ตอนเดิม
ตอนที่ 42
ตกลงว่าวันนั้นเจ้าของบ้านชายทั้งคู่วุ่นวายอยู่กับเรื่องร้ายจนถึงเวลาบ่ายคล้อย ศรศิลป์สั่งให้แม่บ้านมาดูแลสองยายหลานแทนตัวเองก่อน ส่วนเขาเองอยู่ปรึกษากับบิดาร่วมกับทีมทนายความและตำรวจ
ตอนที่เข้าไปเล่าเรื่องราวให้ตำรวจฟังด้วยอีกคนหนึ่งนั้น ช่อชบาเห็นว่าในห้องมีนักข่าวมาด้วย และกำลังสัมภาษณ์คุณศุภฤกษ์อยู่ ได้ยินมาว่าขณะนี้นลินีถูกตำรวจควบคุมตัวไว้ได้แล้ว ด้วยข้อหาพกพาอาวุธปืนบุกรุกเข้าไปภายในเคหะสถานของคนอื่น เพื่อประสงค์ทำร้ายเจ้าของบ้าน ในเวลาต่อมาก็เห็นข่าวของหล่อนออกในสื่อ นลินีถูกกลุ้มรุมด้วยนักข่าวจำนวนมากที่ในสถานีตำรวจ หน้ากากที่เคยสวมอยู่อย่างสวยงามของสองพ่อลูกถูกกระชากออกในวันนี้เอง หลังข่าวของนลินีและผู้เป็นพ่อแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็วทางสื่อออนไลน์ เจ้าทุกข์รายใหญ่สุดที่เอ่ยชื่อใครก็ต้องรู้จักว่าเป็นขาใหญ่ของวงการพนัน ออกมาแฉนลินีในทันควัน ถึงหนี้สินเป็นร้อยล้านบาทที่หล่อนหยิบยืมเขามา และไม่มีปัญญาหามาใช้ให้ได้ นลินีน่าจะไม่มีเวลามาตอแยกับเธอแล้ว เพราะลำพังแค่หาทางเอาตัวรอดจากมาเฟียวงการพนันคนนั้น หล่อนก็คงยุ่งยากลำบากแทบตาย
ศุภฤกษ์เองพอเห็นข่าวตอนหัวค่ำก็ถึงกับตกใจ เพราะไม่นึกว่าข่าวเรื่องนี้จะใหญ่และดังเร็วมาก มันลามเป็นไฟไหม้ฟาง ภายในวันเดียวหุ้นบริษัทของดำเกิงตกฮวบลงจนตกกระดาน หุ้นส่วนแห่กันมาถอนหุ้น และมีคนเข้าแจ้งความดำเนินคดีกับสองพ่อลูกทั้งเรื่องฉ้อโกงและเรื่องหนี้สินอีรุงตุงนังไปหมด เป็นอันว่าสองพ่อลูกถึงยังไม่ถูกจับก็ไม่มีที่ยืนในสังคมอีกต่อไป อดีตคนใกล้ชิดของตัวเองที่ดูดีมีฐานะ มีธุรกิจที่ใหญ่โตและกำลังจะลงเล่นการเมือง ต้องมาตายน้ำตื้น มาลงเอยในลักษณะนี้ และบัดนี้พ่อของนลินีก็ได้หมดความน่าเชื่อถือจากแวดวงธุรกิจและการเมืองไปแล้ว วิกฤติในชีวิตลำดับต่อไปคือความล้มละลายของครอบครัว ชนิดไม่เหลืออะไรอีกเลย
ข่าวสุดท้ายที่ทำให้ศุภฤกษ์สะเทือนใจจนต้องหลบไปทำใจเงียบ ๆ คนเดียว ก็คือข่าวการฆ่าตัวตายของดำเกิง...
หลังทานอาหารมื้อค่ำด้วยกันเสร็จ อยู่สนทนาด้วยครู่หนึ่ง ศุภฤกษ์และศรศิลป์ก็ขอตัวไปพักผ่อนก่อน หลังเคร่งเครียดกับเหตุร้ายมาทั้งวัน ยายบัวถาเข้าไปนอนแล้วเหมือนกัน เหลือแต่ช่อชบาที่ยังนอนไม่หลับ เธอนอนกระสับกระส่ายจากความคิดวกวนสับสนหลายประการ จนต้องออกมานั่งมองท้องฟ้าที่มีแสงจันทร์กระจ่างในคืนเดือนเพ็ญ อยู่ที่เก้าอี้เหล็กดัดทรงสวยหน้าระเบียงบ้านตามลำพัง ด้านข้างของระเบียงขุดสระน้ำขนาดใหญ่ รูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ เจ้าของบ้านเลี้ยงปลาคาร์ฟสารพัดสีไว้เต็มสระ
เดือนดวงโตส่องสว่างกลางม่านฟ้าสีเข้ม หญิงสาวจ้องมองมันพลางนึกย้อนไปถึงเมื่อตอนที่ติดอยู่ในอีกมิติหนึ่ง คืนนั้นเป็นคืนแรกในห้องของสีมอย เธอก็ออกมานั่งมองดวงเดือนแจ่มกระจ่างกลางท้องฟ้าแบบนี้ นึกสงสัยว่ามันจะเป็นเดือนดวงเดียวกันหรือเปล่าหนอ...มองพลางรำพึงในใจ
จำได้ว่าขณะนั้นเธอจ้องมองมันด้วยความคิดถึงบ้านอย่างที่สุด อยากกลับไปหายายในบ้านสวน อยากหาทางออกจากยุคล้านนาโบราณให้ได้ ยังจำความลำบากเมื่ออยู่ในคราบของนางเกี๋ยงได้ดีไม่มีวันลืม รสชาติชีวิตอันแปลกประหลาด หากทำสิ่งใดพลาดเพียงนิดเดียวย่อมหมายถึงเอาชีวิตไม่รอด นึกแล้วขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
โชคดีแค่ไหนที่ในตอนนั้นเธอเกิดไปพบกับน้อยศิลป์ไชยและสีมอยเข้า หากไม่มีพวกเขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะยังคงมีชีวิตรอดอยู่ จนกระทั่งทะลุมิติกลับออกมาได้หรือเปล่า ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะกลายเป็นคนสองภพไป มีตัวตนอยู่ทั้งในภพอดีตและในภพปัจจุบัน
แสงจันทร์ส่องกระทบผิวน้ำในสระสะท้อนเป็นประกายวิบวับ บรรยากาศรอบข้างสว่างเรืองรองด้วยแสงจากโคมไฟทรงกลมที่ตามเป็นระยะรอบระเบียงไม้ หญิงสาวลุกเดินไปยืนเกาะขอบราวระเบียง เหม่อมองน้ำใสในสระนิ่งอยู่...นั่นยังไง ดวงจันทร์เองตอนนี้ก็มีสองดวง มีทั้งบนท้องฟ้าและในสระน้ำ ทุกอย่างในโลกล้วนมีสองด้าน ไม่เสถียรมั่นคงอยู่กับที่ แล้วแต่จะมีอิทธิพลอย่างไหนมาผลักดันให้มันเปลี่ยนแปลงไป สิ่งเหนือธรรมชาติก็เหมือนกัน มันอาจกำลังควบคุมมนุษย์เราด้วยเครื่องจักรกลกำหนดบทบาทอันแปลกประหลาดอยู่ อย่างที่ไม่สามารถคาดเดาก็ได้
หวนนึกถึงเรื่องราวอันวุ่นวายของตัวเอง แม้เป็นคนละชาติภพกัน แต่สีมอยก็ยังยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่า ศรศิลป์คือน้อยศิลป์ไชยในชาติก่อนอย่างจริงแท้แน่นอนที่สุด แม้อุปนิสัยใจคอของเขาในตอนนี้จะเปลี่ยนเป็นคนละคนแล้วก็ตาม
นึกดีใจที่ได้ตอบแทนบุญคุณของน้อยศิลป์ไชยอยู่บ้างในชาติใหม่ของเขานี้ ถึงจะมีเรื่องค่าจ้างเป็นเงินหลักล้านเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยก็ตาม...มีแต่ตัวสีมอยเองนั่นแหละที่เธอไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร เพราะหล่อนขอในเรื่องซึ่งเกินกำลังจนเกินไป และเธอไม่สามารถจะทำให้ได้เพียงตัวคนเดียว ถ้าศรศิลป์รักเธอก็ว่าไปอย่าง
(มีต่อ)
ตำนานพื้นบ้าน พระลอตามไก่ มาเป็นนวนิยาย 'อลเวงรักสองภพ' ตอนที่ 42
ตกลงว่าวันนั้นเจ้าของบ้านชายทั้งคู่วุ่นวายอยู่กับเรื่องร้ายจนถึงเวลาบ่ายคล้อย ศรศิลป์สั่งให้แม่บ้านมาดูแลสองยายหลานแทนตัวเองก่อน ส่วนเขาเองอยู่ปรึกษากับบิดาร่วมกับทีมทนายความและตำรวจ
ตอนที่เข้าไปเล่าเรื่องราวให้ตำรวจฟังด้วยอีกคนหนึ่งนั้น ช่อชบาเห็นว่าในห้องมีนักข่าวมาด้วย และกำลังสัมภาษณ์คุณศุภฤกษ์อยู่ ได้ยินมาว่าขณะนี้นลินีถูกตำรวจควบคุมตัวไว้ได้แล้ว ด้วยข้อหาพกพาอาวุธปืนบุกรุกเข้าไปภายในเคหะสถานของคนอื่น เพื่อประสงค์ทำร้ายเจ้าของบ้าน ในเวลาต่อมาก็เห็นข่าวของหล่อนออกในสื่อ นลินีถูกกลุ้มรุมด้วยนักข่าวจำนวนมากที่ในสถานีตำรวจ หน้ากากที่เคยสวมอยู่อย่างสวยงามของสองพ่อลูกถูกกระชากออกในวันนี้เอง หลังข่าวของนลินีและผู้เป็นพ่อแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็วทางสื่อออนไลน์ เจ้าทุกข์รายใหญ่สุดที่เอ่ยชื่อใครก็ต้องรู้จักว่าเป็นขาใหญ่ของวงการพนัน ออกมาแฉนลินีในทันควัน ถึงหนี้สินเป็นร้อยล้านบาทที่หล่อนหยิบยืมเขามา และไม่มีปัญญาหามาใช้ให้ได้ นลินีน่าจะไม่มีเวลามาตอแยกับเธอแล้ว เพราะลำพังแค่หาทางเอาตัวรอดจากมาเฟียวงการพนันคนนั้น หล่อนก็คงยุ่งยากลำบากแทบตาย
ศุภฤกษ์เองพอเห็นข่าวตอนหัวค่ำก็ถึงกับตกใจ เพราะไม่นึกว่าข่าวเรื่องนี้จะใหญ่และดังเร็วมาก มันลามเป็นไฟไหม้ฟาง ภายในวันเดียวหุ้นบริษัทของดำเกิงตกฮวบลงจนตกกระดาน หุ้นส่วนแห่กันมาถอนหุ้น และมีคนเข้าแจ้งความดำเนินคดีกับสองพ่อลูกทั้งเรื่องฉ้อโกงและเรื่องหนี้สินอีรุงตุงนังไปหมด เป็นอันว่าสองพ่อลูกถึงยังไม่ถูกจับก็ไม่มีที่ยืนในสังคมอีกต่อไป อดีตคนใกล้ชิดของตัวเองที่ดูดีมีฐานะ มีธุรกิจที่ใหญ่โตและกำลังจะลงเล่นการเมือง ต้องมาตายน้ำตื้น มาลงเอยในลักษณะนี้ และบัดนี้พ่อของนลินีก็ได้หมดความน่าเชื่อถือจากแวดวงธุรกิจและการเมืองไปแล้ว วิกฤติในชีวิตลำดับต่อไปคือความล้มละลายของครอบครัว ชนิดไม่เหลืออะไรอีกเลย
ข่าวสุดท้ายที่ทำให้ศุภฤกษ์สะเทือนใจจนต้องหลบไปทำใจเงียบ ๆ คนเดียว ก็คือข่าวการฆ่าตัวตายของดำเกิง...
หลังทานอาหารมื้อค่ำด้วยกันเสร็จ อยู่สนทนาด้วยครู่หนึ่ง ศุภฤกษ์และศรศิลป์ก็ขอตัวไปพักผ่อนก่อน หลังเคร่งเครียดกับเหตุร้ายมาทั้งวัน ยายบัวถาเข้าไปนอนแล้วเหมือนกัน เหลือแต่ช่อชบาที่ยังนอนไม่หลับ เธอนอนกระสับกระส่ายจากความคิดวกวนสับสนหลายประการ จนต้องออกมานั่งมองท้องฟ้าที่มีแสงจันทร์กระจ่างในคืนเดือนเพ็ญ อยู่ที่เก้าอี้เหล็กดัดทรงสวยหน้าระเบียงบ้านตามลำพัง ด้านข้างของระเบียงขุดสระน้ำขนาดใหญ่ รูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ เจ้าของบ้านเลี้ยงปลาคาร์ฟสารพัดสีไว้เต็มสระ
เดือนดวงโตส่องสว่างกลางม่านฟ้าสีเข้ม หญิงสาวจ้องมองมันพลางนึกย้อนไปถึงเมื่อตอนที่ติดอยู่ในอีกมิติหนึ่ง คืนนั้นเป็นคืนแรกในห้องของสีมอย เธอก็ออกมานั่งมองดวงเดือนแจ่มกระจ่างกลางท้องฟ้าแบบนี้ นึกสงสัยว่ามันจะเป็นเดือนดวงเดียวกันหรือเปล่าหนอ...มองพลางรำพึงในใจ
จำได้ว่าขณะนั้นเธอจ้องมองมันด้วยความคิดถึงบ้านอย่างที่สุด อยากกลับไปหายายในบ้านสวน อยากหาทางออกจากยุคล้านนาโบราณให้ได้ ยังจำความลำบากเมื่ออยู่ในคราบของนางเกี๋ยงได้ดีไม่มีวันลืม รสชาติชีวิตอันแปลกประหลาด หากทำสิ่งใดพลาดเพียงนิดเดียวย่อมหมายถึงเอาชีวิตไม่รอด นึกแล้วขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
โชคดีแค่ไหนที่ในตอนนั้นเธอเกิดไปพบกับน้อยศิลป์ไชยและสีมอยเข้า หากไม่มีพวกเขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะยังคงมีชีวิตรอดอยู่ จนกระทั่งทะลุมิติกลับออกมาได้หรือเปล่า ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะกลายเป็นคนสองภพไป มีตัวตนอยู่ทั้งในภพอดีตและในภพปัจจุบัน
แสงจันทร์ส่องกระทบผิวน้ำในสระสะท้อนเป็นประกายวิบวับ บรรยากาศรอบข้างสว่างเรืองรองด้วยแสงจากโคมไฟทรงกลมที่ตามเป็นระยะรอบระเบียงไม้ หญิงสาวลุกเดินไปยืนเกาะขอบราวระเบียง เหม่อมองน้ำใสในสระนิ่งอยู่...นั่นยังไง ดวงจันทร์เองตอนนี้ก็มีสองดวง มีทั้งบนท้องฟ้าและในสระน้ำ ทุกอย่างในโลกล้วนมีสองด้าน ไม่เสถียรมั่นคงอยู่กับที่ แล้วแต่จะมีอิทธิพลอย่างไหนมาผลักดันให้มันเปลี่ยนแปลงไป สิ่งเหนือธรรมชาติก็เหมือนกัน มันอาจกำลังควบคุมมนุษย์เราด้วยเครื่องจักรกลกำหนดบทบาทอันแปลกประหลาดอยู่ อย่างที่ไม่สามารถคาดเดาก็ได้
หวนนึกถึงเรื่องราวอันวุ่นวายของตัวเอง แม้เป็นคนละชาติภพกัน แต่สีมอยก็ยังยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่า ศรศิลป์คือน้อยศิลป์ไชยในชาติก่อนอย่างจริงแท้แน่นอนที่สุด แม้อุปนิสัยใจคอของเขาในตอนนี้จะเปลี่ยนเป็นคนละคนแล้วก็ตาม
นึกดีใจที่ได้ตอบแทนบุญคุณของน้อยศิลป์ไชยอยู่บ้างในชาติใหม่ของเขานี้ ถึงจะมีเรื่องค่าจ้างเป็นเงินหลักล้านเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยก็ตาม...มีแต่ตัวสีมอยเองนั่นแหละที่เธอไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร เพราะหล่อนขอในเรื่องซึ่งเกินกำลังจนเกินไป และเธอไม่สามารถจะทำให้ได้เพียงตัวคนเดียว ถ้าศรศิลป์รักเธอก็ว่าไปอย่าง
(มีต่อ)