คบกันมาจะปีนึงแล้วแต่แฟนเขาดูไม่สนใจที่จะจริงจังหรือใช้ชีวิตเลย

คือเราเป็นคนไม่มีครอบครัวตัวคนเดียว ใช้ชีวิตตัวคนเดียวดูแลตัวเอง(โดยส่วนตัวเป็นซึมเศร้า)
เจอแฟนผ่านfacebook (แต่รู้จักกันมาก่อนแล้วเพราะเขาเป็นรุ่นน้องที่วิลัยเรา) เลยลองคบๆกันและเขาก็พามาอยู่บ้านเขา

เขามีอาชีพเป็นช่างสัก แต่รายได้ไม่ได้เยอะอะไรเลย เดือนไม่กี่พัน(ต่ำกว่า5000) เพราะลูกค้าไม่มีด้วย
ส่วนเราพึ่งตกงาน ไปหาสมัครงานเกือบทุกวันเขาก็ไม่รับจนเราท้อ เราดิ่งบ้าง แต่ก็พยายามหา รับจ๊อบแพ็คของบ้างตามที่เขาโพสลงกลุ่ม
แต่ดีหน่อยที่ค่าน้ำไฟไม่ต้องจ่ายบ้านก็ไม่ได้เช่า เพราะอาศัยบ้านแม่แฟนอยู่ (อยู่ด้วยกันที่บ้านประมาณ 5 คน มี เรา แฟน พี่ชายแฟน ป้า และแม่)
ฐานะทางบ้านเขาก็ค่อนข้างดี ไม่ทำงานก็มีเงินใช้ (บ้านเขามี พี่ชายอีก 4 คนอยู่ออสคอยส่งเงินมาให้ทางบ้าน)

แต่เราก็ไม่กล้าถามจริงจังว่า เคยคิดที่จะอยากหางานทำมั้ยงานประจำเพราะรายได้มั่นคงนะ เข้าใจเขานะว่าไม่ทำงานก็มืเงินใช้ แต่แบบเราก็คิดไงว่าถ้าอนาคตมันไม่ได้เป็นแบบที่เขาเป็นอยู่จะทำยังไง
วันนี้เลยถามเขาไปประมาณว่า “เธอไม่อยากทำงานหรอ เห็นคบกันมาไม่เคยเห็นเธอกระตือรือร้นที่จะหางานเลย มีแต่เค้าที่คอยหางานให้ เพราะเค้าก็เกรงใจแม่ที่มาอยู่บ้านแม่เธอ เค้าก็ไม่ใช่พี่สาวเธอนะที่จะต้องอยู่แบบเธอที่จะไม่ต้องรู้สึกเกรงใจอะไรเลย”
แต่เราก็ต้องน้ำตาร่วงเพราะดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจที่จะทำอะไรเพื่ออนาคตของตัวเองหรือเราเลย เขาก็พูดประมาณว่า ‘เขาไม่คิดที่จะอยากหางานทำ เขาพอใจที่จะอยู่เฉยๆแบบนี้แบบที่เป็นอยู่ ‘ เราก็ตอบเขาไปประมาณว่า “เค้าไม่ได้กดดันตัวให้หางานทำนะ เค้าก็เข้าใจว่าที่เธอเป็นอยู่แบบนี้มันก็โอเคดีสำหรับเธอ แต่เค้าคงอยู่ไม่ได้เพราะเหมือนมันไม่มีอนาคตอะไรเลยมันเกือบจะปีนึงแล้วที่อยู่ด้วยกันแต่ไม่มีอะไรเลย มันก็มีความสุขดีแต่ สภาวะแบบนี้ทุกอย่างมันต้องใช้เงิน”
ซึ่งเราก็ร้องไห้แล้วเขาก็เดินออกห้องไป
เหมือนแบบเราผิดรึป่าวที่ถามเขา เพราะเราก็เข้ามาอยู่บ้านเขาเอง และเหมือนมันบังคับเขารึป่าว

ปล.เล่าอาจจะงงๆ เพราะพยายามรวบรวมสติ ขอโทษด้วยนะคะ