จะพูดแบบใหนดีคะ ให้"ถนอมน้ำใจ" และเคลียร์ว่าเราจะไม่ป้อนข้าวลูกจนกว่าจะถึง6เดือน 😧

คือเรามาอยู่กับสามีและพ่อแม่สามีที่ กทม. มาทำงานด้วยกัน อยู่บ้านเช่าเดียวกัน(สามีเป็นคนจ่ายมัดจำ และจ่ายค่าบ้านเยอะกว่า เราก็ช่วยจ่ายค่าเช่าบ้านด้วย) งานเป็นลูกน้องญาติๆสามี

เรามีลูกตอนนี้4เดือน ตัวใหญ่กำลังจั้มม้ำเลย แม่สามีก็บ่นเราทุกวัน ให้ป้อนข้าวลูก ลูกตัวใหญ่มันจะหิวข้าว แนะนำวิธีป้อนขั้นตอนต่างๆ เราก็แค่ฟังๆและยิ้มๆ ไม่พูดอะไรมาก แต่ในใจคือ ไม่เอาไม่ป้อนจะป้อนตอน6เดือน พอเราพูดเชิงไม่อยากป้อน แกก็ด่าเราว่าโง่เชื่อแต่หมอ และอ้างว่าแกเลี้ยงลูกมาหลายคน ลูกหลานแก ป้อนข้าวตั้งแต่เดือนเดียวนู้น เราไม่รู้จะพูดยังไงให้แกเข้าใจว่า ลูกหลานแกจะป้อนกี่เดือนก็ช่างแต่นี่ ลูกฉัน ฉันไม่ป้อน จนกว่าจะถึง6เดือนจ้าา

เราเคยไม่พอใจที่แกยุ่งเกิน บ่นเรา คือเราเลี้ยงลูกเองนะ แต่แกก็ช่วยดูช่วยเลี้ยงเวลาว่างจากงาน ตอนพักเที่ยง และวันหยุด แต่แกจะคอยแนะนำแนวทางการเลี้ยงต่างๆ ซึ่ง เป็นสิ่งที่ปัจจุบันเขาไม่ทำแล้ว เราก็ฟังๆแล้วทำบ้างไม่ทำบ้าง แกจะพูดๆจู้จี้ทุกวัน มีบางวันแกซื้อกล้วยซื้อส้มมาว่าจะป้อนลูกเรา เราเก็บกดในใจจนโมโห เราก็ไปบ่นไปว่าแฟนจนแฟนโมโหเราเลยไปว่าแม่ ว่าอย่าไปป้อนอะไรลูกเราอีกเราไม่พอใจ พ่อแม่เขาก็เลยมาด่าเรา ว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลยแค่บอกเฉยๆ แกเคยเลี้ยงลูกมาก่อนส่วนเราไม่เคยมีลูกทำไมไม่ฟังแก (คิดว่าเราเลี้ยงลูกไม่เป็นหรอ ) พอมีเรื่องนี้เรานึกว่าแกจะหยุดยุ่งเรื่องนี้แต่ก็ไม่ ผ่านไปแกก็พูดก็บ่นทุกวัน บอกเราให้ป้อนข้าวทุกวัน ลูกแกหิวๆเราเบื่อมาก

จะพูดยังไงให้หยุดยุ่งเรื่องอาหารการกินลูกเราซักที แกบอกให้ป้อนน้ำอืมก็ทำตาม ให้เปลี่ยนนมก็ทำแล้ว แต่ป้อนข้าวเราไม่โอเลย

อยากให้แกเข้าใจว่าเราจะไม่ทำตามแกหรอกพูดไปก็กดดันเรา เราไม่สบายใจ เราอึดอัด เราจะป้อน6เดือนเท่านั้น เรามีเหตุผลของเรา เราวางแผนและศึกษามาแล้ว

มีประโยคพูดแบบไหนให้เข้าใจ ให่หยุดวุ่นวาย พูดมากสักที ไม่อยากพูดให้เสียน้ำใจ เสียความรู้สึก แต่เรารู้สึกไม่โอเค เพราะเวลาเราบอกดีๆให้เหตุผล แกก็ด่าเรา หาว่าเราเชื่อหมอ หมอจะมาเก่งเท่าแกได้ไง ทำเหมือนแกถูก แค่เคยเลี้ยงลูกรึป่าว เราถามแฟนแฟนบอกฝากยายเลี้ยงนี่ แฟนโตมากับยาย