เราโตมาในบ้านที่ทำอาหารรสจัด ส่วนแฟนบ้านเค้ากินอาหารจืดมากๆๆๆ ถ้ากินนอกบ้านคือเค้าจะไม่ปรุงเลยอร่อยคืออร่อยไม่อร่อยคือไม่ปรุงไม่กิน เราอยู่บ้านเดียวกันมา 5 ปี ปีแรกๆทำอาหารให้เค้าทานเค้าทานได้แต่ติว่าเปี้ยวไปเค็มไปอะไรไปเรื่อย ซึ่งเราคิดว่าเนี่ยอร่อย เราก็เบาการปรุงอาหารมาเรื่อยๆ แต่อย่าว่าค่ะเค้าก็ยังติ ติจนเสียความมั่นใจเวลาทำอาหารเราจะกินคนเดียวไม่ชวนใครทาน ชวนแฟนแฟนก็ไม่ทานเพราะบอกว่ากินไปเดี๋ยวตาย(เค้าพูดเล่น)แต่ที่เค้าจะสื่อคืออาหารเรากินไม่ได้ ซึ่งมันก้เคยมีนะคะที่เราให้เพื่อนร่วมงานชิมบางคนก็ชอบบางคนก็ติ แต่ส่วนใหญ่จะชอบมากกว่าแต่อย่างว่าค่ะคนเราชอบไม่เหมือนกันเวลาเราทำอาหารเราจะเถียงกับแฟนว่ามันไใ่เค็มไม่เปรี้ยวอะไรก็แล้วแต่ เราเลยจะให้คนอื่นชิม เค้าก็จะพูดว่า-ไปหาห้องน้ำรอเลยอะไรแบบนี้
ไม่อยากชวนใครกินข้าวด้วยกันเลย เค้าไม่ชอบอาหารของเราถึงขั้นไปวานให้เพื่อนร่วมงานทำอาหารให้กินหรือไปขอคนอื่นกิน เรารู้สึกแย่มาก แล้วล่าสุดเราทำกล้วยเชื่อม เราให้เค้าชิมมันก็คือกล้วยอะค่ะทุกคนรสชาติปกติคล้ายๆกับที่ซื้อกิน เค้าชิมแบบหน้าตารังเกียดแล้วก็รีบบ้วนทิ้ง เราถามว่าทำไมมันหวานไปหรือกะทิเค็ม เค้าบอกเค้าไม่ชอบกินกล้วยและกะทิไม่หอม เรานี่เห้อทำไมมันยากเย็นจังทำอาหาร เราเคยถามเค้าอาหารเรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอเค้าบอกเค้าแค่ไม่ชอบ เราเลยบอกว่า เธอรู้ไหมว่าเราไม่อยากชวนใครกินข้าวก็เพราะเธอ เธอชอบว่าอาหารเราอย่างนั้นอย่างนี้จนเราไม่มีความมั่นใจแล้ว มันน้อยใจในหลายๆครั้ง ที่แย่ที่สุดคือเค้าชอบมาถามว่าไม่มีอะไรกินหรอเราบอกเดี๋ยวทำให้กินไหมเค้าบอกกินพอเราทำ เค้าไปกินข้าวกับคนอื่น โครตรู้สึกแย่มากๆๆๆ