ผมผิดพลาดเรื่องการเรียน
ผมก็จบมาไม่ตรงกับสิ่งที่หวังไว้ ผมจบ ปวส สาขาอิเล็ก เบื่ออิเล็ก เพราะไม่ชอบคำนวน มาลองเรียนอีกด้านเลยเอา ปวสต่อปตรี2ปี สาขาไอที หวังว่าจบไอทีมาจะไปต่อ ป.บัณฑิตเพื่อไปสอบเป็นครูสอนคอมกับเค้าบ้าง แต่เหตุการก็ไม่เป็นใจหลายอย่าง เรียนมาจนจะจบ ก็มาโดนข่าวยกเลิกป.บัณฑิต แต่ก็ทนเรียนต่อเพราะอีกปีเดียวก็จะจบ(ผมพลาดช่วงนี้ครับ น่าจะซิ่วออกดีกว่า) หลังจากจบมา ก็มารู้ทีหลังว่าไอ้วุฒที่เรียนมาก็ไม่รับรองไม่สามารถเอาสอบบรรจุครูในเอกคอมได้ เพราะวุฒไม่ตรงสาขาที่รับบรรจุ ความฝันผมดับสลายทันที ผมเครียดมาก จนเรียนจบมาไม่ออกไปหางานอย่างอื่นทำเลย ตั้ง1ปีกว่า ความรู้สึกผมเศร้ามาก บางทีก็คิดมากจนเบลอ เหมือนจะเป็นบ้า จมอยู่กับอดีตมาเป็นปีๆ คิดอยากย้อนเวลาอดีตเก่าๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
จนตอนนี้ผมก็ยังเศร้าไม่หาย และนึกเจ็บใจตัวเองว่าทำไมเราไม่ถามใจตัวเองก่อนจะเรียนอะไรให้แน่นอนก่อนว่าอยากทำอะไร คงไม่ต้องเรียนผิดสาขา และเสียเวลามาก จะคิดไปเรียนครู5ปีใหม่อีกทีก็อายุเยอะแล้ว เพราะกว่าจะคิดได้ก็อายุ26แล้ว ซึ่งมันก็ไม่ใช่วัยที่จะมาเรียนอีก อายุเท่านี้คนอื่นทำงานกันไปหมดแล้ว แต่ผมจบมานั่งๆ นอนๆ คิดถึงแต่อดีตอยากกลับไปแก้ไขมัน จนไม่เป็นอันหางานทำ
ทำไมเรายังเลิกคิดไม่ได้ ทำให้เป็นทุกข์มาตลอด ชีวิตก็ไม่ไปถึงไหน หนึ่งเพราะจังหวะชีวิตเราไม่ค่อยดี สองเพราะเราไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร เวลาผ่านแทนที่จะลืมๆมันไป แต่มันกลับยิ่งทำให้คิด เพราะสมัยนี้มีข้อมูลเยอะ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนั้นมีข้อมูลอย่างสมัยนี้ คงจะไม่ตัดสินใจพลาดอย่างนั้น สิ่งที่ควรจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิต กลับทำให้เป็นทุกข์ เพราะข้อมูลผิดๆที่เข้ามา แล้วเราดันไปหลงเชื่อ ใครทักก็ไม่ฟัง โมโหตัวเองด้วยที่ดันไปเชื่อข้อมูลที่ผิดๆ คนที่ช่วยได้และอยากช่วยก็ไม่รู้จักถาม คิดจนเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว สุขภาพก็ทรุดโทรมลงด้วย รู้ว่าไม่ดี แต่ไม่รู้จะหยุดยังไง ขอคำแนะนำหน่อย
ใครบ้างเคยผิดพลาดในอดีต จมอยู่กับอดีต ทุกคนมีวิธีเรียนรู้ความผิดพลาดในอดีตของตัวเองยังไง
เรื่องความผิดพลาด การเรียน การงานหรือ ความรัก หรืออื่นๆ อะไรที่ทุกคนเคยผ่านมา จัดการมันยังไง
ใครมีความผิดพลาดในอดีต เคยจมอยู่กับอดีต ทุกคนมีวิธีเรียนรู้ความผิดพลาดในอดีตของตัวเองยังไง
ผมก็จบมาไม่ตรงกับสิ่งที่หวังไว้ ผมจบ ปวส สาขาอิเล็ก เบื่ออิเล็ก เพราะไม่ชอบคำนวน มาลองเรียนอีกด้านเลยเอา ปวสต่อปตรี2ปี สาขาไอที หวังว่าจบไอทีมาจะไปต่อ ป.บัณฑิตเพื่อไปสอบเป็นครูสอนคอมกับเค้าบ้าง แต่เหตุการก็ไม่เป็นใจหลายอย่าง เรียนมาจนจะจบ ก็มาโดนข่าวยกเลิกป.บัณฑิต แต่ก็ทนเรียนต่อเพราะอีกปีเดียวก็จะจบ(ผมพลาดช่วงนี้ครับ น่าจะซิ่วออกดีกว่า) หลังจากจบมา ก็มารู้ทีหลังว่าไอ้วุฒที่เรียนมาก็ไม่รับรองไม่สามารถเอาสอบบรรจุครูในเอกคอมได้ เพราะวุฒไม่ตรงสาขาที่รับบรรจุ ความฝันผมดับสลายทันที ผมเครียดมาก จนเรียนจบมาไม่ออกไปหางานอย่างอื่นทำเลย ตั้ง1ปีกว่า ความรู้สึกผมเศร้ามาก บางทีก็คิดมากจนเบลอ เหมือนจะเป็นบ้า จมอยู่กับอดีตมาเป็นปีๆ คิดอยากย้อนเวลาอดีตเก่าๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
จนตอนนี้ผมก็ยังเศร้าไม่หาย และนึกเจ็บใจตัวเองว่าทำไมเราไม่ถามใจตัวเองก่อนจะเรียนอะไรให้แน่นอนก่อนว่าอยากทำอะไร คงไม่ต้องเรียนผิดสาขา และเสียเวลามาก จะคิดไปเรียนครู5ปีใหม่อีกทีก็อายุเยอะแล้ว เพราะกว่าจะคิดได้ก็อายุ26แล้ว ซึ่งมันก็ไม่ใช่วัยที่จะมาเรียนอีก อายุเท่านี้คนอื่นทำงานกันไปหมดแล้ว แต่ผมจบมานั่งๆ นอนๆ คิดถึงแต่อดีตอยากกลับไปแก้ไขมัน จนไม่เป็นอันหางานทำ
ทำไมเรายังเลิกคิดไม่ได้ ทำให้เป็นทุกข์มาตลอด ชีวิตก็ไม่ไปถึงไหน หนึ่งเพราะจังหวะชีวิตเราไม่ค่อยดี สองเพราะเราไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร เวลาผ่านแทนที่จะลืมๆมันไป แต่มันกลับยิ่งทำให้คิด เพราะสมัยนี้มีข้อมูลเยอะ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนั้นมีข้อมูลอย่างสมัยนี้ คงจะไม่ตัดสินใจพลาดอย่างนั้น สิ่งที่ควรจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิต กลับทำให้เป็นทุกข์ เพราะข้อมูลผิดๆที่เข้ามา แล้วเราดันไปหลงเชื่อ ใครทักก็ไม่ฟัง โมโหตัวเองด้วยที่ดันไปเชื่อข้อมูลที่ผิดๆ คนที่ช่วยได้และอยากช่วยก็ไม่รู้จักถาม คิดจนเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว สุขภาพก็ทรุดโทรมลงด้วย รู้ว่าไม่ดี แต่ไม่รู้จะหยุดยังไง ขอคำแนะนำหน่อย
ใครบ้างเคยผิดพลาดในอดีต จมอยู่กับอดีต ทุกคนมีวิธีเรียนรู้ความผิดพลาดในอดีตของตัวเองยังไง
เรื่องความผิดพลาด การเรียน การงานหรือ ความรัก หรืออื่นๆ อะไรที่ทุกคนเคยผ่านมา จัดการมันยังไง