ขอเล่าก่อนว่า เราอายุ 14 มีน้อง 1 คน เเต่ด้วยครอบครัวเรามี(ตัว)ปัญหา เเม่เลยพาน้องย้ายบ้านไปที่ต่างจังหวัด เเต่ตอนปิดเทอมก็มีเที่ยวหากันบ้าง
     เราอยู่กับฝั่งพ่อ ซึ่งบ้านรวมเราก็มี 4 คน  เรา/ป้า/ย่า/พ่อ
  - พ่อ เป็นใหญ่กับคนในบ้าน จิกหัวใช้ทุกคน  คือทุกคนต้องทำตาม ติดเหล้าหนัก ถึงขั้นทำร้ายร่างกายคนในครอบครัว เเต่จริงๆ ไม่มีอะไรดีเลย สร้างหนี้ให้คนในครอบครัว กร่างไปทั่ว เวลาต้องใช้เงินทำเป็นมาอ้อนวอน (ตอนเราอายุ 6-7 ขวบเค้าพาเเฟนใหม่เข้าบ้าน ให้เรานอนพื้น ให้มันนอนบนเตียง)
  - ย่า   หาปัญหาเข้าบ้าน ตั้งเเต่ปู่เสียก็มีผัวได้ประมาณ 3-4 คน คิดว่าตัวเองเก่ง ชอบคิดว่าบ้านรวย เล่นหวยซื้อเสื้อผ้าเเบบจัดเต็ม
  - ป้า  เป็นคนทำงานหาเงินจัดการทุกอย่าง โดน พ่อกับย่า จิกหัวใช้ เเต่เป็นคนนกสองหัว ขี้นินทา ทำเป็นเก่ง คบผู้ชายไปทั่ว 

ส่วนน้อง สบายเเล้ว ฝั่งเเม่มีญาติเยอะ รวยๆทั้งนั้น มีรุ่นพี่รุ่นน้องเล่นด้วย

- เเม่  มีเเฟนใหม่เช่นกัน เเล้วดันเป็นคนที่มีลูกมีเมียเเล้ว
__________________________________

ทุกวันนี้เราก็ยังเล่าให้เเม่ฟังว่าสถานการณ์ที่เราอยู่บ้านนี้เป็นยังไง
เเม่ก็ถามว่า มาอยู่กับเเม่ที่ต่างจังหวัดมั้ย  หรือย้ายออกมาเดี๋ยวเเม่หาบ้านหรือให้อยู่คนเดียวในกรุงเทพ เเม่จะเป็นคนส่งเราเรียนเอง

ส่วนตัวเรานะคะ เราคิดว่าบ้านเรามันประสาท อยากย้ายออกมา เเต่เราเป็นคนไม่ชอบไปข้างนอก ไปอยากขยับตัวไปไหน

?? อยากถามคนที่เคยย้ายออกจากบ้านมาตอนยังเรียนอยู่ว่า ??
1. ตอนนั้นคุณคิดยังไง
2.มีปัญหากันหนักมั้ย ขนาดไหน
3.ชีวิตคนเดียวเป็นยังไง
4.สงสารคนในบ้านบางคนมั้ย  เช่น คนที่เราเคารพ หรือเลี้ยงดูเรามาตอนอยู่บ้านนั้น
5.ปัญหาอื่นๆ...

----
ส่วนตัวเราถ้าย้ายออกมาก็สงสารป้า เพราะป้าโดนกดขี่ตลอด เวลาทะเลาะกันป้าเป็นคนโดนทำร้ายหนักสุด  กลัวทิ้งคนข้างหลังไว้ให้ตัวเองอยู่รอดคนเดียวค่ะ😟😥