เรามีพี่ชายคนหนึ่งที่ไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไร พี่เป็นคนใช้เงินฟุ่มเฟือย ใจใหญ่ เก็บเงินไม่เป็น ได้เท่าไรก็ใช้เกือบหมด ส่วนข้อดีเขาคือ หากคนในครอบครัวหรือเพื่อนเดือดร้อน เขาพร้อมช่วยเหลือตลอด ก็ถือเป็นคนหนึ่งที่เป็นคนที่พึ่งได้ยามลำบาก

สิ่งที่ทำให้เราเสียใจ เเละรู้สึกติดๆอยู่ในใจคือ 2 ปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาใช้ชีวิตเเบบฟุ่มเฟือยสุดๆ เเละมีการมาขอยืมเงินเรา ตอนนั้นเราให้เเค่ 30% ที่เขาขอ ให้เเบบไม่ต้องคืน เพราะเรารู้ว่ายังไงๆก็ไม่ได้คืนง่ายๆ ทำงานรายได้สูงเเต่เงินเก็บติดลบ ติดหนี้เพื่อนอีก บัตรเครดิตก็ไม่จ่าย ใช้เต็มวงเงินจนพ่อเเม่ต้องใช้หนี้ให้จนหมด

ตอนนั้นยอมรับว่าไม่พอใจเขามากๆ เราไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบเเชท ไม่อะไรทั้งนั้น เพราะเบื่อหน่าย มีเเต่ขอเงินๆ

เเละเเล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุจนทำงานไม่ได้ ช่วงนั้นเราก็เเอบคิดบาปว่าเเบบก็ดีเเล้ว ป่วยบ้างก็ดี จะได้มีสติ เเต่ว่าเขาจากไปเเบบกะทันหัน เราไม่ทันได้ขอโทษ เรารักพี่น่ะ เรารักพี่คนเดิมที่เเสนดีของเรา เขาจากไม่ทันได้พูดอะไร นอนไปอย่างสงบ เราอยากบอกเขาว่าไม่เคยเกลียดพี่ เเต่ที่ไม่ดีใส่เพราะไม่ชอบสิ่งที่พี่ทำ พี่ตากไป 2 ปี เเต่เรายังมีความรู้สึกเเย่ๆไม่หายไป เราเข้าดูเเชทที่คุย เราคิดถึงพี่มาก .. รักพี่มาก..

ควรทำยังไงดี มีใครเป็นเเบบนี้บ้าง ดูเเลสภาพจิตใตตัวเองยังไง
(พิมพ์ไปร้องไห้ไปแล้ว)