รู้สึกเกลียดชังอาจารย์ ของตัวเองคนนึงมากๆ  อยากอภัยอยากลืม แต่ทำไม่ได้ซักที อึดอัดมากค่ะ  
บางทีก็ดูเหมือนจะให้อภัยได้แล้ว ไม่รู้สึกโกรธเกลียดแล้ว แต่บางครั้งเวลาเจอหน้า
มันก็คอยแต่จะนึกถึงเหตุการณ์นั้น ที่เค้าจงใจกลั่นแกล้ง เลือกปฏิบัติ  อารมณ์โกรธเกลียดก็กลับมาอีก  
บางครั้งโกรธจนน้ำตาไหล เกลียดมากไม่อยากมองหน้า เจอหน้าก็ต้องพยายามเก็บอารมณ์
ร้อนเป็นไฟมากๆ พยายามเจริญสติภาวนา ให้รู้ทันสภาวะ  บางครั้งก็ได้ผล แต่บางครั้งที่โกรธแรง ภาวนาอะไรก็เอาไม่อยู่
ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยยึดเอาอะไรมาเป็นอารมณ์มากนัก  ให้อภัยง่าย ถ้าโกรธแปปเดียวก็หาย
แต่เหตุการณ์นี้เหมือนมากระแทกปมในใจเรา โกรธนาน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ความโกรธเกลียดไม่ได้เบาบางลงเลย
เจ็บใจมากค่ะ คนทำเราคงลืมไปนานแล้ว มีแต่เราที่ยังถือไว้  อยากลืมก็ไม่ลืมซักที เบื่อตัวเองมาก

เราจะมีวิธีคิดแบบไหน หรือควรทำอย่างไรดี ที่จะทำให้เราสามารถที่จะให้อภัย คนที่ทำไม่ดีกับเราได้  ขอคำแนะนำค่ะ