ อย่าไปเที่ยวตจว คนเดียว อย่าไปเรียนตจว อย่าไปไกลบ้าน หรืออย่าเช่าคอนโด อย่าทำงานตปท 
5. ทำให้ผมไม่กล้าพูด ได้แต่อ้ำๆอึ้ง กลายเป็นคนโกหก เพราะไม่ว่าจะพูดอะไร กลัวเขาจะด่า อาละวาด โมโห เเค่เรื่องเล็กน้อย เเม่เคยอาละวาดเรื่องเล็กน้อยเเล้ว แล้วก็มาบอกว่าผมไม่กล้าพูดความจริง
6. หวังจะให้ผมเข้าใจเขา เเต่เขาไม่เคยมีสักครั้งที่จะเข้าใจผม 
 ทั้งหมดทั้งมวล ถ้าผมพูดกับเขาตรงๆ ก็นับไม่ได้ ว่าตัวเองตามนี้ แต่หวังจะให้ผมยอมรับอะไรให้ได้ ผมเองเขาก็พาไปหาหมอนะ แต่ผมไม่ได้เล่า ต่อให้เล่าหมอก็เล่าว่าผมเจออะไร พ่อแม่ก็มาพูดตอกผมต่อไปอีก 

เขาทำอย่างนี้หลายร้อยรอบ ผมไม่ชอนครับ จากเสียความรู้สึก เป็นเอือม เป็น เกลียดในที่สุด  ผมเครียดมาก ที่ต้องอยู่แบบนี้ ถามว่าอยู่กับคนอื่น คือเครียดแล้วหาย จบ แต่กับครอบครัวที่ต้องเจอหน้า ใช้ชีวิตด้วยกันทุกวัน ตามตรง คืออึดอัด ปสด ผมบอกจากใจว่า พ่อแม่ทำแบบนี้ ผมไม่อาจจะมีทัศนคติดีๆความรู้สึกดีต่อพ่อแม่และครอบครัว บ้านนี้อีกต่อไป ความรักความรู้สึกดีที่เคยมีหมดไปความเกลียดชังเข้ามาแทน   และยังไม่รวมอีกหลายเรื่อง ที่พูดไม่ออก เเต่รู้ว่า พ่อแม่ และบ้านคือไม่ใช่เซฟโซนที่จะอยู่อีกต่อไป  ผมเองอยากออกไปใช้ชีวิต แต่เขาก็จะห้ามปราม อยากให้อยู่ที่บ้าน ผมเองถ้าเรียนจบจะออกไป ไม่มีการบอกกล่าว อย่าเล้าหรือ ใดๆ ผมเหนื่อยแล้ว ถ้าวันใดวันนึงผมไม่กลับมาเหลียวเเลแล้ว ทั้งหมดคือสิ่งที่พ่อแม่ทำไว้กับผม อยู่แบบอึดอัดมาก รักไหม ก็รัก แต่น้อยลงมาก ความเกลียดมันแทนที่แล้ว ผมบอกเลย ผมไม่เหลือใครดีกว่าที่จะมีพ่อแม่แบบนี้