หนทางที่รำนำก้าวเดินไป จะว่าสำเร็จเลยก็ไม่เชิง จะว่าไม่สำเร็จเลยก็ไม่ใช่ ความต้องการของเจ้าตัวมันมากมาย ทางนั้นก็ยังต้องการ ทางนี้ก็ยังไขว่คว้า เหมือนกับที่เธอบอกกับแม่บังเกิดเกล้าว่า อ้อมกอดของแม่ ความรักของแม่ นั้นถมช่องว่างในใจของรำนำไม่เต็ม มันไม่ใช่เพียงความรักเท่านั้นหรอกที่เธอต้องการ นอกจากความรักเธอยังต้องการความมีตัวตน ไม่ใช่จากใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นจาก "ทุกคน" ลือ เวไนย รตี น้ำพิงค์ ใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต รำนำจะต้องไม่ใช่ nobody แต่เป็น somebody 

ชั้นแรกก็คงคล้าย  ๆ กับเด็กที่เรียกร้องความสนใจ แต่จะทำยังไง เมื่อเป็นแค่เด็กในบ้าน เธอเป็นลูกแม่บ้าน เธอเป็นลูกคนใช้ ถูกดูหมิ่นถินแคลนเสมอมา และ อยู่ในสถานะแบบนั้นอยู่ตลอดชีวิต เจ้าตัวพยายามหาทางออก และ ได้คุณลือเป็นเกราะป้องกัน ที่ในเวลาหนึ่งก็คล้ายแรงสนับสนุนว่าจะเป็นสะพานเป็นบันไดเอื้อมไปหยิบดวงดาวอย่างที่ต้องการและคาดหวัง ในขณะที่แม่บอกให้เจียมตัวเจียมกะลาหัว เราเป็นใคร เขาเป็นใคร มีเท่าไหร่ใช้เท่านั้น ทำไมล่ะ ความทะเยอทะยานให้ดีขึ้นมันไม่ดีอย่างไร เมื่อหางเสือที่คัดท้ายไม่แข็งเพียงพอ ไม่อาจชี้ได้ว่าสิ่งที่รำนำคิดผิดตรงหนอย่างไร เล่ห์กลแบบเด็ก ๆ ที่ใช้ ความสาวความสวยก็บันดาลเงินทองทรัพย์สิน และ สุดท้ายก็บันดาลเอา "คุณลือ" มาได้เช่นเดียวกัน

สิ่งที่รำนำไม่ได้คิด คือ ตรรกะชีวิตของเธอและคุณพิงค์ มันแยกย้ายไปคนละทาง หากน้ำพิงค์คิดจะลงสนามมายื้อแย่ง รำนำอาจจะใช้ความสาวความสวยและความกล้าบ้าบิ่นสู้ได้ซักตั้ง แต่ท้ายที่สุดองค์ประกอบของชีวิตคู่และความสัมพันธ์หาใช่เพียงแค่เรื่องบนเตียงและความอิ่มเอมทางกาย พันธะความผูกพันทางใจ ฐานะ ความคิด ก็เป็นองค์ประกอบสำคัญ การได้ใหม่ไม่เท่ากับลืมเก่า ท้ายที่สุดชัยชนะคงมาอยู่ในมือน้ำพิงค์ได้ แต่น้ำพิงค์นั้นตื่นจากความฝันและมายา มองข้อเท็จและข้อจริงทะลุปรุโปร่ง แม้จะเข็ดขยาดแต่ก็ก้าวเดินไปอีกครั้งโดยไม่เจ็บปวด หรือ เหลียวหลังกลับมา

สิ่งนี้เป็นความผิดหวังอย่างหนึ่งของรำนำ ชนะที่ไม่ชนะ ความไม่ยี่หระ และ ความจริงจากปากคุณลือ ถ้ารอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ไม่ต้อง อีกทั้งลูกไม้ตื้น ๆ ของคุณศศี รำนำเองก็เห็นอยู่ว่าสู้ไม่ได้ ลงท้ายถึงจะยื้อจะแย่งมาได้ก็มีแต่ตัวแต่เปลือก การยอมรับ ทะเบียนสมรส ยังเป็นความหวังที่ริบหรี่และเงียบงัน หากกระนั้นรำนำเองก็ยังต้องการการยอมรับให้เด็ดขาด อยากจะเอาหลักฐานไปฟาดฟัน ผู้ดีแปดสาแหรกอย่างน้ำพิงค์ที่ในความเห็นของรำนำคือไม่ยอมเลิกรา คงหมายถึงว่าไม่ยอมเจ็บไม่ยอมปวดไม่ยอมรับความจริงว่าพ่ายแพ้ซักที

ในเมื่อหวังทางนี้ช่างดูริบหรี่ เธอจึงหันเข้าหาเวไนย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะต้องทิ้งลือ ลือคือสัญลักษณ์และความมุ่งหมายที่เจ้าตัวก็คิดเอาเองว่าจะกำชัยชนะเหนือน้ำพิงค์ได้เบ็ดเสร็จเด็ดขาด ส่วนเวไนยเขามีทั้งอำนาจ มีทั้งเงิน และ มีทั้งหนทางที่พาเธอให้บินสูงไป สวยเลือกได้ เก็บไว้ได้ทั้งสองคน เลือกได้ทั้งสองทาง ในชีวิตนี้วันหนึ่งรำนำจะต้องเป็นผู้เลือกได้บ้าง และ วันนั้นก็น่าจะมาถึงแล้ว เวไนยเป็นชายหนุ่มฐานะดี พ่อแม่ตามใจอย่างที่สุด ไม่มีอะไรที่ต้องทุกข์ร้อน ไม่มีอะไรที่ขาด เรียกว่าเหลือเฟือก็คงไม่ผิดนัก 

ชีวิตแบบเวไนยสบายอารมณ์ก็จริง แต่สิ่งที่ตามมา คือ การอยู่ในเงาของพ่อและแม่ จะหาใครซักคนที่จะยอมรับความเป็นตัวตนที่ไม่ผ่านสถานะ หรือ ครอบครัวคงเป็นไปได้ยาก หากรำนำก็เข้ามาเติมเต็มตรงส่วนนี้ เมื่อรำนำแสดงตัวว่าขาด เวไนยก็เข้าช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ทั้งผลักทั้งดันทั้งฉุดทั้งรั้ง จนอีกฝ่ายกลายเป็นดาวรุ่งพุ่งแรง ความรู้สึกที่ได้ให้ได้ช่วยเหลือ ได้รับการชื่นชมบูชาจากคนที่ด้อยกว่า ก็ชื่นชูใจให้กับเวไนยได้ไม่น้อย แล้วมันก็ทำให้เขากล้าที่ใช้อำนาจในมือที่มีเพื่อคน ๆ เดียว คิดว่าอีกฝ่ายคงประทับจิตประทับใจความแสนดีจนกระทั่งไปไหนไม่รอดแน่ ๆ แต่ในขณะเดียวกันคลื่นใต้น้ำก็เริ่มก่อตัว แม้ใคร ๆ จะเกรงในความเป็นคุณเวไนยลูกเจ้าของบริษัทก็ไม่ได้หมายความว่าจะเห็นว่ารำนำเหมาะสมไปด้วย

ความสำเร็จแบบก้าวกระโดดทำให้รำนำหลงลำพองใจว่ามีไพ่ตายอยู่ในมือ ไม่ว่าการหนุนหลังจากเวไนย การจัดการคลิปของคุณลือ ความลับของน้ำพิงค์และรตี ไปจนถึงการพบปะกับท่านจรินทร์  ไม่ใช่แค่โชคชะตาเข้าข้างคนอย่างรำนำคนนี้เท่านั้น แต่หนึ่งสมองและสองมือนี้ด้วยต่างหาก ที่กรุยทางจนมี และ เป็นในวันนี้ เดินทีละก้าวอย่างมั่นคงมันคร่ำครึไปแล้ว ทุกวันนี้ใครเร็วกว่าก็ได้ก่อนทั้งนั้น เมื่อโชคหล่นทับเช่นนี้ก็เหยียบคันเร่งวิ่งไปตามเกมก็เท่านั้นเอง

ทว่าสนามชีวิต ล้วนเต็มไปด้วยหลุมขวาก ไม่มีใครได้อะไรมาโดยไม่เสีย เส้นทางที่รำนำเห็นว่าราบรื่น แท้จริงเมื่อมองโดยรอบ คือ เหวลึก ที่หากพลาดตกลงไปแล้วคงเฉียดตาย แต่รำนำนั้นไม่ได้ใส่ใจจะคิดรอบคอบ คลื่นใต้น้ำอย่างพ่อแม่ของเวไนย ผู้ชายรอบจัดอย่างพาที ผู้ใหญ่มากด้วยเขี้ยวคมเล็บอย่างท่านจรินทร์ ไม่มีใครคนไหนที่รำนำจะต่อกรโดยไม่เสียเลือดเสียเนื้อได้เลยแม้ซักคน