ขอระบายความอึดอัดใจค่ะ ไม่สามารถคุยให้ใครฟังได้เลย แม้แต่ฝั่งญาติเราเอง 

เราแต่งกัน มีลูก 3 จดทะเบียนถูกต้อง สามีทำธุรกิจส่วนตัว เราเป็นแม่บ้านเต็มตัว เลี้ยงลูก สามีให้ลาออกจากกงานประจำ บอกเลี้ยงลูกเอง ดีกว่าไปจ้างเลี้ยง สามีให้เงินเดือน 30000 คชจซื้อของใช้เข้าบ้านเราออก ค่ากิน เที่ยว สามีออก  อยู่กินกันมา  20 ปี
สามี ไม่กินหล้า ไม่สูบบุหรี่ ทำงานหาเงินเก่ง ส่งเงินให้เราเก็บตลอด จนมีเงินเป็นล้าน
แต่พักหลังเป็นความอึดอัดที่เราเก็บมานานแล้ว  สามีมักจะอารมณ์เสียใส่เรา ชอบตะคอก พูดก็กระแทกเสียง  เราเคยบอกไปว่า พูดกับเมียให้พูดดีๆแบบคุยกับคนอื่นหน่อย เราไม่อยากจะคุยด้วยหรอกนะ เพรารู้ว่าคุยที่ไร อารมณ์เสียใส่ทุกที ที่คุยด้วยเพราะมีธุระมีเรื่องที่ต้องคุยต้องถาม
เราพยายามที่จะไม่พูดกับสามี เพราะเราไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์เขา  ในทุกๆวัน เราแทบจะคุยนับคำกับสามีได้เลยค่ะ มีแค่ เรียกกินข้าว ถามธุระสั้นๆ จบแค่นั้น

มีที่เราเสียใจหลายครั้งเลย เช่นไปธนาคาร ใกล้เวลาปิดรับเช็ค12.00   เรานำเช็คเข้าฝาก เราก็ต่อคิว แต่มันมีช่องพิเศษ express เราไม่เข้า เพราะเห็นว่ายังไงก็อีกคิวเดียว มันทันอยู่แล้ว  เค้าก็เสียงดังใส่เรา ว่าเราจะพิรีพิไรทำห่าอะไร ทำไมไม่เข้า โวยวายบ่นเรา จนพนักงานในแบงค์คนนึงออกมา บอก พี่ค่ะ หนูเอาเช็คเข้าให้คะ 
แล้วพนงก็เอาเช็คเรา เดินเข้าไปข้างหลังเลย  เราอายมา คนมองทั้งแบงค์ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้  เราเสียใจ

มีเหตุทะเลาะกันเรื่องเงิน  เค้าแอบเบิกเงินไปใช้ไม่บอกเรา เราถามก็บอกว่า เอาไปใช้แล้ว เดี๋ยวก็หาใหม่ได้ให้หยุดพูด รำคาญ เราไม่หยุด เราก็บ่น บ่น ว่าเงินทำไมไม่รู้จักเก็บ ทำไมเอาเงินไปไม่บอก รู้ไหมว่ากว่าจะเก็บออมเงินมันนานนะ กว่าจะได้ขนาดนี้ ก็ว่าเราตะโกนว่าเราเสียงดังในรถ ขับรถไปก็กระชาก ทำเป็นหงุดหงิดตลอด  สุดท้ายก็ไล่เราลงจากรถ บอกว่า พูดไม่รู้เรื่อง น่ารำคาญ ลงไปเลย ไป  เราเสียใจ มาก
และ ณ ตอนนี้  เราแอบไปเจอไลน์เค้า  เค้าแอบคบเด็กอายุ 27 สามีเราอายุ 49 ส่งคำหวาน คิดถึงกันตลอด ส่งรูป รายงานว่าทำอะไร อยู่ที่ไหน  กินข้าวกับเรา กับลูกที่ร้าน ก็บอกว่า กินข้าวกับลูกค้า  มีบอกกันด้วยถ้ามีโอกาสจะไปหา
เราอยากหย่า แต่เราหย่าไม่ได้ ด้วยเหตุผล เราไม่มีที่ไป พ่อแม่เราเสียหมดแล้ว  พี่สาว พี่ชาย แต่งออกไปแล้ว เพราะเราเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกมานานแล้ว กลับไปทำงาน เราอายุ  50 ปี น่าจะไม่มีใครรับ ลูกเราอีก เราสงสารลูก เด็กไม่เกี่ยวเลย นี่เป็นปัญหาของเราเอง ลูกจะขาดพ่อ แม่ได้ยังไง
ส่วนสามีเรา เค้าก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย  เค้าก็ทำงาน เหมือนเดิม
ปัญหาคือที่จิตใจเรามากกว่า เราคิดมาก คิดน้อยใจอยู่คนเดียว จนเครียด เอง เรารู้สึกได้เลยนะ ว่าเราไม่มีความสุขเหมือแต่ก่อนเลย  เคยคิดว่า ชีวิตคู่มีความสุข อยู่กันไปจนแก่เฒ่า แต่ความจริงมันไม่ใช่ 
สามีเคยบอกว่า เราเป็นคนขี้บ่น บ่นจนน่ารำคาญ อันนี้เรายอมรับ เราบ่นเก่ง นิดหน่อยก็บ่น สามีคงรำคาญ  
สามีบอกเราดีทุกอย่าง เสียแต่บ่นเก่ง 
เราขอกำลังใจหน่อยเถอะค่ะ เราขอร้อง เราเครียด อยากคุยอยากระบาย แต่เราหาคนคุยไม่ได้จริงๆ 
แค่ขอให้เราเข้ามาเขียน เข้ามาระบายความอึดอัดบ้างนะค่ะ