สวัสดีครับเพื่อนๆ
ผมอยากถามความคิดเห็นเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องที่ขอความเห็นต่อไปนี้ครับ ผมรู้สึกขัดใจมากๆ
แฟนผมเป็นผู้หญิงเพื่อนเยอะ และพูดจาไม่ค่อยแคร์ใครตัวเองจะถูกต้องจะคิดว่าตัวเองเก่งเฟียส คูลตลอด ไม่เชื่อเรื่องบุญบาป ไม่ไหว้พระ รักพ่อแม่แต่ ชอบพูดว่าไม่ได้ขอมาเกิด ชอบพูดแรงๆ
พูดทำร้ายจิตใจคนอื่นถือว่าไม่ผิดเพราะเขาคิดว่าเขามีเหตุผลอธิบายเสมอ (ซึ่งผมไม่เห็นด้วยกับข้ออ้างแบบนี้)
ประเด็นคือ ทุกครั้งที่ทะเลาะกับเขาชอบปากดี
เออไปก็ไป แล้วแต่ค่ะ ตามสบาย ตามใจ แล้วแต่! เสมอ
ผมรู้สึกไร้ค่าทุกครั้งที่เป็นแบบนี้
เมื่อวานผมกับแฟนทะเลาะกัน
เขากำลังตื่น แฟนก็มาปลุกหอมแก้มแล้วพูดว่าHBDค่ะ
แต่ไม่ใช่วันเกิดผม มันคือวันเกิดของแฟนเก่าเธอ!
ผมเลยเงียบแล้วพูดว่าไม่ใช่วันเกิดผมนะ วันเกิดผมคืออีก4วันที่จะถึง
เธอก็หัวเราะและบอกว่าอยากแกล้งให้ตื่นไม่ได้คิดอะไรเลย ผมก็เงียบ เพราะรู้สึกเฟลมากๆ
เธอก็บอกว่า โอเคไม่คุยก็ไม่คุยแล้วแต่ค่ะ
ผมเลยตัดสินใจออกไปหาพ่อ ผมก็เสียใจที่เขาพูดจาไม่เคยแคร์ผมเลยทั้งที่ผมรักและดูแลมาตลอด
พาไปเที่ยวที่แพงๆ ก็ไปบอกเพื่อนว่า กูนอยด์วะ อยากมีเงินเยอะ (แต่ทุกวันนี้ผมให้กินให้ใช้วันละ1000)
ตลอดทั้งวันผมไปหาพ่อ เขาก็เงียบไม่ได้ตามไม่โทรสักสาย จนผมกำลังกลับ เขาโทรมาถามว่าจะกลับบ้านป่ะ
ผมก็กลับไปไม่มีไรเกิดขึ้นเพราะผมเหนื่อยจะเล่นเกมส์ประสาทนี่ เขาก้บอกว่าผมเพื่อนเขาฝากบอกว่าไร้สาระงี่เง่ามาก เพ้อเจ้อ
ผมรู้สึกแต่ไม่ได้พูดออกไปว่า
ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกมันรู้สึกยังไง
เพื่อนๆคิดว่าไงครับ
ไม่เจอกับตัวเองไม่มีวันรู้
ผมอยากถามความคิดเห็นเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องที่ขอความเห็นต่อไปนี้ครับ ผมรู้สึกขัดใจมากๆ
แฟนผมเป็นผู้หญิงเพื่อนเยอะ และพูดจาไม่ค่อยแคร์ใครตัวเองจะถูกต้องจะคิดว่าตัวเองเก่งเฟียส คูลตลอด ไม่เชื่อเรื่องบุญบาป ไม่ไหว้พระ รักพ่อแม่แต่ ชอบพูดว่าไม่ได้ขอมาเกิด ชอบพูดแรงๆ
พูดทำร้ายจิตใจคนอื่นถือว่าไม่ผิดเพราะเขาคิดว่าเขามีเหตุผลอธิบายเสมอ (ซึ่งผมไม่เห็นด้วยกับข้ออ้างแบบนี้)
ประเด็นคือ ทุกครั้งที่ทะเลาะกับเขาชอบปากดี
เออไปก็ไป แล้วแต่ค่ะ ตามสบาย ตามใจ แล้วแต่! เสมอ
ผมรู้สึกไร้ค่าทุกครั้งที่เป็นแบบนี้
เมื่อวานผมกับแฟนทะเลาะกัน
เขากำลังตื่น แฟนก็มาปลุกหอมแก้มแล้วพูดว่าHBDค่ะ
แต่ไม่ใช่วันเกิดผม มันคือวันเกิดของแฟนเก่าเธอ!
ผมเลยเงียบแล้วพูดว่าไม่ใช่วันเกิดผมนะ วันเกิดผมคืออีก4วันที่จะถึง
เธอก็หัวเราะและบอกว่าอยากแกล้งให้ตื่นไม่ได้คิดอะไรเลย ผมก็เงียบ เพราะรู้สึกเฟลมากๆ
เธอก็บอกว่า โอเคไม่คุยก็ไม่คุยแล้วแต่ค่ะ
ผมเลยตัดสินใจออกไปหาพ่อ ผมก็เสียใจที่เขาพูดจาไม่เคยแคร์ผมเลยทั้งที่ผมรักและดูแลมาตลอด
พาไปเที่ยวที่แพงๆ ก็ไปบอกเพื่อนว่า กูนอยด์วะ อยากมีเงินเยอะ (แต่ทุกวันนี้ผมให้กินให้ใช้วันละ1000)
ตลอดทั้งวันผมไปหาพ่อ เขาก็เงียบไม่ได้ตามไม่โทรสักสาย จนผมกำลังกลับ เขาโทรมาถามว่าจะกลับบ้านป่ะ
ผมก็กลับไปไม่มีไรเกิดขึ้นเพราะผมเหนื่อยจะเล่นเกมส์ประสาทนี่ เขาก้บอกว่าผมเพื่อนเขาฝากบอกว่าไร้สาระงี่เง่ามาก เพ้อเจ้อ
ผมรู้สึกแต่ไม่ได้พูดออกไปว่า
ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกมันรู้สึกยังไง
เพื่อนๆคิดว่าไงครับ