เรามีความรู้สึกนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ มันหลายๆเรื่องเป็นเรื่องที่เล็กๆแต่ก็หลายครั้ง เราจะขอเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่ทำเรารู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเองเลยนะคะ
1.ตอนเด็กๆเวลากลับตจว.กับแม่ จะเจอญาติๆ ซึ่งเขาจะให้เงินค่าขนมมารวมๆแล้ว 1000-2000 บาท ด้วยความที่เรายังเด็ก (เราคิดแบบนั้น) แม่เลยให้เอาเงินฝากไว้ที่แม่ แต่พอกลับมากทม. แม่ไม่เคยเอาเงินไปฝากธนาคาร หรือของที่เราอยากได้ให้เราเลย หรือไม่เอามาใช้ในครอบครัวเลย แต่เอาไปซื้อของใช้ส่วนตัวของตัวเอง ทุกครั้งที่เราได้เงินมา ซึ่งทำให้เราไม่ค่อยลงรอยกับแม่เรื่องเงิน
2.ชอบใช้เรานวด แม้แต่ตอนเราอ่านหนังสือสอบ พอเราไม่นวดให้เพราะอ่านหนังสือแกก็จะด่าว่าทำไมอีด_ก ทำไม่กุไม่ได้หรอห้ะ เป็นต้นค่ะ
3.แต่ก่อนช่วงเราอายุไม่เกิน 15 ปี แกใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก พ่อให้เงินแกไปทำงาน แปปๆก็หมดแล้วแม่จะชอบมายืมเงินเก็บของเราซึ่งเราจะไม่ค่อยให้ เหตุผลก็ตามข้อ 1 เลยค่ะ แต่เราก็ให้เพราะเราคิดว่าแกก็ทำงานเลี้ยงเรามานะ ซึ่งให้ทีครั้งละ 1000 บ้าง 500 บ้าง บางครั้งป้าโอนเงินมาให้เป็นค่าขนมเพราะเมื่อก่อนเราไม่มีบช. เลยโอนผ่านแม่ บางครั้งแกก็เงียบเอาเงินไปใช้เลย บางครั้งก็บอกแต่ก็มัดมือชกเอาเงินไปใช้เลยเหมือนกัน ทุกครั้งที่แกเอาเงินเราไปไม่ว่าจะที่ป้าโอนมา หรือยืมเงินเก็บเรา แกจะบอกว่า เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่คืนให้ แต่ทุกเดือนเราไม่เคยได้คืนเลย พอเราทวงว่าขอคืนได้มั้ย มีงานกลุ่มที่ต้องซื้อของหนูไม่มีเงินซื้อ ไม่อยากรบกวนพ่อ แกก็จะด่าว่าทำไมห้ะ แค่นี้เมิงทวงกุหรอ อีด_ก ประมานนี้ทุกครั้งที่เราทวง พอเป็นแบบนี้เราเลยไม่ให้แกยืมเงินเก็บเราอีกพอแกมาขอเราก็บอกไม่มี หลังจากนั้นแกก็ไปแงะกระปุกเราเลยค่ะ เรานี่แบบพูดไม่ออกเลย
4.พอเราเริ่มโตขึ้นมาอายุเกิน 15 เราเริ่มไม่ค่อยกลับตจว.เท่าไหร่ เพราะขี้เกียจค่ะ แต่แม่ก็คอยขยั้นขยอให้เรากลับเพื่อไปเจอญาติๆ แกบอให้เหตุผลกลับไปเผื่อเขาให้เงินสัก 1000-2000 ซึ่งเราไม่โอเคอ่ะ ทำไมต้องอยากได้เงินเขา และแม่ก็โดนพ่อด่าไปตามระเบียบ ว่าอย่าสอนให้ลูกเห็นแก่เงิน
5.แกไม่เคยช่วยทำงานบ้านเลย พ่อเราช่วยตลอด แต่แม่ไม่เคยเลย จนมาช่วงหลังๆพ่อก็ไม่ช่วย แต่เราเข้าใจพ่อเพราะแกมีโรคประจำตัว 2 อย่างที่ทำให้เหนื่อยง่าย และแกอ้วนด้วย แต่แม่เราคือ ขี้เกียจแท้จานกินข้าว กินแค่จานเดียวยังไปวางรอให้เราล้าง ทั้งๆที่เราทำการบ้านอยู่และเยอะด้วย กินกาแฟเสร็จล้างแก้วด้วยน้ำเปล่าบ้างล่ะ กินข้าวล้างจานแค่น้ำเปล่าบ้างล่ะ แก้วเลอะลิปสติกแค่มือเช็ดๆแล้วคว่พไว้ที่เดิม และอื่นๆอีกหลายอย่างเลยค่ะ
6.แกไม่เคยซื้อของใช้เข้าบ้าน ไม่ว่าจะเป็นยาสระผม น้ำยาล้างจาน วัตถุดิบสำหรับทำอาหาร และของใช้อื่นๆ แกไม่เคยซื้อเลย มีแต่พ่อ พ่อซื้อให้แม้แต่ผ้าอนามัยของเรา พ่อบอกเป็นหน้าที่พ่อที่ต้องซื้อให้หนูแต่เดือนไหนถ้าพ่อไม่มีเงิน ก็เอาตัวเองซื้อไปก่อน แต่แม่คือไม่ซื้อเลยค่ะ แถมยังใช้เปลืองมากๆ เช่น ทิชชู่เราเอาม้วนใหม่ออกมาวาง แกเข้าห้องน้ำ 1 ที หมดไปครึ่งม้วน ยาสระผม ครีมนวดใช้ไม่ถึงเดือนหมด (ขวดปั๊มขวดใหญ่) กับข้าวเวลาทำไม่เคยทำแค่พอกินทำทีนึกว่าแจกทั้งหมู่บ้าน ซึ่งเวลาพ่อซื้อพ่อจะซื้อใหสามารถทำกินได้สัก 1-2 อาทิตย์ แต่ถ้าแม่ทำ 1-2 วันหมด พอเราบ่น พ่อบ่น แกก็ชอบดึงดราม่าว่าทำไมกุใช้ของพวกเมิงไม่ได้งั้นหรอ อะไรประมานนี้
7.ช่วง 3-4 ปี ที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบันแกเป็นหนี้และติดพนันออนไลน์ ต้องบอกก่อนว่าแม่กับพ่อเป็นหนี้มาตั้งแต่เราเล็กๆแล้วมั้งคะ จำความได้ก็รับรู้ว่าพวกเขามีหนี้ แต่พอเราเริ่มโตมาหนี้ก็จะหมดอยู่แล้วค่ะ เพราะพ่อจะคุยกับเราตลอด แต่แม่ก็มาติดพนันออนไลน์เล่นเอามันส์ค่ะ ไม่เล่นเอาเงินเล่นเสียเป็นพัน ก็ยังจะเล่น พอเงินไม่พอก็ไปยืมคนนุ้นคนนี้มา จนเป็นหนี้นอกระบบหลายเจ้า ญาติพี่น้องแม่ก็ช่วยจนหนี้หมด แกก็ไปยืมมาเพิ่ม พ่อเราทำบัตรกดเงินได้ก็กดมาใช้หนี้ให้แกเพื่อที่จะให้หมดหนี้ แล้วรีบใช้หนี้ยัตรให้หมด จะได้มาร่วมกันเก็บเงินกู้ซื้อบ้านของตัวเองสักที ซึ้งเหตุการณ์นี้จำได้ดีเลยค่ะ พ่อกดเงินมาจ่ายหนี้ให้แม่ทุกเจ้าตอนกลางเดือน พอสิ้นเดือนเงินเดือนออกแกเอาเงินไปเล่นพนันออนไลน์หมดเลย (ประมาน 20000+) แล้วก็ไปยืมเงินเจ้าหนี้คนเดิมๆกลับมา สรุปหนี้ไม่หมด แถมพ่อต้องมามีหนี้บัตรอีกร่วมแสน เงินจะเก็บไว้ดาวน์บ้านก็ไม่ได้เก็บ เวลาแม่เล่นพนันแกเล่นไม่สนโลกเลย พอเงินหมดยืมใครไม่ได้จะโทรไปขอยาย ซึ่งยายก็ไม่ได้ทำงาน มีแต่เงินที่ป้าส่งให้แต่ละเดือน แต่ยายก็ไม่ได้ใช้อะำรมากแกก็เก็บ ซึ่งแกเอาเงินตรงนั้นมาให้แม่เรา เวลาแม่โทรไปขอแกมักจะให้เหตุผลว่า พ่อไม่มีเงินไปทำงาน ลูกไม่มีเงินไปเรียน ที่บ้านไม่มีเงินซื้อข้าวกิน ไม่มีเงินค่าเช่าบ้าน และอื่นๆอีกมาก ยายก็จะให้มาครั้งนึง 1000-10,000 แต่พ่อกับเราไม่เคยรับรุ้ มารุ้เอาตอนที่ยายมาหาหมอที่กทม. แล้วต้องมาค้างบ้านเราเป็นช่วงที่พ่อหยุดอยุ่บ้านยาวๆ เพราะงานไม่มี (ไม่ใช่ตกงานนะคะ) ยายก็ไปพูดกับย่าเราว่า ขุนแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ เหมือนแกเข้าใจผิดคิดว่าพ่อไม่ทำงานเกาะแม่กินค่ะ หลังจากแกกลับบ้านได้ 2 วัน แม่เราก็เล่นพนันเสียจนหมดเงินเดือนเลย พ่อเลยโทรไปบอกยาย เรากับพ่อก็เลยรู้ว่าที่ผ่านมาแม่เอาเงินยายมาตลอด ตอนนั้นแม่จะเล่นหมดเดือนละ 6,000-8,000 (มีบางเดือนที่เล่นจนเงินเดือนหมดประมาน 3-4 ครั้งได้) ที่รุ้เพราะพ่อรู้รหัสธนาคารแม่ จะแอบเปิดดูตอนแม่เผลอ พ่อเอาเงินจ่ายค่ารถฝากให้แม่ไปจ่ายให้แต่แกดันเอาไปเล่นจนหมด สรุปพ่อเราต้องไปยืมคนอื่นมาจ่ายจนพ่อเราต้องมามีหนี้เพิ่ม ใครเตือนแม่เท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ยังเล่นเหมือนเดิมจนถึงตอนนี้
8.แม่ไม่เคยคิดที่จะสร้างตัวเอง แค่คิดก็ยังดี พ่อเราอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง แต่รู้ตัวว่ามีหนี้บัตรกดเงินสดที่กดมาให้แม่ เงินเดือนน้อย อายุเริ่มมากกู้ไม่ผ่านแน่ แต่ก็พยายามเก็บเงินซึ่งก็มีเรื่องให้ได้เอาเงินตรงนั้นมาใช้ได้ตลอดแต่แกก็ไม่เคยล้มเลิกความคิดที่จะทำเอง พยายามเก็บเงินปิดหนี้ ถึงแม้บางครั้งแกจะเปรยๆออกมาว่าหวังไว้กับเราแล้วนะเรื่องบ้านอยากให้มากุ้ร่วมกัน แล้วช่วยกันผ่อนกับพ่อ ซึ่งเราก็เข้าใจพ่อ แต่แม่คือ ไม่คิดจะทำให้ตัวเองหมดหนี้ เงินไม่เคยเก็บเล่นพนันอย่างเดียว พอพ่อคุยกับแกเรื่องบ้านแกจะชอบพูดว่าไม่ต้องรีบหรอกรอลูกกู้ให้เลย ซึ่งไม่นานมานี้เราได้ยินพ่อกัยแม่คุยกันเรื่องจะกู้บ้าน แม่ก็พูดประมานว่าไม่หวังกับเราหรอกไม่รุ้เราจะกู้บ้านให้แกมั้ยถ้าเรียนจบทำงานได้ (อีกไม่ถึงปีจะเรียนจบค่ะ) ซึ่งเราก็คิดนะว่านี่ขนาดไม่หวังนะ ยังไม่คิดจะทำให้ตัวเองหมดหนี้แล้วช่วยพ่อเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัว แล้วถ้าแกหวังล่ะจะไม่ลาออกจากงานมาอยู่บ้านเฉยๆรอเราซื้อบ้านให้เลยหรอ แล้วก็ทำให้เรานึกถึงเมื่อไม่กี่ปีก่อนที่แกพูดกับเราว่า พ่อกัยแม่ไม่มีปัญญากู้ซื้อบ้านเองหรอก รอให้เรามากู้ให้ แล้วไม่ต้องช่วยผ่อนก็ได้ เดี๋ยวพ่อกัยแม่ผ่อนกันเอง เรานี่ห่วงพ่อเราเลยว่าสภาพแม่แบบนี้ไม่ช่วยพ่อผ่อนหรอก
9.เรามีน้องคนนึงอายุห่างกันมากเป็นน้องแท้ๆ แม่ไม่เคยคิดจะดูลูกตัวเองเลย ไม่เคยคิดจะอาบน้ำให้ ไม่หาข้าวให้กิน หลัยจากทำงานปากบอกอยากพักอยากนอน แต่นั่งจิ้มมือถือเล่นพนัน
ที่เรามาระบายเพราะรู้สึกอึดอัดแบบว่าไม่อยากรู้แย่กับแกไปมากกว่านี้เพราะตอนนี้เราไม่อยากอยู่บ้านเดียวกับแกเลย ถ้าอนาคตเราทำงานเราก็อยากแยกออกไปอยู่คนเดียวแต่ก็ห่วงพ่อ ทุกวันนี้เรารู้สึกอะไรกับแม่ พ่อเรารับรู้ เพราะเรากับพ่อจะมานั่งปรับทุกข์กันตลอด ทุกวันนี้เราพยายามที่จะปรับความคิดใหม่ พอปรับได้เราก็มองแม่ในแง่ดีได้ไม่เกิน 3 วันพอแกทำอะไรก็ตามที่ไม่เข้าท่า ไม่ดี หรือทำนิสัยแย่ๆตามเหตุการณ์ข้างต้นเราก็จะกลับไปรู้สึกเหมือนเดิม เราอยากขอวิธีจากเพื่อนหน่อยค่ะ ว่ามีวิธีไหนจะทำให้เราปรับมุมมองได้มั้ย เราทั่งคุยกับพ่อ กับยาย ให้แกเตือนสติเรา แต่ก็ได้ไม่เกิน 3 วันจริงๆค่ะ
ปล.ที่เราเล่ามาอาจดูแย่มากๆเลย ถ้าจะด่าอย่าด่าแรงนะคะ เราอึดอัดมากและปรับมุมมองความคิดไม่ได้แล้วจริงๆ
ปล.2 ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยนะคะ
เรารู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเองค่ะ
1.ตอนเด็กๆเวลากลับตจว.กับแม่ จะเจอญาติๆ ซึ่งเขาจะให้เงินค่าขนมมารวมๆแล้ว 1000-2000 บาท ด้วยความที่เรายังเด็ก (เราคิดแบบนั้น) แม่เลยให้เอาเงินฝากไว้ที่แม่ แต่พอกลับมากทม. แม่ไม่เคยเอาเงินไปฝากธนาคาร หรือของที่เราอยากได้ให้เราเลย หรือไม่เอามาใช้ในครอบครัวเลย แต่เอาไปซื้อของใช้ส่วนตัวของตัวเอง ทุกครั้งที่เราได้เงินมา ซึ่งทำให้เราไม่ค่อยลงรอยกับแม่เรื่องเงิน
2.ชอบใช้เรานวด แม้แต่ตอนเราอ่านหนังสือสอบ พอเราไม่นวดให้เพราะอ่านหนังสือแกก็จะด่าว่าทำไมอีด_ก ทำไม่กุไม่ได้หรอห้ะ เป็นต้นค่ะ
3.แต่ก่อนช่วงเราอายุไม่เกิน 15 ปี แกใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก พ่อให้เงินแกไปทำงาน แปปๆก็หมดแล้วแม่จะชอบมายืมเงินเก็บของเราซึ่งเราจะไม่ค่อยให้ เหตุผลก็ตามข้อ 1 เลยค่ะ แต่เราก็ให้เพราะเราคิดว่าแกก็ทำงานเลี้ยงเรามานะ ซึ่งให้ทีครั้งละ 1000 บ้าง 500 บ้าง บางครั้งป้าโอนเงินมาให้เป็นค่าขนมเพราะเมื่อก่อนเราไม่มีบช. เลยโอนผ่านแม่ บางครั้งแกก็เงียบเอาเงินไปใช้เลย บางครั้งก็บอกแต่ก็มัดมือชกเอาเงินไปใช้เลยเหมือนกัน ทุกครั้งที่แกเอาเงินเราไปไม่ว่าจะที่ป้าโอนมา หรือยืมเงินเก็บเรา แกจะบอกว่า เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่คืนให้ แต่ทุกเดือนเราไม่เคยได้คืนเลย พอเราทวงว่าขอคืนได้มั้ย มีงานกลุ่มที่ต้องซื้อของหนูไม่มีเงินซื้อ ไม่อยากรบกวนพ่อ แกก็จะด่าว่าทำไมห้ะ แค่นี้เมิงทวงกุหรอ อีด_ก ประมานนี้ทุกครั้งที่เราทวง พอเป็นแบบนี้เราเลยไม่ให้แกยืมเงินเก็บเราอีกพอแกมาขอเราก็บอกไม่มี หลังจากนั้นแกก็ไปแงะกระปุกเราเลยค่ะ เรานี่แบบพูดไม่ออกเลย
4.พอเราเริ่มโตขึ้นมาอายุเกิน 15 เราเริ่มไม่ค่อยกลับตจว.เท่าไหร่ เพราะขี้เกียจค่ะ แต่แม่ก็คอยขยั้นขยอให้เรากลับเพื่อไปเจอญาติๆ แกบอให้เหตุผลกลับไปเผื่อเขาให้เงินสัก 1000-2000 ซึ่งเราไม่โอเคอ่ะ ทำไมต้องอยากได้เงินเขา และแม่ก็โดนพ่อด่าไปตามระเบียบ ว่าอย่าสอนให้ลูกเห็นแก่เงิน
5.แกไม่เคยช่วยทำงานบ้านเลย พ่อเราช่วยตลอด แต่แม่ไม่เคยเลย จนมาช่วงหลังๆพ่อก็ไม่ช่วย แต่เราเข้าใจพ่อเพราะแกมีโรคประจำตัว 2 อย่างที่ทำให้เหนื่อยง่าย และแกอ้วนด้วย แต่แม่เราคือ ขี้เกียจแท้จานกินข้าว กินแค่จานเดียวยังไปวางรอให้เราล้าง ทั้งๆที่เราทำการบ้านอยู่และเยอะด้วย กินกาแฟเสร็จล้างแก้วด้วยน้ำเปล่าบ้างล่ะ กินข้าวล้างจานแค่น้ำเปล่าบ้างล่ะ แก้วเลอะลิปสติกแค่มือเช็ดๆแล้วคว่พไว้ที่เดิม และอื่นๆอีกหลายอย่างเลยค่ะ
6.แกไม่เคยซื้อของใช้เข้าบ้าน ไม่ว่าจะเป็นยาสระผม น้ำยาล้างจาน วัตถุดิบสำหรับทำอาหาร และของใช้อื่นๆ แกไม่เคยซื้อเลย มีแต่พ่อ พ่อซื้อให้แม้แต่ผ้าอนามัยของเรา พ่อบอกเป็นหน้าที่พ่อที่ต้องซื้อให้หนูแต่เดือนไหนถ้าพ่อไม่มีเงิน ก็เอาตัวเองซื้อไปก่อน แต่แม่คือไม่ซื้อเลยค่ะ แถมยังใช้เปลืองมากๆ เช่น ทิชชู่เราเอาม้วนใหม่ออกมาวาง แกเข้าห้องน้ำ 1 ที หมดไปครึ่งม้วน ยาสระผม ครีมนวดใช้ไม่ถึงเดือนหมด (ขวดปั๊มขวดใหญ่) กับข้าวเวลาทำไม่เคยทำแค่พอกินทำทีนึกว่าแจกทั้งหมู่บ้าน ซึ่งเวลาพ่อซื้อพ่อจะซื้อใหสามารถทำกินได้สัก 1-2 อาทิตย์ แต่ถ้าแม่ทำ 1-2 วันหมด พอเราบ่น พ่อบ่น แกก็ชอบดึงดราม่าว่าทำไมกุใช้ของพวกเมิงไม่ได้งั้นหรอ อะไรประมานนี้
7.ช่วง 3-4 ปี ที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบันแกเป็นหนี้และติดพนันออนไลน์ ต้องบอกก่อนว่าแม่กับพ่อเป็นหนี้มาตั้งแต่เราเล็กๆแล้วมั้งคะ จำความได้ก็รับรู้ว่าพวกเขามีหนี้ แต่พอเราเริ่มโตมาหนี้ก็จะหมดอยู่แล้วค่ะ เพราะพ่อจะคุยกับเราตลอด แต่แม่ก็มาติดพนันออนไลน์เล่นเอามันส์ค่ะ ไม่เล่นเอาเงินเล่นเสียเป็นพัน ก็ยังจะเล่น พอเงินไม่พอก็ไปยืมคนนุ้นคนนี้มา จนเป็นหนี้นอกระบบหลายเจ้า ญาติพี่น้องแม่ก็ช่วยจนหนี้หมด แกก็ไปยืมมาเพิ่ม พ่อเราทำบัตรกดเงินได้ก็กดมาใช้หนี้ให้แกเพื่อที่จะให้หมดหนี้ แล้วรีบใช้หนี้ยัตรให้หมด จะได้มาร่วมกันเก็บเงินกู้ซื้อบ้านของตัวเองสักที ซึ้งเหตุการณ์นี้จำได้ดีเลยค่ะ พ่อกดเงินมาจ่ายหนี้ให้แม่ทุกเจ้าตอนกลางเดือน พอสิ้นเดือนเงินเดือนออกแกเอาเงินไปเล่นพนันออนไลน์หมดเลย (ประมาน 20000+) แล้วก็ไปยืมเงินเจ้าหนี้คนเดิมๆกลับมา สรุปหนี้ไม่หมด แถมพ่อต้องมามีหนี้บัตรอีกร่วมแสน เงินจะเก็บไว้ดาวน์บ้านก็ไม่ได้เก็บ เวลาแม่เล่นพนันแกเล่นไม่สนโลกเลย พอเงินหมดยืมใครไม่ได้จะโทรไปขอยาย ซึ่งยายก็ไม่ได้ทำงาน มีแต่เงินที่ป้าส่งให้แต่ละเดือน แต่ยายก็ไม่ได้ใช้อะำรมากแกก็เก็บ ซึ่งแกเอาเงินตรงนั้นมาให้แม่เรา เวลาแม่โทรไปขอแกมักจะให้เหตุผลว่า พ่อไม่มีเงินไปทำงาน ลูกไม่มีเงินไปเรียน ที่บ้านไม่มีเงินซื้อข้าวกิน ไม่มีเงินค่าเช่าบ้าน และอื่นๆอีกมาก ยายก็จะให้มาครั้งนึง 1000-10,000 แต่พ่อกับเราไม่เคยรับรุ้ มารุ้เอาตอนที่ยายมาหาหมอที่กทม. แล้วต้องมาค้างบ้านเราเป็นช่วงที่พ่อหยุดอยุ่บ้านยาวๆ เพราะงานไม่มี (ไม่ใช่ตกงานนะคะ) ยายก็ไปพูดกับย่าเราว่า ขุนแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ เหมือนแกเข้าใจผิดคิดว่าพ่อไม่ทำงานเกาะแม่กินค่ะ หลังจากแกกลับบ้านได้ 2 วัน แม่เราก็เล่นพนันเสียจนหมดเงินเดือนเลย พ่อเลยโทรไปบอกยาย เรากับพ่อก็เลยรู้ว่าที่ผ่านมาแม่เอาเงินยายมาตลอด ตอนนั้นแม่จะเล่นหมดเดือนละ 6,000-8,000 (มีบางเดือนที่เล่นจนเงินเดือนหมดประมาน 3-4 ครั้งได้) ที่รุ้เพราะพ่อรู้รหัสธนาคารแม่ จะแอบเปิดดูตอนแม่เผลอ พ่อเอาเงินจ่ายค่ารถฝากให้แม่ไปจ่ายให้แต่แกดันเอาไปเล่นจนหมด สรุปพ่อเราต้องไปยืมคนอื่นมาจ่ายจนพ่อเราต้องมามีหนี้เพิ่ม ใครเตือนแม่เท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ยังเล่นเหมือนเดิมจนถึงตอนนี้
8.แม่ไม่เคยคิดที่จะสร้างตัวเอง แค่คิดก็ยังดี พ่อเราอยากมีบ้านเป็นของตัวเอง แต่รู้ตัวว่ามีหนี้บัตรกดเงินสดที่กดมาให้แม่ เงินเดือนน้อย อายุเริ่มมากกู้ไม่ผ่านแน่ แต่ก็พยายามเก็บเงินซึ่งก็มีเรื่องให้ได้เอาเงินตรงนั้นมาใช้ได้ตลอดแต่แกก็ไม่เคยล้มเลิกความคิดที่จะทำเอง พยายามเก็บเงินปิดหนี้ ถึงแม้บางครั้งแกจะเปรยๆออกมาว่าหวังไว้กับเราแล้วนะเรื่องบ้านอยากให้มากุ้ร่วมกัน แล้วช่วยกันผ่อนกับพ่อ ซึ่งเราก็เข้าใจพ่อ แต่แม่คือ ไม่คิดจะทำให้ตัวเองหมดหนี้ เงินไม่เคยเก็บเล่นพนันอย่างเดียว พอพ่อคุยกับแกเรื่องบ้านแกจะชอบพูดว่าไม่ต้องรีบหรอกรอลูกกู้ให้เลย ซึ่งไม่นานมานี้เราได้ยินพ่อกัยแม่คุยกันเรื่องจะกู้บ้าน แม่ก็พูดประมานว่าไม่หวังกับเราหรอกไม่รุ้เราจะกู้บ้านให้แกมั้ยถ้าเรียนจบทำงานได้ (อีกไม่ถึงปีจะเรียนจบค่ะ) ซึ่งเราก็คิดนะว่านี่ขนาดไม่หวังนะ ยังไม่คิดจะทำให้ตัวเองหมดหนี้แล้วช่วยพ่อเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัว แล้วถ้าแกหวังล่ะจะไม่ลาออกจากงานมาอยู่บ้านเฉยๆรอเราซื้อบ้านให้เลยหรอ แล้วก็ทำให้เรานึกถึงเมื่อไม่กี่ปีก่อนที่แกพูดกับเราว่า พ่อกัยแม่ไม่มีปัญญากู้ซื้อบ้านเองหรอก รอให้เรามากู้ให้ แล้วไม่ต้องช่วยผ่อนก็ได้ เดี๋ยวพ่อกัยแม่ผ่อนกันเอง เรานี่ห่วงพ่อเราเลยว่าสภาพแม่แบบนี้ไม่ช่วยพ่อผ่อนหรอก
9.เรามีน้องคนนึงอายุห่างกันมากเป็นน้องแท้ๆ แม่ไม่เคยคิดจะดูลูกตัวเองเลย ไม่เคยคิดจะอาบน้ำให้ ไม่หาข้าวให้กิน หลัยจากทำงานปากบอกอยากพักอยากนอน แต่นั่งจิ้มมือถือเล่นพนัน
ที่เรามาระบายเพราะรู้สึกอึดอัดแบบว่าไม่อยากรู้แย่กับแกไปมากกว่านี้เพราะตอนนี้เราไม่อยากอยู่บ้านเดียวกับแกเลย ถ้าอนาคตเราทำงานเราก็อยากแยกออกไปอยู่คนเดียวแต่ก็ห่วงพ่อ ทุกวันนี้เรารู้สึกอะไรกับแม่ พ่อเรารับรู้ เพราะเรากับพ่อจะมานั่งปรับทุกข์กันตลอด ทุกวันนี้เราพยายามที่จะปรับความคิดใหม่ พอปรับได้เราก็มองแม่ในแง่ดีได้ไม่เกิน 3 วันพอแกทำอะไรก็ตามที่ไม่เข้าท่า ไม่ดี หรือทำนิสัยแย่ๆตามเหตุการณ์ข้างต้นเราก็จะกลับไปรู้สึกเหมือนเดิม เราอยากขอวิธีจากเพื่อนหน่อยค่ะ ว่ามีวิธีไหนจะทำให้เราปรับมุมมองได้มั้ย เราทั่งคุยกับพ่อ กับยาย ให้แกเตือนสติเรา แต่ก็ได้ไม่เกิน 3 วันจริงๆค่ะ
ปล.ที่เราเล่ามาอาจดูแย่มากๆเลย ถ้าจะด่าอย่าด่าแรงนะคะ เราอึดอัดมากและปรับมุมมองความคิดไม่ได้แล้วจริงๆ
ปล.2 ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยนะคะ