สติ นั้นสามารถฝึกให้เจริญขึ้นได้ไปตามลำดับ และการปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 (กาย เวทนา จิต ธรรม) สติก็ต้องพัฒนาเจริญไปตามลำดับ

    เมื่อมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนว่า สติไม่สามารถ ฝึก ปฏิบัติเจริญขึ้นได้ การเจริญทางธรรมเบื้องสูง ก็ย่อมเจริญขึ้นได้ยาก หรือเป็นไปได้ยาก นั้นเอง ก็จะคงความดีไว้แค่เพียงเบื้องต้นเท่านั้น

     ในการปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 หรือ วิปัสสนากรรมฐานนั้น  เมื่อมีความศรัทธา ความเพียร และปัญญา สติต้องพัฒนาเจริญขึ้นไปตามลำดับ. ดังนี้

     เมื่อปฏิบัติธรรมอันได้แก่สติปัฏฐาน 4 (กาย เวทนา จิต ธรรม) ด้วย อิทธิบาท 4 และสัมมัปปทาน 4 แล้ว  สติ ในพละ 5 (ศรัทธา ความเพียร สติ สมาธิ ปัญญา) ย่อมเจริญขึ้น

      นั้นก็คือ สติ  เจริญขึ้นพัฒนาขึ้น เป็นพื้นฐานในการฝึก ในการปฏิบัติเป็นเบื้องต้น

      และเมื่อการปฏิบัติธรรมเจริญขึ้น  จาก สติ  ก็เจริญขึ้น เป็น  สตรินทรีย์  ในอินทรีย์ 5 ( ศรัทธรินทรีย์  วิริยินทรีย์ สตรินทรีย์ สมินทรีย์ ปัญญินทรีย์)   

     เมื่อปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 เจริญสมบูรณ์  ก็จาก สติ หรือ สตรินทรีย์  ย่อมเจริญขึ้นเป็น  สติสัมโพชฌงค์  ในโพชฌงค์ 7

     เมื่อปฏิบัติธรรมจนโพชฌงค์ 7 เจริญสมบูรณ์ขึ้น ก็จาก สติสัมโพชฌงค์  เจริญสมบูรณ์ขึ้นเป็๋น  สัมมาสติ ในมรรคมีองค์ 8

    ดังนั้น สติ เมื่อฝึกแล้วปฏิบัติธรรมแล้ว ย่อมเจริญไปตามลำดับ  จาก  สติ > สตรีนทรีย์ > สติโพชฌงค์ > สัมมาสติ   อย่าพึ่งเข้าใจคลาดเคลื่อนว่า สติ นั้นฝึกไม่ได้  ปฏิบัติธรรมให้เจริญไม่ได้   เมื่อประสงค์ในการเจริญในทางธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปตามลำดับ จนบรรลุธรรม