.

             anniversary 1 year sweet dreams
                           10/10/64
              ——————————————————

              เธอผู้ที่เบื่อ ๆ กับอะไรหลาย ๆ อย่างแล้วไปนั่งร้านเหล้าใกล้ ๆ ที่ทำงานคนเดียว เพราะชวนเพื่อนก็ไม่มีใครไปด้วยสักคน ด้วยความที่มันเบื่อเหลือเกิน ยังไม่อยากกลับห้องจึงทำเป็นใจกล้าหน้าด้านไปนั่งร้านเหล้าคนเดียว ซึ่งก็เป็นเพียงร้านเล็ก ๆ จึงไม่น่าอายอะไรนัก เลือกโต๊ะมุมลึก ๆ ด้านในหน่อยเท่านี้ก็ได้แล้วสำหรับการมานั่งคนเดียว ใครจะไปคิดว่าจะได้กินเบียร์ฟรีล่ะ

              วันแรกเธอไปนั่งดื่มเพราะความรู้สึกล้วน ๆ ทว่าวันต่อ ๆ มาไปนั่งเพราะของฟรี! ฮา อะไรมันจะบรรเจิดขนาดนั้น และ เป็นไปตามคาด! เมธีก็มา ฮืมม์ บุพเพสิน่า อิอิ

                หลังจากที่เธอกินเบียร์ฟรีอยู่หลายวัน วันละขวดสองขวด อ่ะยอมให้เบอร์ก็ได้ คนอะไรเอาเบียร์แลกเบอร์ งูนี่แผ่แม่เบี้ยมาแต่ไกลเชียว! ให้ไปเพราะเกรงใจ เธอก็คนดีคนหนึ่งที่มีจิตสำนึก เขาจ่ายค่าเบียร์ให้ทุกวัน จะใจดำก็ไม่ใช่วิสัยของเธอ ให้เบอร์ก็ได้ค่อยบล็อก! ความคิดขณะนั้น พอให้เบอร์ไปแล้ว วันแรกไม่มีวี่แววอะไร คงหลบเมียมายังไม่ได้อะไรแบบนี้ แต่ วันถัดมามีไลน์คนแปลกหน้าแอดเพื่อนมาซะอย่างนั้น

              ‘ Mathee SMSW’ ก็ย่อมาจาก ‘เมธี สิมะสุวรรณ’ นั่นแหละ เอ๋… ลุงร้านเหล้านี่นา! รูปโพร์ไฟล์หล่อไม่เบาแฮะ ในที่สุดลุงร้านเหล้าก็แอดเพื่อนมา ฮา พระเจ้าพอเขาแอดไลน์มาจริง ๆ ก็ไม่อยากบล็อก ปล่อยเอาไว้อย่างนั้นแหละ ไม่ทักก่อนด้วยและเขาก็ไม่ทักมา เธอกดรับเพื่อนพร้อมจัดการค้นรูปโพร์ไฟล์เขาใหญ่เลย ไม่มี! ไม่มีข้อมูลอะไรทั้งนั้น หึหึ ฝากไว้ก่อนเหอะลุง!

                ผ่านไปอีกสองสามวัน เมธีทักมาคุยด้วย เธอก็คุยด้วยก็ได้ ลุงทักมาเอง เธอไม่ได้ทักไปก่อนสักหน่อย คุยกันทุกวันเลยในตอนเที่ยง คุยกันบนความเข้าใจของเธอ เพราะเธอมีคนของเธออยู่แล้ว สุดท้ายเธอก็ไปกันกับคนของเธอไม่รอดอีกต่อไป บุพเพสันนิวาสกับลุงมั้ง! เธอกลับมาโสดอีกรอบ

                คราวนี้เมธีเดินหน้าเต็มที่ แต่ ในการคบกันของพวกเธอก็มีข้อแม้เหมือนเดิม เธอไม่อยากให้เพื่อน ๆ รู้ เพราะยังไม่พร้อม ส่วนเมธีเข้าใจที่สุด ว่าเพราะอะไรถึงต้องเป็นคนในความลับของเธอ หนึ่งล่ะเพราะอายุห่างกับเธอมากเกินไป ‘ไม่เป็นไรแค่ได้รักเธอก็พอ’ นี่อย่างไรล่ะพี่เมธีของเธอ รักที่สุดเลย อะไรก็ได้ อะไรก็ยอม แค่ได้มีเธอแค่ได้รัก และ เธอก็มีเขาคนเดียวเหมือนกัน ‘อยู่เป็นความลับที่ไม่ลับก็ยอม’

                สุดท้ายก็ความแตกเมื่อคราวไปเที่ยว แล้วเมธีตามไป เพราะความเมาพูดออกมาจนหมด เพื่อน ๆ รู้กันถ้วนหน้า ในเมื่อเรื่องราวมันเป็นแบบนี้ก็เปิดเผยมันไปเลย ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว รักกันทำไมต้องกลัว รักกันอายุไม่เกี่ยว รักกันสีผิว ชนชั้น สูงต่ำ ดำขาวก็ไม่เกี่ยว

              รักกันแบบเปิดเผยให้โลกรู้ ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน เธอย้ายเข้าไปอยู่กับเมธี ไปเจอพ่อแม่ของกันและกัน สุดท้ายก็หมั้นและแต่งงานเงียบ ๆ เหมือนไม่ได้แต่ง ทว่าการไปบ้านของเธอรอบแรกรอบนั้นก็ถือว่าแต่งแล้วล่ะ อิอิ จดทะเบียนสมรสตรีตราจองเสร็จสรรพ ไหนใครจะชอบพี่เมธีต้องข้ามนภาไปก่อน หึหึ ชูใบทะเบียนสมรสให้ดูเลย ไม่ได้เป็นเมียน้อยด้วย มาทีหลังก็จริง แต่คนมาก่อนปล่อยทิ้งปล่อยขว้างแล้วนี่นา อย่ามาทวงคืนทีหลัง ไม่ให้! หึหึ

              มาถึงทุกวันนี้ก็หลายปีแล้วล่ะ เรื่องราวของพรนภากับเมธีก็เป็นเช่นนี้ เฮ้อ! ‘พรนภารักพี่เมธีที่สุดเลย’ จะดีมากหากมีโซ่ทองคล้องใจสักคน เมธีตามใจทุกอย่างเลย เอาใจสารพัด เข้าใจ ปลอบใจ สอน เตือนสติ ตามใจ ดุ และ อื่น ๆ อีกมากมาย ได้สามีเหมือนได้พ่อมาอีกคนไปในตัว

                 อยู่ด้วยแล้วมีความสุขชะมัด ขอบคุณอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้พวกเธอสองคนได้มาเจอกัน มารักกัน อยู่ด้วยกัน เป็นสามีภรรยากัน เรื่องราวที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าเมธีรักนภามากแค่ไหน หวังดีมาโดยตลอด ไม่นอกใจด้วย นี่แหละรักที่ต้องการ ปีหน้าจะต้องมีลูกให้กับพี่เมธีสักคนแล้วล่ะ เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ ฮา

                 “น้องดูอะไรคะ” เขาถาม ต่างคนต่างสนใจกิจกรรมของตนเอง แต่ที่เหมือน ๆ กันกับคนเก่าคือ เกม! เกมนี่แหละ หนีจากคนติดเกมแล้วยังมาเจอคนติดเกมอีก แต่ เมธีไม่เหมือนคนนั้น ไม่เหมือนเลย! ยังรู้จักแยกแยะเวลาและความสำคัญ ว่าอะไรสำคัญกว่า อะไรมาทีหลัง อบอุ่น ละมุน อ่อนโยนกว่า อาจจะเป็นเพราะผ่านอะไรมามากกว่า ประสบการณ์เยอะกว่าก็ได้ ทว่าเธอก็ชอบ! ชอบแบบนี้ ชอบความอ่อนโยนละมุนแบบนี้ เจอสาก ๆ มาทั้งชีวิตล่ะ หลังจากนี้ขอมีความสุขบ้าง

                “ดูสปอยล์หนังค่ะ สควิดเกม” พรนภาตอบ พร้อมยิ้มให้กับสามีรุ่นพ่อคนนี้ จ้องใบหน้าขาวสะอาดนั้น ยิ้มให้ด้วยมีเรื่องอะไรบางอย่างในใจ

                “อย่าจ้องหน้าเค้าแบบนั้นสิคะ เค้าระแวงนะตัวเอง” เมธีตอบ ยักคิ้วพร้อมยิ้มตอบเธอคืนเช่นกัน เมธีกำลังเล่นเกมอยู่ วางจอยเกมลงบนที่นอน หันมาจ้องใบหน้าของเธอคืน “มีอะไรคะ ยิ้มแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ ๆ “

                 “เปล่า! นภาแค่นึกถึงวันแรกที่รู้จักพี่เมธีเฉย ๆ ” พูดปนยิ้ม เมธีคนนั้นกับเมธีคนนี้ ภาพที่เห็นครั้งแรกที่ร้านเหล้า กับการได้อยู่ด้วยจริง ๆ คนละคนกันเลย “กี่ปีแล้ว! วันนี้วันไร”

              “จำได้เสมอค่ะ! อย่างนี้มันต้องฉลอง” พร้อมถลาเข้ามากอดเธอ หอมไปอีก “อยากได้อะไรคะ” กอดเธอเอาไว้อยู่อย่างนั้น รักพรนภาที่สุดเลย คนอะไรก็ไม่รู้ ทำให้รักจนโงหัวไม่ขึ้นตั้งแต่แรกเจอจนตอนนี้นาทีนี้

                “ไม่ได้อยากได้อะไร พี่เมธีให้นภาหมดแล้ว” เธอตอบ ยอมให้เขากอดรัดตนเองเอาไว้อย่างนั้น ชอบ! มันอบอุ่นที่สุด “ตัวเองอ่ะอยากได้อะไร นภาจะให้”

                “ลูกค่ะ!” เขาตอบทันที พร้อมหัวเราะอึกอักในลำคอ ก้มหอมเธอไปอีก

                 “ฮืมม์! ดูสควิดเกมต่อดีกว่า” เธอพูดตัดบท อยากมีให้อยู่แต่ไม่พร้อมนี่นา “ปีหน้านะคะคนดีของนภา” นึกใจก่อนจะแกะมือของเขาออก “นภาจะดูหนังต่อค่ะ คืนนี้ฉลองอะไรดี”

                “น้องอยากกินอะไรล่ะ” เขาถาม

              “ไประลึกความหลังกันดีมั้ยคะคืนนี้!” พรนภานึกอะไรขึ้นมาได้สำหรับวันครบรอบ เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถาม “ไปร้านเหล้าที่เราเจอกันครั้งแรกกันดีกว่า”

                 “โอเค! จัดไปค่ะ น้องต้องเมาด้วยนะ แล้วให้พี่พาขึ้นห้องด้วยค่ะ ฮื้ย! คนอะไรเค้ารู้ทันหรอกน่า” พูดล้อเธอ ขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงมองภรรยารุ่นลูกพร้อมนึกไปถึงวันนั้น

                 “พี่เมธี! ฮ่วย! อยากโดนบ่” พรนภาเขิน เธอไม่ได้แกล้งสักหน่อย ไม่ได้อนุญาตให้ขึ้นไปส่งด้วย ใครกันแน่ที่เนียนขึ้นไปส่งเอง ค่อนขวับให้เขา “กว่าจะมาเจอนภาหมดไปกี่บาทก่อน ได้ไปกี่คนแล้วเหอะ” ค่อนขอดให้ เหวี่ยงค้อนให้เสียเลยบังอาจมาแซว “เห็นเด็ก ๆ ไม่ได้เลยนะ สั่งเบียร์ให้เค้าเฉยขอเบอร์ด้วย กี่คนแล้ว! งูบนหัวเลื้อยแทนผมเชียววันนั้นอ่ะ”

                “เอ๋า! ไม่เอา! น้องอย่าใส่ร้ายเค้าสิ ไม่เคยกับใครหรอกอย่างว่าน่ะ” เขาเถียง

                “ไม่เชื่อ! ชิ” กลอกตามองบนให้

                “วันนี้วันไร วันครบรอบนะ และก็ไม่เคยเป็นแบบนั้นด้วย ก็ถูกเป็นบางส่วนน่า” สุดท้ายก็ถลาตัวมากอดเธออีก

                 “ถูกตรงเลี้ยงสาว ๆ ใช่มั้ย เหอะ ๆ เดี๋ยวเถอะ!” มองเขาด้วยหางตา

                   “เอ๋าก็ตอนนั้นยังไม่เจอน้องนี่นา เค้าเจอตัวเองแล้วเค้าก็ไม่ต้องการใครอีก เค้ารักน้องนภาที่สุดนะคะ น้องนภาเป็นชีวิตของพี่นะ” ออดอ้อนสุดฤทธิ์ รู้สึกว่าปากจะพาซวยแล้ว “ดูหนัง ๆ สควิดเกมอะไรน่ะ มันเป็นยังไงเหรอ เห็นดูทุกวันเลยค่ะ” เขาเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อแล้วเดี๋ยวงานงอก

                 เห็นดังนั้นพรนภาก็ยอมก็ได้ ไม่อยากหาเรื่องหรอก ก่อนที่จะเจอกันจะมีใครก็ตาม แต่หลังจากเจอกันแล้วหยุดที่กันก็พอ “สควิดเกมไงสนุกนะพี่เมธี ขนาดนภาดูแค่สปอยล์ก็รู้ว่าสนุก” พรนภาเล่าให้สามีฟัง มันเป็นหนังเกาหลี เกี่ยวกับการเล่นเกมโดยเดิมพันด้วยชีวิต ดูในติ๊กต่อกนั่นแหละ

                 “ยังไงคะ” เขาถาม

                 “ก็แบบเหมือนพวกมหาเศรษฐีเป็นคิดเกมนี้ขึ้นมาใช่มั้ย ก็หาคนมาเล่น โดยพวกเขาจะเลือกคนที่จนตรอก ไม่มีทางออกในชีวิตอ่ะ ติดหนี้ล้มละลายอะไรแบบนี้ พระเอกมันติดการพนันมาก แม่ป่วยไม่มีเงินรักษา ภรรยาขอหย่าจะพาลูกไปอยู่อเมริกา มันก็เลยเหมือนคิดได้ คิดได้ตอนชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว ก็เลยคิดจะหาเงินเพื่อมารักษาแม่ และ ก็เพื่อที่จะเอาลูกไว้กับตัวเอง พอดีมีคนมาเสนอเกมให้เล่นมันก็เลยตกลงเล่น”

                   “ซีรีส์เกาหลีเหรอคะ” เขาถามอย่างสนใจ ทำสนใจกับเธอเฉย ๆ ความสุขของเธอก็คือความสุขของเขา ขนาดเธอยังปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่ชอบ แล้วความสุขของเธอมีหรือจะทำให้ไม่ได้ ตั้งใจฟังที่เธอเล่า เห็นรอยยิ้ม เห็นแววตาที่มีความสุขขณะเล่าของเธอก็พอใจแล้ว

                 “ใช่ค่ะ! มันมีอะไรให้คิดวิเคราะห์เยอะแยะเลย ถ้าเราดูและวิเคราะห์ไปด้วยเราจะเข้าใจเรื่องนี้ ว่าเรื่องมันสื่ออะไรบ้าง ในเรื่องนภาไม่ได้ชอบพระเอกนะ นภาชอบคนนี้ ‘อาลี อับดุล’ “ พรนภาพูดทั้งเสียดาย อินกับหนังมาก ๆ ตัวละครที่พูดถึงเป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง นิสัยดี มีน้ำใจ ใสซื่อ ดูสปอยล์ทีไรสงสารอาลีทุกที ไม่อยากเห็นฉากที่อาลีถูกกำจัดหรือตายนั่นเอง

                 “อ้าว! แล้วเมธี สิมะสุวรรณล่ะ” เมธีถามปนหัวเราะ

                 “เอ๋า… เมธีก็รัก รักมากด้วย!” เธอหันมาตอบปนหัวเราะเหมือนกัน ว่าแล้วเชียวสามีต้องเล่นมุกนี้

                   “ไม่ได้! ระหว่างอาลีกับเมธีน้องต้องเลือก จะต้องมีคนหนึ่งอยู่และอีกคนต้องไป” เขาเล่นด้วย

                    “เอ๋า! นภาพูดถึงซีรีส์แหม ฮ่วย! คนหยังมาตะหน่ายแถะ เค้ากะเลือกจะของนั่นตั้ว” พูดจบหันไปจูบริมฝีปากของเขาทันที อยู่ภายในคอนโดเล็ก ๆ กันสองคน จะทำอะไรก็ได้ จะหวาน จะเล่นกันเป็นเด็ก ๆ แค่ไหนก็ได้ อีกทั้งเมธีก็ตามน้ำได้ตลอดเวลาทุกมุกกันเลย นี่สิ! ความสุข แค่ได้ยิ้มได้หัวเราะด้วยกัน ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

                 “ต่อ ๆ ค่ะ เร็วพี่อยากฟัง ชักอยากจะดูแล้วเนี่ย” เขาพูด

                 “ดูในเน็ตฟลิกซ์ได้เลย แต่นภาดูเถื่อน ฮา “ เธอพูดกลั้วหัวเราะ ก็เอามาลงไว้ในติ๊กต่อกนี่นา ใคร ๆ ก็ดู “มันจะมีตาแก่คนหนึ่งในเรื่อง ตาแก่คนนี้เป็นจีเอ็ม เป็นคนคิดเกมนี้ขึ้นมา แต่เข้าเล่นด้วย! แล้วก็จะมีนักธุรกิจคนหนึ่งล้มละลาย ติดหนี้มหาศาลก็เข้าเล่นด้วย คนนี้หัวหมอ นภาเกลียดคนนี้! อาลีต้องตายเพราะคนนี้ งือ…เศร้า อาลี อับดุล ของนภา” เธอทำเป็นเศร้าตลก ๆ กับสามีรุ่นพ่อ เล่นกันอยู่บนเตียงนอน วันหยุดที่ไม่ได้ไปไหน ตอนเย็นพวกเธอจะไประลึกความหลังเมื่อครั้งเริ่มรู้จักกันที่ร้านเหล้า ณ ร้านเดิม แม้จะมีโควิด ทว่าร้านนี้ก็รอดมาได้ กลับมาเปิดได้เช่นเดิมเหมือนกัน

                   “อ้าว! อาลีของนภา แล้วเมธีของใคร” ทำหน้าเศร้า หลับตาปริบ ๆ อ้อนภรรยารุ่นลูก

                   “ของเค้า! ฮา” ตอบอย่างเร็ว ส่วนเจ้าตัวทำแก้มป่องเอียงแก้มให้เธอหอม แล้วเธอก็ทำตามแต่โดยดี ความสุขของเมธีทำให้ได้เสมอ แม้จะดูเป็นเด็ก ๆ ก็ตาม “ต่อ ๆ อาลีตายเพราะคนนี้ เพราะไว้ใจคนนี้มากเกินไป พระเอกเป็นคนที่เด็ดเดี่ยว กล้า แน่วแน่ ส่วนไอ้นักธุรกิจคนนี้เป็นคนฉลาด อาลีเป็นคนซื่อสัตย์ นี่ไงฉากนี้ซึ้งมั้ย” ไม่พูดเฉยเธอเปิดให้ดูเสียเลย เป็นฉากที่อาลีร้องไห้ผิดหวัง และ โดนกำจัดในที่สุด “ไอ้นักธุรกิจเป็นคนที่เหลี่ยมกับเพื่อน ๆ ทุกคน หึหึ” พรนภาใส่อารมณ์กับหนังที่ดูมาก ๆ

                 “แล้วไอ้นักธุรกิจตายมั้ยคะ”