เราคบกับแฟนมาได้ 8 ปี นิสัย ความชอบ ไลฟ์สไตล์ ใกล้เคียงกันมาก ทำให้คบกันได้นานจนถึงทุกวันนี้

แต่มีบางช่วงของปีแรกๆ (ปีที่ 2-3 ) ที่คบกัน เขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และก็เป็นหนึ่งในปัญหาที่ทำให้ทะเลาะกันบ่อยครั้ง เขาเคยมีแอบนัดพบแฟนเก่า (Someting Wrong) ซึ่งเราจับได้และเขายอมรับสารภาพ และก็อีกหลายครั้งที่แอบคุยแชทกัน (เราก็แอบจับได้อยู่ดี) จนมีวันหนึ่งที่เราให้โอกาสเขาครั้งสุดท้ายในการตัดขาดกับคนเก่า จนเขากลับตัวกลับใจเป็นคนดีแล้ว (เลิกคุยเชิงชู้สาวกับผู้หญิงคนนั้น) สรุปปัญหาเรื่องมือที่ 3 ทำให้เรากลับมาวางใจเขาอีกครั้ง

ก่อนหน้าที่คบกันเขาดูเป็นคนขยันมากๆ ทำงาน Part time ทั้งที่ยังเรียนไม่จบ (บริษัทญาติแนะนำ)  แต่พอเขาเรียนจบมาจนถึงทุกวันนี้ 4 ปีได้ เขายังไม่มีการงานทำที่ชัดเจน แต่ตัวของเขาไม่ได้ขัดสน เพราะที่บ้านก็ไม่ได้เร่งรัดให้เขาต้องทำงาน เขาเป็นประเภทที่อยากได้ของ (เกมส์/คอมพ์) อะไรต้องได้ ต้องมี แม้มันจะราคาแพงดูเกินกำลังทรัพย์ของเขาเอง (เขาขอผ่อนบัตรเครดิตผ่านเรา) ซึ่งเขาก็สามารถรับผิดชอบกับค่าใช้จ่ายที่เขาสร้างขึ้นมาเองได้ 

ตอนนี้เราอายุ 27 ปี เขาอายุ 29 ปี แต่ดูเหมือนเขายังไม่ได้พยายามที่คิดจะสร้างอนาคตกับเรา หรือวางแผนรากฐานความมั่นคง(การเงิน)ชีวิตในครอบครัวอนาคตกับเรา แต่เขาเคยพูดกับเราเรื่องแต่งงาน แต่กำลังทรัพย์ตอนนี้เขาเองก็ไม่สามารถที่จะนำเงินมาขอเราได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองได้ อาจจะใช้เงินของทางบ้านขอเราในกรณีที่ต้องแต่งงานกัน ซึ่งเรารู้สึกว่าถ้าแต่งกันไป ชีวิตในอนาคตจะเป็นยังไง ยังมองไม่เห็นหนทาง เพราะหากแต่งกันไปเท่ากับเราแยกออกมาสร้างครอบครัวแล้วคงหวังพึ่งครอบครัวเดิมของตัวเองได้ยาก 

เราเองเป็นแค่พนักงานเงินเดือน 20k+ ส่วนเขา ณ ตอนนี้ไม่มีงานทำ **เคยมีปัญหาเรื่องเงินอยู่บ่อยครั้ง**  ก่อนหน้านั้น เขาเคยเลี้ยงเราได้บ่อยครั้ง เพราะสมัยเรียนเขาได้เงินจากทางบ้านไว้ใช้เยอะกว่าเรา และเขาไม่มีภาระหนี้สิน ซึ่งต่างจากเราที่ต้องยืมเงินเรียน แต่พอตอนนี้ต่างคนต่างเรียนจบ เรามีงานประจำทำ แต่เขาไม่มี ตอนแรกๆก็โอเคที่หลายๆครั้ง เราเป็นฝ่ายเลี้ยงเขา (ถือว่าสลับกันสมัยเรียน) แต่พอทำงานได้ 3-4 ปี และเขายังไม่มีงานทำ ไม่แสดงว่าคิดวางแผนรากฐานความมั่นคงในชีวิตเพื่อสร้างครอบครัว ยังคงปรนเปรอตัวเขาเองด้วยการซื้อสิ่งของที่อยากได้ เช่น เกมส์ ประกอบคอมพ์ เรารู้สึกท้อแท้ อยู่ช่วงหนึ่งกับแฟนคนนี้ จนเราเลิกคิดที่จะวาดอนาคตกับเขาแล้ว คิดแค่ว่าคบกันไปเรื่อยๆ หากยังไม่พร้อมก็ไม่อยากแต่งงาน 

แต่มีวันหนึ่งเราได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่ง (เขาอายุ 32 ปี)  เขามีความคิดที่ดี ทัศนคติที่ดี มีความเป็นผู้ใหญ่ และมีความคิดที่สามารถนำเราได้ ความชอบก็คล้ายๆกัน ความฝันก็คล้ายๆกัน และรากฐานในการสร้างอนาคตเขาดูมั่นคงพอ ตอนแรกเรากะคุยกับเขาแค่แก้เหงา (ลืมบอกแฟนกำลังบวช ซึ่งมีกำหนดการบวชประมาณปีกว่าๆ) แต่เขาดูจริงจังกับเรามาก และดูจริงใจมากๆ จนเรารู้สึกละอายใจที่ดูเหมือนจะหลอกเขา (เหตุเกิดจากความเหงา+เบื่อ) อีกอย่าง พอยิ่งคุยกับเขาเรารู้สึกว่ามันคลิกกัน เข้าใจกันได้ และดูเห็นอนาคตมากกว่าแฟนที่เราคบกันอยู่ 

ตอนนี้ดูเหมือนเราเป็นคนใจโลโล ใจหนึ่งเราอยากหาใครสักคนที่พร้อมจะสร้างอนาคตกับเราได้ โดยเราไม่รู้สึกเหนื่อยกับการที่คิดจะสร้างอยู่ฝ่ายเดียว แต่อีกใจเราสงสารแฟนเรา เสียดายเวลาที่คบกันมานานมากขนาดนี้ และตอนนี้แฟนเราก็ไม่ได้ผิดอะไร เขามีเราแค่คนเดียวแล้ว และคิดว่าถ้าเขาขาดเราไปชีวิตเขาจะเป็นยังไง จะลำบากมากกว่านี้มั้ย เราไม่ได้อยากจะเลิกกับแฟน ซึ่งทางบ้านแฟน และกลุ่มเพื่อนของแฟนก็ดีกับเรามากๆ เราเสียดายเขาเหล่านั้นหากเราเลิกคบกับแฟนคนนี้ 

เราควรคุยกับคนใหม่ต่อ ที่เขามีอนาคตให้เราแน่ๆ หรือเราควรหยุดคุยกับคนใหม่ และกลับมาหาแฟนเราเหมือนเดิม 

ปล.ในใจเราให้เวลากับตัวเอง เปิดโอกาสให้ตัวเอง เพื่อศึกษาพูดคุยกับคนใหม่ในระยะเวลา 1 ปี (ระหว่างแฟนบวช) **ซึ่งจะไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่าการพูดคุยแน่นอน**  

อยากถามเพื่อนๆว่า เราทำถูกมั้ย? เราควรคุยกับคนใหม่ต่อหรือเปล่า?  เราดูเลวไปมั้ยสำหรับการมองหาใครสักคนที่พร้อมจะสร้างอนาคตไปกับเราได้จริงๆ 
"เราแค่ไม่อยากปิดโอกาสตัวเอง ก่อนที่เราจะเลือกตัดสินใจแต่งงานเพื่อสร้างอนาคตกับใครสักคน"