เรารู้สึกว่าเราเป็นคนส่วนเกินไม่ว่าเราทำอะไรก็โดนว่าตลอดไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามว่าเราไม่เข้าใจความรู้สึกของแม่แล้วไม่มีใครรู้หรือว่าเราก็รู้ว่าแม่เหนื่อยแม้ว่าเราทำดีแค่ในก็ไม่ใครรู้แม้แต่แม่ แม่ก็ว่าไม่ทำอะไรเลยแม้เราว่าจะแบ่งเบาแม่แล้วยังว่าเราอีกบางทีก็ท้อนะทำดีแค่ในไม่มีใครเห็นคุณค่าของเราบางเราคิดว่าถ้าไม่เราสักคนคนจะดีมีความคิดแวบหนึ่งอยากฆ่าตัวตายไม่มีถามเราว่าเหนื่อยไม่เครียดไม่ไม่มีเลยในชีวิตเราตอนนี้เจอแต่ญาติกับแม่บนเราทุกวันไม่ว่าเราทำดีแค่ในก็ตามเห็นแต่ว่าเราทำอะไรก็ไม่เป็นคิดว่าเราอะไรก็ตามคงจะเห็นเราไม่ได้เลยอะไรเลย ทำให้เราเป็นคนเก็บตัวเงียบคนเดียวไม่มีความกล้าที่จะปรึกษาใครก็ตาม•́  ‿ ,•̀