เเต่ก่อนเราเป็นคนชอบการเรียนมากค่ะ ชอบเป็นที่ 1 ของห้อง เราสอบได้ที่ 1 ทุกปี เรียนดีมาตลอด พอเข้าม.ต้น เรารู้สึกว่ามันเหนื่อยมากค่ะ เเต่ก่อนเราคิดว่าการเรียนมันง่ายมากเเต่มาวันนี้พอได้เห็นคนที่เก่งกว่า เราท้อสุดๆ เราอยู่ห้องต้นๆซึ่งก็ต้องทำคะเเนนให้ดี เราดีใจที่ได้อยู่ห้องเเรกๆเเต่มองมาที่คะเเนนการเรียนของเราเรากลับไม่ภูมิใจเลยสักนิด ยิ่งเรียนอันดับเรายิ่งตก พอช่วงโควิดเราต้องเรียนออนไลน์มันยิ่งเเย่เข้าไปอีกค่ะ มันรู้สึกว่าไม่อยากเรียนเเล้ว มันเหนื่อย เราไม่ชอบเเล้ว เราเลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ค่ะ เพราะเราคิดมาตลอดว่าพ่อเเม่เราไม่กดดันเรื่องการเรียน เเต่มาเทอมนี้เราทำคะเเนนเเย่สุดสุดๆ ไม่เคยได้อันดับนี้มากก่อน ตอนเเรกเราไม่อยากบอกครอบครัวเพราะคิดว่ามันเเย่สุดๆ เราก็นึกได้ว่าพ่อเเม่เราไม่ซีเราเลยบอกไป เเต่คำตอบที่ได้มาก็คือ ทำไมได้เยอะจัง จากเเต่ก่อนที่เคยได้ที่ 1 ตลอด มาวันนี้กลับได้ที่สิบกว่า ยิ่งเรียนยิ่งเเย่ ควรพิจารณาเเล้วนะ มันทำให้เราอยากบอกออกไปมากค่ะว่าเราเหนื่อย เราไม่มีกำลังใจ เราก็เลยได้บอกเเค่ว่า เเค่ได้ 3.5 ตัวเดียวอันดับมันก็ลดเเล้วนะ เขากลับบอกว่า ก็ชั่ง มันทำให้เราเหนื่อยกับรู้สึกเกลียดตัวเองที่ไม่จริงจังกับการเรียน เราควรพยายามมากกว่านี้เเต่เราไม่อยากทำมัน เราต้องตามใจตัวเองหรือต้องพยายามให้มากกว่านี้คะ