สวัสดีครับ ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมเป็นแค่เด็กมัธยมธรรมดา ๆ คนนึง ที่มีความฝัน มีความรักบ้าง มีทุกข์ มีเครียด สุขบ้างปนกันไปครับ
ผมตัดสินใจอยู่นานครับ ว่าจะเขียนกระทู้นี้ดีหรือเปล่า ในเมื่อครั้งนึงมันเคยผ่านมาได้แล้ว แต่ครั้งนี้ผมสับสนกับตัวเองจริง ๆ ครับ อยากขอความเห็นและคำปรึกษาจากทุกคนนะครับ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ (จะอ่านเป็นนิยายไปเลยก็ได้นะครับ ผมจะขอระบายความในใจทั้งหมดและเก็บเป็นความทรงจำในกระทู้นี้นะครับ ใครที่เข้ามาอ่านผมจะพยายามเขียนให้เข้าใจง่ายที่สุดนะครับ)
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อ 4 ปีที่แล้วครับ ตอนนั้นผมอยู่มัธยมต้น ม.2 เป็นเด็กใส ๆ เลยครับ เรียนอยู่ห้องโครงการ เพื่อนส่วนใหญ่ก็บอกว่าเป็นเด็กเนิร์ดครับ หน้าตาผมออกจะติ๋ม ๆ (ขอบอกก่อนนะครับว่า ผมไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย ไม่เคยจีบใคร ไม่เคยโดนใครจีบด้วย ไม่เคยมีปั๊ปปี้เลิฟเลยครับ) อยู่มาวันนึง ผมก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนอย่างนึงครับ คือไปแข่งมารยาทไทย (เอาจริงโดนลากตัวไปครับ555+) ตอนแรกก็ไม่ได้อยากไปเท่าไหร่หรอกครับ เพราะต้องไปซ้อมทุกเช้าเย็น ซึ่งตอนแข่งนะครับ ก็ต้องแข่งกันเป็นทีมครับ ทีมละ 4 คน ก็มีผม และเพื่อนอีก 3 คนเป็นตัวแทนนร.ม.ต้นไปแข่งมารยาทไทยด้วยกัน (การแข่งจะเป็นสถานการณ์สมมติครับ เขาจะให้โจทย์มา แล้วเราก็ต้องทำตามโจทย์นั้น เช่น ไปตักบาตร นิมนต์พระครับ) ตอนนั้นเราก็ซ้อมกันมาได้ช่วงนึงครับถึงประมาณปลายเทอม 1 พอเปิดเทอม 2 ครูที่ฝึกซ้อมก็ติดสอน ติดงานบ้างล่ะครับ เลยแนะนำรุ่นพี่ม.ปลาย 4 ที่ไปแข่งมารยาทไทยด้วย ซึ่งพี่กลุ่มนี้ดูเหมือนจะเป็นโครตแอดวานส์ของความชำนาญเลยล่ะครับ พี่ ๆ เขาเคยไปรอบระดับประเทศครับ ซึ่งเราก็ซ้อมด้วยกันไปประมาณ 3 - 4 เดือนได้ครับ พอถึงปลายเทอม 2 ก็ต้องไปแข่งแล้วครับ ซึ่งต้องออกเดินทางไปพักที่โรงแรมของจังหวัดที่จะแข่ง ก็มีด้วยกัน 10 คนครับที่เดินทางไป (4 คนม.ต้น/4 คนม.ปลาย/ครู 2 คน) ครูก็พาแวะเซนทรัล แวะตลาด สุดท้ายก็เข้าโรงแรมครับ โดยจะแบ่งเป็นห้อง ๆ นอนห้องละ 2 คน ซึ่งในคืนนั้นนะครับ ครูที่ฝึกซ้อมเนี่ย ก็ให้มารวมตัวกันที่ห้องเดียว เพื่อนัดซ้อมร่วมกันครับ จุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงนี้แหละครับ ตอนนั้นเราก็ซ้อมร่วมกันครับ ทั้ง 8 คน รุ่นพี่ม.ปลายก็ซ้อมให้ม.ต้นบ้าง ฝึกท่าเบสิคกันบ้าง แล้วเกิดเรื่องขึ้นครับ!! ผมท้องร้อง555+ ใช่ครับ ผมหิวมาก เพราะตอนเย็นที่กินไปก็แค่โจ๊กถ้วยนึงเอง ซึ่งมีพี่คนนึงของทีมม.ปลายครับ ตอนนั้นพี่เขาอยู่ม.5 (ต่อจากนี้ขอเรียกว่า พี่ P นะครับ และผมขอแทนตัวเองว่า D นะครับ) พี่ P ก็พูดว่า "น้อง D หิวเหรอ เอานี่ไหม" (ในมือพี่เขาก็ยื่นกล่องมะเขือเทศสีแดงลูกเล็ก ซึ่งผมคิดว่าพี่เขาน่าจะซื้อมาจากเซ็นทรัลนะครับ) ผมไม่ลังเลเลยครับ "กินครับ555" อย่างน้อยตอนนั้นมันช่วยบรรเทาความหิวของผมได้มากเลยแหละครับ ผมไม่รู้สิครับ นี่เป็น First impression ของพี่เขาต่อผมเลยครับทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้สนิท ไม่ได้คุยเรื่องส่วนตัวหรือรู้จักอะไรกันมากมาย แต่ขอบอกก่อนเลยนะครับ ว่า พี่เขาเป็นผู้ชายครับทุกคนน! หน้าตาดีด้วย หล่อ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ผมหวั่นไหวอะไรหรอกครับ (ผมไม่เคยมีแฟนนะครับ แต่นี่คือประเด็นครับ ผมไม่รู้ตัวเองอะครับ ว่าผมชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะไอจีที่ผมฟอลส่วนใหญ่ก็เป็นผญ. หวั่นไหวก็กับผู้หญิง แต่นั้นแหละครับ พี่คนนี้ทำให้มุมมองความรักผมเปลี่ยนไป) ซึ่งตอนนั้นนะครับผมแค่ประทับใจในความใจดีของพี่เขา เห็นเขาเป็นพี่ชายที่ดีคนนึงถึงแม้เราจะไม่สนิทกันมาก แต่ผมคิดในใจตอนนั้นว่า หลังจากแข่งเสร็จเนี่ย ผมต้องรู้จักและสนิทกับพี่ชายคนนี้ให้ได้ ผมสรุปคือ ทีมผมตกรอบคัด แต่ทีมพี่เขาได้ไปแข่งต่อระดับประเทศครับ
เอาล่ะครับ มันก็ผ่านไปซักช่วงนึง ก็ถึงตอนที่เกียรติบัตรถูกส่งมายังรร. แล้วเหมือนเป็นธรรมเนียมอะครับ ที่เวลารับเกียรติบัตรแล้วต้องมารับที่หน้าเสาธง คืนก่อนแข่งนั้น ผมก็นึกถึงพี่ P ครับ เพราะผมไม่รู้ว่าเราต้องไปรอรับที่หน้าเสาธงเลย หรือนัดที่ห้องพักครูตอนเช้าก่อน เลยจะทักไปถามครับ ก็ขอเฟสพี่เขาจากเพื่อนในทีมนี่แหละครับ จนได้เฟสมา กดแอดไป เขาไม่รับครับ555555 เพราะเพื่อนเขา 5,000 คนแล้ว เฟสมันตัน คนติดตามเขาเป็น 1,000+ อ่ะครับ ก็คือรู้เลยครับตอนนั้น ว่าพี่คนนี้เนี่ย ต้องเป็นคนดังของโรงเรียนแน่นอน ผมก็แค่เด็กเนิร์ดคนนึงอะครับ ไม่รู้จักหรอกครับว่าพี่เขาคือใคร555+ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมครับ ผมก็ทักพี่เขาไป "สวัสดีครับ" "พี่ใช่พี่ P หรือเปล่าครับ" "น้องชื่อน้อง D นะครับ ที่ไปแข่งมารยาทด้วยกันวันนั้นอะครับ" ประมาณนี้แหละครับที่ผมพิมพ์ไป พี่เขาก็ดูอัธยาศัยดีนะครับ พูดเพราะและไม่หยิ่งด้วย จนคืนนั้น เราก็ได้ทำความรู้จักกันทางแชทครับ แนะนำตัวกัน พี่เขาก็เหมือนกับว่าจะลบเพื่อนเขาในเฟสแล้วรับแอดผมนะครับ55 รู้สึกผิดเลย ผมก็ได้ขอบคุณเรื่องคืนวันนั้นที่ให้ของกินกับผม คุยกันจนแบบ มันมีประโยคนึงอ่ะครับ ที่ผมยังจำได้คือ "คุยกับน้องสนุกดีจัง วันนั้นน่าไปเดินเซ็นทรัลด้วยกัน" คือผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าอาการผมตอนนั้นมันเป็นยังไง แต่ผมจำได้ว่าผมยิ้มให้กับหน้าจอ แต่มันก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยเลยครับ ไม่รู้สึกอะไรเลย เราคุยกันจนตี 1 เลยอ่ะครับทางแชท เป็นการคุยที่สนุกมาก ๆ ได้พูดคุยกันหลายเรื่องมากเลยครับ หลังจากนั้นตอนเช้าก็รับเกียรติบัตรกันครับ ก็คือเจอหน้าพี่เขานะครับ ไม่เหมือนตอนคุยในแชทเลย55 เขาเป็นคนเงียบ ไม่เหมือนในแชท เป็นคนยิ้มเก่ง ยิ้มสวยครับ
เราก็ไม่ได้คุยกันไปซักพักนึง 2 - 3 สัปดาห์ได้ครับ จนพี่เขาทักมาช่วงสัปดาห์กีฬาสี ว่า น้องลงอะไรในกีฬาสี (หมายถึงลงกิจกรรมอะครับ) ด้วยความที่ผมเป็นเด็กเนิร์ดไง แล้วรร.เขาก็บังคับลงทุกคน ผมก็ต้องเลือก ผมเลือกเดินพาเหรดครับ จ่ายตัง เดิน จบวันเดียว ง่ายสุดละ555 ผมก็บอกพี่เขาไป บอกว่า "อย่าลืมมาดูผมเดินด้วยนะครับ" พี่เขาก็พิมพ์ "ค้าบ ๆ" ผมก็ถามว่า "แล้วพี่ล่ะครับลงอะไร" ซึ่งพี่เขาไม่ตอบครับ บอกว่า ลองรอดูวันกีฬาสี ผมก็งงครับ ทำไมต้องปิดบังกันด้วย (อ่อ พี่เขากับผมอยู่คนละสีกันนะครับ พี่เขาอยู่สีชมพู ผมอยู่สีม่วง) เมื่อ วันจริงมาถึงแต่ความจริงก็ถูกเปิดเผยครับ พี่เขาเป็นดรัม!! ช็อคเลยครับ ตอนแรกก็สงสัยอยู่ว่า ทำไมพี่เขาไม่มาดูเราเดินพาเหรด สุดท้ายก็คืออยู่ในขบวนนี่เอง ซึ่งหน้าที่ของดรัมในกีฬาสีนะครับ ก็จะมีการโชว์ เต้น ควงไม้ต่าง ๆ หน้าสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ เป็นที่เลื่องลือกันครับ ว่าดรัมเนี่ย คือสุดยอดคนหน้าตาดีของโรงเรียน สุดยอดความเซเลปเลยครับ ผมอึ้งครับ55 คิดไม่ถึงว่าพี่เขาจะได้รับการเชิญและเป็นดรัมรร. ก็คือเป็นคนที่มีความสามารถสูงจริง ๆ ครับ เอาล่ะครับ วันนั้นผมก็เริ่มปฏิบัติการส่องเฟสบุ๊คพี่เขาครับ ผมเริ่มสนใจในตัวพี่เขาแล้ว แต่สนใจแบบ ไอดอล พี่ชายที่เท่ อยากทำตาม แบบนี้อะครับ ส่องไปส่องมา พี่เขาทักมาครับ "พรุ่งนี้น้องลงกีฬาอะไรไหม" ซึ่งผมก็ไม่ได้ลงอะไรนะครับ ผมเล่นอะไรก็ไม่ค่อยจะเป็นอยู่ละ ก็ตอบไปว่าไม่ แล้วพี่เขาก็บอกมาว่า "พรุ่งนี้มาเชียร์พี่หน่อย พี่แข่งบอล ที่อัฒจรรย์ใหญ่นะ" ผมก็เออ ๆ ออ ๆ ครับ ๆ ไปครับ (ตอนนั้นผมไม่รู้ และไม่เอะใจอะไรเลยนะครับ เพราะผมก็เห็นว่า ตัวผมเองก็ว่างหนิ ไม่มีอะไรทำ แอร์ในห้องเขาก็ปิดไม่ให้เด็กเข้า ไม่รู้จะไปนั่งที่ส่วนไหนของโรงเรียนดี ก็เลือกนั่งที่อัฒจรรย์ที่พี่เขาชวนดีกว่าครับ) พอวันรุ่งขึ้น พี่เขาแข่งรอบเช้า หลังจากเคารพธงชาติเสร็จ ผมก็ไปนั่งดูพี่เขาแข่งครับ แต่กำครับ55 ผมหาพี่เขาไม่เจอ เพราะสนามมันใหญ่มาก ๆ คนก็เยอะ นักฟุตบอลก็ใส่เสื้อคล้าย ๆ กันอะครับ แต่แล้วพี่เขาก็ยกสองมือขึ้นมา โบกมือในสนามอะครับ ช่วงนักกีฬาเขาพัก หางตาผมก็สังเกตเห็นพอดีว่าเป็นพี่ P ผมหาเจอเลยยิ้มแล้วก็ชูนิ้วโป้ง (เยี่ยม) ไปให้อะครับ ก็ดูพี่เขาแข่งนะครับ ถึงจะดูบอลไม่ค่อยเป็น55 จนแข่งเสร็จ พี่เขาก็มาดื่มน้ำที่อัฒจรรย์ คนก็เริ่มทะยอยลุกออกกันแล้ว เพราะมันถึงเวลาพักเที่ยงแล้วครับ ผมก็ลุกครับ55555 ไปกินข้าวกับเพื่อน แล้วเพิ่งมาเห็นข้อความในโทรศัพท์ว่า "ไปไหนแล้วว" จากพี่ P ผมก็บอกไปตามตรงอะครับ ว่าไปกินข้าวกับเพื่อน บลา ๆ เขาก็บอกว่า ตอนบ่ายเขามีแข่งอีกนะ "มาเชียร์ไหม แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร" เอาล่ะครับ ทำไมต้องกดดันกันด้วย!!! จะให้ผมไม่ไปมันก็ยังไง ๆ อยู่นะครับ ว่าไหม สุดท้ายก็ไปครับ พี่เขาก็บอกว่า ฝากซื้อน้ำหน่อย ผมก็ซื้อมาให้ครับ 2 ขวด รอพี่เขาแข่งเสร็จ พี่เขาก็ขึ้นมาบนอัฒจรรย์ท่ามกลางคนที่มาเชียร์บอล ที่พลุกพล่าน เริ่มลุกกันออกไปแล้ว เขาก็เดินมาหาผม ผมก็ยกมือไหว้สวัสดีเขา แล้วยื่นน้ำให้เขาครับ ก็ไม่มีอะไรมาก แต่ตอนนั้นเอง! พี่เขาเอามือลูบหัวผมครับ!! แต่ไม่ได้ลูบเหมือนหมานะครับ ลูบแบบทำให้หัวยุ่งอะครับ ลูบแบบหมั่นไส้ ซึ่งคนแถวนั้นก็มองกันเต็มนะครับ ผมก็งงว่าพี่เขาทำทำไม มีแต่ความงงครับตอนนั้น พี่ก็ถามผมประมาณว่า เดี๋ยวไปไหนต่อไหม ผมก็ตอบว่า ก็กลับบ้านครับ พี่เขาก็ชวนแบบว่า ไปเดินเที่ยวรร.กันหน่อยไหมม ซึ่งขอบอกก่อนนะครับว่า โรงเรียนผมใหญ่มาก เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษ อยู่ริมทะเล แต่ผมก็งงอยู่ดีครับ โรงเรียนมันมีอะไรน่าเที่ยววะ5555 ก็กำลังเดินไปเรื่อย ๆ ครับ พี่เขาเงียบและไม่ชวนคุยอะไรเลย งงครับ55 แต่แล้วแม่ก็โทรมาให้กลับบ้านครับ ผมเลยต้องลาพี่เขาไปก่อน กลับบ้านไป
ช่วง ๆ นั้น พี่เขาก็ทักผมมาตลอดเลยนะครับ แบบหาเรื่องชวนคุยอย่างนู้นนี่นั้นบ้าง แถมขอครูไปด้วยว่า ขอไปซ้อมมารยาทให้น้อง ๆ ทั้ง ๆ ที่มันหมดวาระของพี่ม.ปลายแล้วอะครับ ทำให้เราได้เจอกันบ่อย ช่วงนั้นเกือบทุกวันเลย แต่พี่เขาตัวจริง ดูเงียบ ๆ อะครับ ไม่เหมือนในแชทเลย555 ในแชทชวนคุยเก่งมากก แต่พอเจอตัวจริงแล้ว เขาไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา จนถึงคืนวันนึงครับ พี่เขาก็ทักมาชวนผมไปกินชาบูกับสายรหัสเขา อันนี้ผมงงอีกแล้วครับ สายรหัสตัวเอง ทำไมต้องชวนผม (เท้าความก่อนนะครับว่า โรงเรียนผมเขาจะเล่นสายรหัสกันจริง ๆ จัง ๆ ตอนม.ปลายนะครับ มีการแลกของกันปัจฉิม เลี้ยงสายกันครับ) นั่นแหละฮะ เขาชวนผม ผมก็ตอบตกลงไป แบบไม่อยากเสียน้ำใจพี่เขาอะครับ ก็ตอนไป คือ55 ผมไปนั่งผิดโต๊ะครับ ก็คือพี่เขาอะไปนั่งโต๊ะเพื่อน ละผมเข้ามาช้ะ ก็ไม่เห็นพี่เขา เลยไปถามว่า โต๊ะนี้ ๆ ใช่สายรหัสพี่ P หรือเปล่า พี่โต๊ะแรกก็บอกว่าใช่ ซึ่งใช่ครับ พี่นั่นเขาแกล้งผม ;-; จนพี่ P เดินมา แล้วบอกว่านั่งโต๊ะนี้ ๆ นั่งข้างเขา คือสายเขาจะมากัน 4 คนครับ นั่งโต๊ะเดียวกัน รวมผมไปก็ 5 คน พี่ P นั่งฝั่งเดียวกับพี่เขา เขาก็จัดจาน ยกจานอะไรให้นะครับ แล้วคือ ป้ารหัสเขาครับ พูดประมาณว่า "พาแฟนมาเหรออ" เหมือนเป็นการหยอกล้ออะครับ ผมก็แอบเขิน ๆ แต่ก็เฉย ๆ ไว้อยู่นะครับ คือจะว่าผมชอบพี่เขาแล้วยัง มันก็ยังไม่เชิงอะครับ ผมแค่รู้สึกดีที่พี่เขามาทำแบบนี้กับผม คือผู้ใหญ่ (555) เขาก็คุยกันไปครับ ผมเป็นเด็กม.2 ท่ามกลาง ม.5 6 ปี 1 2 อะครับ แล้วมันมีอยู่เรื่องนึงครับ ที่ผมจำได้ ตอนนั้นคือเรานั่งกันอยู่ กำลังกินชาบูเพลิน ๆ เลยครับ พี่เขาก็ตอกไข่ให้ ใส่ในถ้วยผม แล้วก็มีการสอนแนะนำผมว่า ตอกไข่ ใส่น้ำร้อนนะ แล้วคน ๆ ให้เข้ากัน จุ่มกับหมูสามชั้น อร่อยมาก ผมก็กินตามนั้นแหละครับ55 แล้ววว ผมเห็นพี่เขาตักหอยใส่ถ้วยเขาครับ ผมก็ด้วยความอยากชวนคุยบ้างไงครับ เลยถามไปโจ้ง ๆ เลยว่า "พี่ชอบกินหอยเหรอครับ" ทันใดนั้น ทุกคนในโต๊ะก็หัวเราะ ผมงงมากครับตอนนั้น ว่าผมทำอะไรผิด ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า จนได้มารู้เอาทีหลังนี่แหละครับ ว่าที่เขาหัวเราะกัน มันคืออะไร พอกินเสร็จ หลายคนก็แยกย้ายกันกลับ เหลือโต๊ะพี่ P ที่ยังนั่งกันอยู่ ซึ่งตอนนั้นพี่ P ก็ลุกไปห้องน้ำกับน้องรหัสของเขา ผมก็นั่งอยู่ที่โต๊ะครับ โดนป้ารหัสพี่ P ถามมาว่า รู้จักกับพี่ P ได้ยังไง พี่ P เป็นคนดีไหม อะไรแบบนี้อะครับ เยอะแยะไปหมด เหมือนโดนสัมภาษณ์เลยครับ พอพี่ P กลับมา ผมก็... ปวดฉี่ครับ เลยลุกไปบ้าง ป้ารหัสพี่ P ก็หยอกถามว่า ทำไมไม่ไปพร้อมกันเล่า ในใจผมก็ ตอนนั้นมันยังไม่ปวดงายยย ครับ ผมก็ลุกไป (พิมพ์ไม่พอแล้วครับ)
ชอบเขาในวันที่สายไป ควรตัดใจ หรือไปต่อ
ผมตัดสินใจอยู่นานครับ ว่าจะเขียนกระทู้นี้ดีหรือเปล่า ในเมื่อครั้งนึงมันเคยผ่านมาได้แล้ว แต่ครั้งนี้ผมสับสนกับตัวเองจริง ๆ ครับ อยากขอความเห็นและคำปรึกษาจากทุกคนนะครับ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ (จะอ่านเป็นนิยายไปเลยก็ได้นะครับ ผมจะขอระบายความในใจทั้งหมดและเก็บเป็นความทรงจำในกระทู้นี้นะครับ ใครที่เข้ามาอ่านผมจะพยายามเขียนให้เข้าใจง่ายที่สุดนะครับ)
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อ 4 ปีที่แล้วครับ ตอนนั้นผมอยู่มัธยมต้น ม.2 เป็นเด็กใส ๆ เลยครับ เรียนอยู่ห้องโครงการ เพื่อนส่วนใหญ่ก็บอกว่าเป็นเด็กเนิร์ดครับ หน้าตาผมออกจะติ๋ม ๆ (ขอบอกก่อนนะครับว่า ผมไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย ไม่เคยจีบใคร ไม่เคยโดนใครจีบด้วย ไม่เคยมีปั๊ปปี้เลิฟเลยครับ) อยู่มาวันนึง ผมก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนอย่างนึงครับ คือไปแข่งมารยาทไทย (เอาจริงโดนลากตัวไปครับ555+) ตอนแรกก็ไม่ได้อยากไปเท่าไหร่หรอกครับ เพราะต้องไปซ้อมทุกเช้าเย็น ซึ่งตอนแข่งนะครับ ก็ต้องแข่งกันเป็นทีมครับ ทีมละ 4 คน ก็มีผม และเพื่อนอีก 3 คนเป็นตัวแทนนร.ม.ต้นไปแข่งมารยาทไทยด้วยกัน (การแข่งจะเป็นสถานการณ์สมมติครับ เขาจะให้โจทย์มา แล้วเราก็ต้องทำตามโจทย์นั้น เช่น ไปตักบาตร นิมนต์พระครับ) ตอนนั้นเราก็ซ้อมกันมาได้ช่วงนึงครับถึงประมาณปลายเทอม 1 พอเปิดเทอม 2 ครูที่ฝึกซ้อมก็ติดสอน ติดงานบ้างล่ะครับ เลยแนะนำรุ่นพี่ม.ปลาย 4 ที่ไปแข่งมารยาทไทยด้วย ซึ่งพี่กลุ่มนี้ดูเหมือนจะเป็นโครตแอดวานส์ของความชำนาญเลยล่ะครับ พี่ ๆ เขาเคยไปรอบระดับประเทศครับ ซึ่งเราก็ซ้อมด้วยกันไปประมาณ 3 - 4 เดือนได้ครับ พอถึงปลายเทอม 2 ก็ต้องไปแข่งแล้วครับ ซึ่งต้องออกเดินทางไปพักที่โรงแรมของจังหวัดที่จะแข่ง ก็มีด้วยกัน 10 คนครับที่เดินทางไป (4 คนม.ต้น/4 คนม.ปลาย/ครู 2 คน) ครูก็พาแวะเซนทรัล แวะตลาด สุดท้ายก็เข้าโรงแรมครับ โดยจะแบ่งเป็นห้อง ๆ นอนห้องละ 2 คน ซึ่งในคืนนั้นนะครับ ครูที่ฝึกซ้อมเนี่ย ก็ให้มารวมตัวกันที่ห้องเดียว เพื่อนัดซ้อมร่วมกันครับ จุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงนี้แหละครับ ตอนนั้นเราก็ซ้อมร่วมกันครับ ทั้ง 8 คน รุ่นพี่ม.ปลายก็ซ้อมให้ม.ต้นบ้าง ฝึกท่าเบสิคกันบ้าง แล้วเกิดเรื่องขึ้นครับ!! ผมท้องร้อง555+ ใช่ครับ ผมหิวมาก เพราะตอนเย็นที่กินไปก็แค่โจ๊กถ้วยนึงเอง ซึ่งมีพี่คนนึงของทีมม.ปลายครับ ตอนนั้นพี่เขาอยู่ม.5 (ต่อจากนี้ขอเรียกว่า พี่ P นะครับ และผมขอแทนตัวเองว่า D นะครับ) พี่ P ก็พูดว่า "น้อง D หิวเหรอ เอานี่ไหม" (ในมือพี่เขาก็ยื่นกล่องมะเขือเทศสีแดงลูกเล็ก ซึ่งผมคิดว่าพี่เขาน่าจะซื้อมาจากเซ็นทรัลนะครับ) ผมไม่ลังเลเลยครับ "กินครับ555" อย่างน้อยตอนนั้นมันช่วยบรรเทาความหิวของผมได้มากเลยแหละครับ ผมไม่รู้สิครับ นี่เป็น First impression ของพี่เขาต่อผมเลยครับทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้สนิท ไม่ได้คุยเรื่องส่วนตัวหรือรู้จักอะไรกันมากมาย แต่ขอบอกก่อนเลยนะครับ ว่า พี่เขาเป็นผู้ชายครับทุกคนน! หน้าตาดีด้วย หล่อ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ผมหวั่นไหวอะไรหรอกครับ (ผมไม่เคยมีแฟนนะครับ แต่นี่คือประเด็นครับ ผมไม่รู้ตัวเองอะครับ ว่าผมชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะไอจีที่ผมฟอลส่วนใหญ่ก็เป็นผญ. หวั่นไหวก็กับผู้หญิง แต่นั้นแหละครับ พี่คนนี้ทำให้มุมมองความรักผมเปลี่ยนไป) ซึ่งตอนนั้นนะครับผมแค่ประทับใจในความใจดีของพี่เขา เห็นเขาเป็นพี่ชายที่ดีคนนึงถึงแม้เราจะไม่สนิทกันมาก แต่ผมคิดในใจตอนนั้นว่า หลังจากแข่งเสร็จเนี่ย ผมต้องรู้จักและสนิทกับพี่ชายคนนี้ให้ได้ ผมสรุปคือ ทีมผมตกรอบคัด แต่ทีมพี่เขาได้ไปแข่งต่อระดับประเทศครับ
เอาล่ะครับ มันก็ผ่านไปซักช่วงนึง ก็ถึงตอนที่เกียรติบัตรถูกส่งมายังรร. แล้วเหมือนเป็นธรรมเนียมอะครับ ที่เวลารับเกียรติบัตรแล้วต้องมารับที่หน้าเสาธง คืนก่อนแข่งนั้น ผมก็นึกถึงพี่ P ครับ เพราะผมไม่รู้ว่าเราต้องไปรอรับที่หน้าเสาธงเลย หรือนัดที่ห้องพักครูตอนเช้าก่อน เลยจะทักไปถามครับ ก็ขอเฟสพี่เขาจากเพื่อนในทีมนี่แหละครับ จนได้เฟสมา กดแอดไป เขาไม่รับครับ555555 เพราะเพื่อนเขา 5,000 คนแล้ว เฟสมันตัน คนติดตามเขาเป็น 1,000+ อ่ะครับ ก็คือรู้เลยครับตอนนั้น ว่าพี่คนนี้เนี่ย ต้องเป็นคนดังของโรงเรียนแน่นอน ผมก็แค่เด็กเนิร์ดคนนึงอะครับ ไม่รู้จักหรอกครับว่าพี่เขาคือใคร555+ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมครับ ผมก็ทักพี่เขาไป "สวัสดีครับ" "พี่ใช่พี่ P หรือเปล่าครับ" "น้องชื่อน้อง D นะครับ ที่ไปแข่งมารยาทด้วยกันวันนั้นอะครับ" ประมาณนี้แหละครับที่ผมพิมพ์ไป พี่เขาก็ดูอัธยาศัยดีนะครับ พูดเพราะและไม่หยิ่งด้วย จนคืนนั้น เราก็ได้ทำความรู้จักกันทางแชทครับ แนะนำตัวกัน พี่เขาก็เหมือนกับว่าจะลบเพื่อนเขาในเฟสแล้วรับแอดผมนะครับ55 รู้สึกผิดเลย ผมก็ได้ขอบคุณเรื่องคืนวันนั้นที่ให้ของกินกับผม คุยกันจนแบบ มันมีประโยคนึงอ่ะครับ ที่ผมยังจำได้คือ "คุยกับน้องสนุกดีจัง วันนั้นน่าไปเดินเซ็นทรัลด้วยกัน" คือผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าอาการผมตอนนั้นมันเป็นยังไง แต่ผมจำได้ว่าผมยิ้มให้กับหน้าจอ แต่มันก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยเลยครับ ไม่รู้สึกอะไรเลย เราคุยกันจนตี 1 เลยอ่ะครับทางแชท เป็นการคุยที่สนุกมาก ๆ ได้พูดคุยกันหลายเรื่องมากเลยครับ หลังจากนั้นตอนเช้าก็รับเกียรติบัตรกันครับ ก็คือเจอหน้าพี่เขานะครับ ไม่เหมือนตอนคุยในแชทเลย55 เขาเป็นคนเงียบ ไม่เหมือนในแชท เป็นคนยิ้มเก่ง ยิ้มสวยครับ
เราก็ไม่ได้คุยกันไปซักพักนึง 2 - 3 สัปดาห์ได้ครับ จนพี่เขาทักมาช่วงสัปดาห์กีฬาสี ว่า น้องลงอะไรในกีฬาสี (หมายถึงลงกิจกรรมอะครับ) ด้วยความที่ผมเป็นเด็กเนิร์ดไง แล้วรร.เขาก็บังคับลงทุกคน ผมก็ต้องเลือก ผมเลือกเดินพาเหรดครับ จ่ายตัง เดิน จบวันเดียว ง่ายสุดละ555 ผมก็บอกพี่เขาไป บอกว่า "อย่าลืมมาดูผมเดินด้วยนะครับ" พี่เขาก็พิมพ์ "ค้าบ ๆ" ผมก็ถามว่า "แล้วพี่ล่ะครับลงอะไร" ซึ่งพี่เขาไม่ตอบครับ บอกว่า ลองรอดูวันกีฬาสี ผมก็งงครับ ทำไมต้องปิดบังกันด้วย (อ่อ พี่เขากับผมอยู่คนละสีกันนะครับ พี่เขาอยู่สีชมพู ผมอยู่สีม่วง) เมื่อ วันจริงมาถึงแต่ความจริงก็ถูกเปิดเผยครับ พี่เขาเป็นดรัม!! ช็อคเลยครับ ตอนแรกก็สงสัยอยู่ว่า ทำไมพี่เขาไม่มาดูเราเดินพาเหรด สุดท้ายก็คืออยู่ในขบวนนี่เอง ซึ่งหน้าที่ของดรัมในกีฬาสีนะครับ ก็จะมีการโชว์ เต้น ควงไม้ต่าง ๆ หน้าสนามฟุตบอลขนาดใหญ่ เป็นที่เลื่องลือกันครับ ว่าดรัมเนี่ย คือสุดยอดคนหน้าตาดีของโรงเรียน สุดยอดความเซเลปเลยครับ ผมอึ้งครับ55 คิดไม่ถึงว่าพี่เขาจะได้รับการเชิญและเป็นดรัมรร. ก็คือเป็นคนที่มีความสามารถสูงจริง ๆ ครับ เอาล่ะครับ วันนั้นผมก็เริ่มปฏิบัติการส่องเฟสบุ๊คพี่เขาครับ ผมเริ่มสนใจในตัวพี่เขาแล้ว แต่สนใจแบบ ไอดอล พี่ชายที่เท่ อยากทำตาม แบบนี้อะครับ ส่องไปส่องมา พี่เขาทักมาครับ "พรุ่งนี้น้องลงกีฬาอะไรไหม" ซึ่งผมก็ไม่ได้ลงอะไรนะครับ ผมเล่นอะไรก็ไม่ค่อยจะเป็นอยู่ละ ก็ตอบไปว่าไม่ แล้วพี่เขาก็บอกมาว่า "พรุ่งนี้มาเชียร์พี่หน่อย พี่แข่งบอล ที่อัฒจรรย์ใหญ่นะ" ผมก็เออ ๆ ออ ๆ ครับ ๆ ไปครับ (ตอนนั้นผมไม่รู้ และไม่เอะใจอะไรเลยนะครับ เพราะผมก็เห็นว่า ตัวผมเองก็ว่างหนิ ไม่มีอะไรทำ แอร์ในห้องเขาก็ปิดไม่ให้เด็กเข้า ไม่รู้จะไปนั่งที่ส่วนไหนของโรงเรียนดี ก็เลือกนั่งที่อัฒจรรย์ที่พี่เขาชวนดีกว่าครับ) พอวันรุ่งขึ้น พี่เขาแข่งรอบเช้า หลังจากเคารพธงชาติเสร็จ ผมก็ไปนั่งดูพี่เขาแข่งครับ แต่กำครับ55 ผมหาพี่เขาไม่เจอ เพราะสนามมันใหญ่มาก ๆ คนก็เยอะ นักฟุตบอลก็ใส่เสื้อคล้าย ๆ กันอะครับ แต่แล้วพี่เขาก็ยกสองมือขึ้นมา โบกมือในสนามอะครับ ช่วงนักกีฬาเขาพัก หางตาผมก็สังเกตเห็นพอดีว่าเป็นพี่ P ผมหาเจอเลยยิ้มแล้วก็ชูนิ้วโป้ง (เยี่ยม) ไปให้อะครับ ก็ดูพี่เขาแข่งนะครับ ถึงจะดูบอลไม่ค่อยเป็น55 จนแข่งเสร็จ พี่เขาก็มาดื่มน้ำที่อัฒจรรย์ คนก็เริ่มทะยอยลุกออกกันแล้ว เพราะมันถึงเวลาพักเที่ยงแล้วครับ ผมก็ลุกครับ55555 ไปกินข้าวกับเพื่อน แล้วเพิ่งมาเห็นข้อความในโทรศัพท์ว่า "ไปไหนแล้วว" จากพี่ P ผมก็บอกไปตามตรงอะครับ ว่าไปกินข้าวกับเพื่อน บลา ๆ เขาก็บอกว่า ตอนบ่ายเขามีแข่งอีกนะ "มาเชียร์ไหม แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร" เอาล่ะครับ ทำไมต้องกดดันกันด้วย!!! จะให้ผมไม่ไปมันก็ยังไง ๆ อยู่นะครับ ว่าไหม สุดท้ายก็ไปครับ พี่เขาก็บอกว่า ฝากซื้อน้ำหน่อย ผมก็ซื้อมาให้ครับ 2 ขวด รอพี่เขาแข่งเสร็จ พี่เขาก็ขึ้นมาบนอัฒจรรย์ท่ามกลางคนที่มาเชียร์บอล ที่พลุกพล่าน เริ่มลุกกันออกไปแล้ว เขาก็เดินมาหาผม ผมก็ยกมือไหว้สวัสดีเขา แล้วยื่นน้ำให้เขาครับ ก็ไม่มีอะไรมาก แต่ตอนนั้นเอง! พี่เขาเอามือลูบหัวผมครับ!! แต่ไม่ได้ลูบเหมือนหมานะครับ ลูบแบบทำให้หัวยุ่งอะครับ ลูบแบบหมั่นไส้ ซึ่งคนแถวนั้นก็มองกันเต็มนะครับ ผมก็งงว่าพี่เขาทำทำไม มีแต่ความงงครับตอนนั้น พี่ก็ถามผมประมาณว่า เดี๋ยวไปไหนต่อไหม ผมก็ตอบว่า ก็กลับบ้านครับ พี่เขาก็ชวนแบบว่า ไปเดินเที่ยวรร.กันหน่อยไหมม ซึ่งขอบอกก่อนนะครับว่า โรงเรียนผมใหญ่มาก เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษ อยู่ริมทะเล แต่ผมก็งงอยู่ดีครับ โรงเรียนมันมีอะไรน่าเที่ยววะ5555 ก็กำลังเดินไปเรื่อย ๆ ครับ พี่เขาเงียบและไม่ชวนคุยอะไรเลย งงครับ55 แต่แล้วแม่ก็โทรมาให้กลับบ้านครับ ผมเลยต้องลาพี่เขาไปก่อน กลับบ้านไป
ช่วง ๆ นั้น พี่เขาก็ทักผมมาตลอดเลยนะครับ แบบหาเรื่องชวนคุยอย่างนู้นนี่นั้นบ้าง แถมขอครูไปด้วยว่า ขอไปซ้อมมารยาทให้น้อง ๆ ทั้ง ๆ ที่มันหมดวาระของพี่ม.ปลายแล้วอะครับ ทำให้เราได้เจอกันบ่อย ช่วงนั้นเกือบทุกวันเลย แต่พี่เขาตัวจริง ดูเงียบ ๆ อะครับ ไม่เหมือนในแชทเลย555 ในแชทชวนคุยเก่งมากก แต่พอเจอตัวจริงแล้ว เขาไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา จนถึงคืนวันนึงครับ พี่เขาก็ทักมาชวนผมไปกินชาบูกับสายรหัสเขา อันนี้ผมงงอีกแล้วครับ สายรหัสตัวเอง ทำไมต้องชวนผม (เท้าความก่อนนะครับว่า โรงเรียนผมเขาจะเล่นสายรหัสกันจริง ๆ จัง ๆ ตอนม.ปลายนะครับ มีการแลกของกันปัจฉิม เลี้ยงสายกันครับ) นั่นแหละฮะ เขาชวนผม ผมก็ตอบตกลงไป แบบไม่อยากเสียน้ำใจพี่เขาอะครับ ก็ตอนไป คือ55 ผมไปนั่งผิดโต๊ะครับ ก็คือพี่เขาอะไปนั่งโต๊ะเพื่อน ละผมเข้ามาช้ะ ก็ไม่เห็นพี่เขา เลยไปถามว่า โต๊ะนี้ ๆ ใช่สายรหัสพี่ P หรือเปล่า พี่โต๊ะแรกก็บอกว่าใช่ ซึ่งใช่ครับ พี่นั่นเขาแกล้งผม ;-; จนพี่ P เดินมา แล้วบอกว่านั่งโต๊ะนี้ ๆ นั่งข้างเขา คือสายเขาจะมากัน 4 คนครับ นั่งโต๊ะเดียวกัน รวมผมไปก็ 5 คน พี่ P นั่งฝั่งเดียวกับพี่เขา เขาก็จัดจาน ยกจานอะไรให้นะครับ แล้วคือ ป้ารหัสเขาครับ พูดประมาณว่า "พาแฟนมาเหรออ" เหมือนเป็นการหยอกล้ออะครับ ผมก็แอบเขิน ๆ แต่ก็เฉย ๆ ไว้อยู่นะครับ คือจะว่าผมชอบพี่เขาแล้วยัง มันก็ยังไม่เชิงอะครับ ผมแค่รู้สึกดีที่พี่เขามาทำแบบนี้กับผม คือผู้ใหญ่ (555) เขาก็คุยกันไปครับ ผมเป็นเด็กม.2 ท่ามกลาง ม.5 6 ปี 1 2 อะครับ แล้วมันมีอยู่เรื่องนึงครับ ที่ผมจำได้ ตอนนั้นคือเรานั่งกันอยู่ กำลังกินชาบูเพลิน ๆ เลยครับ พี่เขาก็ตอกไข่ให้ ใส่ในถ้วยผม แล้วก็มีการสอนแนะนำผมว่า ตอกไข่ ใส่น้ำร้อนนะ แล้วคน ๆ ให้เข้ากัน จุ่มกับหมูสามชั้น อร่อยมาก ผมก็กินตามนั้นแหละครับ55 แล้ววว ผมเห็นพี่เขาตักหอยใส่ถ้วยเขาครับ ผมก็ด้วยความอยากชวนคุยบ้างไงครับ เลยถามไปโจ้ง ๆ เลยว่า "พี่ชอบกินหอยเหรอครับ" ทันใดนั้น ทุกคนในโต๊ะก็หัวเราะ ผมงงมากครับตอนนั้น ว่าผมทำอะไรผิด ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า จนได้มารู้เอาทีหลังนี่แหละครับ ว่าที่เขาหัวเราะกัน มันคืออะไร พอกินเสร็จ หลายคนก็แยกย้ายกันกลับ เหลือโต๊ะพี่ P ที่ยังนั่งกันอยู่ ซึ่งตอนนั้นพี่ P ก็ลุกไปห้องน้ำกับน้องรหัสของเขา ผมก็นั่งอยู่ที่โต๊ะครับ โดนป้ารหัสพี่ P ถามมาว่า รู้จักกับพี่ P ได้ยังไง พี่ P เป็นคนดีไหม อะไรแบบนี้อะครับ เยอะแยะไปหมด เหมือนโดนสัมภาษณ์เลยครับ พอพี่ P กลับมา ผมก็... ปวดฉี่ครับ เลยลุกไปบ้าง ป้ารหัสพี่ P ก็หยอกถามว่า ทำไมไม่ไปพร้อมกันเล่า ในใจผมก็ ตอนนั้นมันยังไม่ปวดงายยย ครับ ผมก็ลุกไป (พิมพ์ไม่พอแล้วครับ)