อ่านแล้วเอ่อ... ถอนใจเฮือก... เรื่องไม่เป็นเรื่องเท่าไหร่เลย
จขกท กับแคชเชียร์ คือ คนที่อยู่คนละขั้วเลย
อ่อนไหวเกินเหตุ กับ แข็งกระด้าง
มาเจอกัน ปฎิกิริยา ต่อกัน จึงรุนแรงเกิดกว่าเหตุไปมาก

ถึงกับ
"น้ำตามันไหลออกมา บัวร้องไห้หนักมาก"
"หลับตาก็เห็นแต่ภาพแคชเชียร์คนนั้น กิริยานั้น บัวนอนไม่หลับเลย"
"เค้าขยำบิล เหมือนขยำใจบัว"

ความเห็นส่วนตัวนะ จขกท เป็นคนเยอะจริง ๆ  ขอโทษถ้าออกความเห็นไม่ถูกใจ
เราก็เป็นแม่ค้านะคะ เราก็มรรยาทดีงามตามสมควร
แต่ลูกค้าแบบ จขกท ขอเลี่ยงดีกว่า

จินตนาการออกมา เดาว่า 5 บิล เพราะ สั่งไม่จบ เดี๋ยวสั่งเพิ่ม สั่งเพิ่ม เรื่อยๆ แล้วจะสั่งเปลี่ยนแปลง เพิ่มนี่ รับนั่น ไม่รับโน่น
แคชเชียร์ เป็นลูกชายเจ้าของร้าน มีฐานะเปรียบเป็นเจ้าของร้านน่ะแหล่ะ จึงมีความมั่นใจ กล้าแข็งกระด้างและกล้าปฏิเสธลูกค้า
ในอีกมุมคือ มีทัศนวิสัยแบบคนมีอำนาจตัดสินใจ ปฏิกิริยาจึงแรงไปตามอำนาจที่มี
เขาอาจจะหงุดหงิดตั้งแต่ ความยุ่งยากการสั่งแล้วไหม
เพราะแค่มาทวนบิลเวลาคิดสตางค์ ไม่น่าจะโมโหได้ขนาดนี้
เวลาสั่งอาหาร ความยุ่งยากอยู่ที่ operation หรือกระบวนการทำ
ออเดอร์เยอะ ๆ ในบิลเดียวยุ่งยากจริง ๆ ถ้าปริมาณมาก ควรต้องวางแผนล่วงหน้า สั่งล่วงหน้า ให้ร้านค้ามีเวลาทำงาน
ถ้าให้ดี ช่วย ๆ กัน ....สรุปเองให้เสร็จ แล้วสั่งทีเดียว ... ใจเขาใจเรานะคะ
แล้วเวลามาคิดเงิน แคชเชียร์ต้องตั้งสมาธิดี ๆ แล้วถ้าเกิดต้องแก้ (void) รายการในเครื่องแคชเชียร์ ขั้นตอนนี้ยุ่งยาก ไม่สนุก
แล้ว จขกท มาเซ้าซี้ เร่งเร้า ขอทวนสอบในเวลาเดียวกัน ... เป็นเราก็ฟิวส์ขาดได้เหมือนกัน
แต่เราคงพูดตรง ๆ กับลูกค้าให้ใจเย็นก่อน ขอสรุปก่อน แล้วค่อยมาทวนสอบพร้อมกัน

ไม่รู้ว่า ร้านปกติขายดีไหม เขากำลังมีออเดอร์อื่น ๆ พันตูด้วยหรือป่าว
ถ้าเป็นแบบนั้น ความเครียดสะสมมี
เขาตบบิลแบบ ไม่อยากขาย แปลว่าเขาไม่ง้อออเดอร์ จขกท เลย ..เดาว่าขายน่าจะดีน่ะแหล่ะ

เราพูดในมุมของแม่ค้าอ่ะนะ เพราะเราแปลกใจ ถ้าแค่เรื่องบิลธรรมดา
ไม่น่ามีใครถือโทสะในเรื่องเล็กน้อยขนาดนี้ ยกเว้นต้องมีเหตุการณ์มาก่อน
เรามีเพื่อนนิสัยทำนอง จขกท พวกมีเงินทอง โลกสีชมพูเสมอ ไปไหนเหมือนต้องการให้คนเอาใจพินอบพิเทาตลอดเวลา
จ่ายดีมีทิป แต่เหนื่อยบริการมาก ส่วนตัวเราไม่ชอบ

รู้สึกว่าจขกท. เล่าไม่ค่อยรู้เรื่อง พูดไม่หมด และพยายามโทษว่าเป็นความผิดพนักงาน(โดยไปอ้างถึงแต่นิสัยและประวัติส่วนตัว)

ทำไมอารมณ์อ่อนไหวขนาดนั้นอ่ะครับ
ถ้าร้านไม่อยากขายก็เรื่องของเขา
เราก็ไปหาร้านให้ที่ตรงใจ ในเมื่อเสนอ ไม่ตรงกับ สนอง ก็แยก

ไม่ควรเก็บเอามาคิดให้เป็นอารมณ์ และพร่ำเพ้อ
ที่สำคัญไม่ควรไปคิดแทนคนอื่นหรือเอาความรู้สึกไปสงสารพ่อเขา
ใจควรนิ่งและหนักแน่นกว่านี้นะครับ ชีวิตยังมีอะไรอีกเยอะ

รูปแบบการเขียนนึกว่านั่งอ่านนิยายอยู่ อย่างไรเสียน้องบัวน้อยก็ลอยอยู่กลางใจพี่น้ำเสมอและตลอดไป