สวัสดีค่ะ 

เรามีเรื่องอยากสอบถามค่ะ เมื่อสักครู่ เราเปิดอ่านหนังสือ หนังสือเล่มนั้นเขียนว่า "การรอใครสักคน อาจจะเสียคนดีดีไปในชีวิต" เราอ่านแล้วจุกมาก เราโสดมาทั้งชีวิต ปีนี้ก็ 24 ปีแล้ว ไม่เคยออดทเลยสักครั้ง เราไม่รู้สิคะ เรารู้แค่เพียงว่า หัวใจเรารอใครสักคนอยู่ รอจนบางครั้งเราร้องไห้ มันทรมานมากเพราะเราโหยหาเขามาก ไม่รู้สิคะ อธิบายไม่ถูก เรารู้ แค่ว่าเขาคือคนที่ใช่ คือคนที่รักเราและเราก็รักเขาเช่นเดียวกัน รัก..โดยไม่รู้จักชื่อ รัก...ตั้งแต่ ยังไม่พบ รักมาก รักจนตายแทนได้ เราเป็นแบบนี้มาทั้งชีวิต ทุกคนคิดว่าเรา "ผิดปกติ"ไหมคะ? มันผิดมากไหม? มีคนเข้ามาคุยนะคะ แต่เรารู้สึกว่า เราไม่สามารถทรยศเขาได้ เราไม่สามารถทรยศความรู้สึกตัวเองได้ เราคิดว่าเราป่วยหรือ เปล่า?! เราพยายามไม่คิดเรื่องความรักค่ะ แต่สุดท้ายมันก็จบลงด้วยความคิดถึงเขาคนนั้น ทุกครั้งไป มันเหมือนเพลง ภาพจำเลยค่ะ จำทุกอย่างได้ชัดเจน ความรู้สึกรัก แต่เราไม่รู้ เรื่องราวแค่นั้นเอง... 

ยาวไปต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ เราแค่อยากหาที่ระบาย