เสียงกรอบแกรบ เหมือนใครเหยียบใบไม้แห้ง เจ้าหัวขโมย 2 ตัวหูผึ่ง ความมืดโรยตัวปกคลุม บรรยากาศเย็นยะเยือก ลมหนาวพัดต้องตัวมัน 2 คนเป็นระยะ.....ขนแขนสแตนด์อัพ
ตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหน มันจำได้ พวกมันวางแผนจะลักลอบไปตัดเศียรพระ ตามใบสั่ง จากนักการเมืองท้องถิ่นคนหนึ่ง ปั๊ดโธ่!.....หนึ่งในสองอุทาน ด้วยคำอุทานยอดฮิต กรมศิลปากร ดันมาขึงเชือกล้อมสถานที่ไว้ ห้ามผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องเข้ามาในบริเวณพื้นที่ มันก็เลยต้องดุ่มเดินผ่านรกผ่านพงเข้าทางหลังวัดที่มันมั่นใจกันแล้วว่า ไม่มีใครเห็น ..... ป่าช้า......
“...อึง อึง....” ไอ้คนตามหลังสะกิด
“ไอ้อ่า!.....อึงจะสะกิดอู ทำไมวะ” ไอ้คนหน้าสบถด้วยความโมโห
“อูว่า อูได้ยินอะไรแปลกๆ อึงฟังดูดิ...”
.....แกรก แกรก แกรก.....ไอ้คนหน้าตั้งใจฟัง พลางใช้เท้ายันเพื่อนที่เดินตัวเบียดชิดออกไปให้ห่าง
......ตอนนี้ เกือบเที่ยงคืนแล้ว ห่างไกลความเจริญขนาดนี้ บรรยากาศขนาดนี้ ถ้าค่าจ้างไม่สูงพอ จ้างให้ ก็คงไม่มา.....ผีดุจะตาย วันก่อน ไอ้เสียง แกรก แกรก นี่แหละ ทำไอ้พวกชอบลักเล็กขโมยน้อย ที่ชอบมาอาศัยหยิบฉวยของเก่า ตอนนักโบราณคดี มาขุด จับไข้หัวโกร๋น กันไปแล้ว ลือกัน 3 วัน 7 วัน ยังไม่เลิก
“....อึงอย่าปอด...” ไอ้คนหน้าว่า “..อูว่า ไม่มีไรหรอก....เสียงใบไม้น่ะ”.....ไอ้คนหน้าเสียงเริ่มสั่นๆ
“....แต่อูว่า ไม่.....ใช่....” ไอ้คนหลังปอดกระเส่า “...อึงฟังดีๆ......มันมีเสียงเหมือนเดินวนๆ แล้วดังตุ้บ....ด้วย....อูจะไม่ไหวแล้ว....”
ใช่จริงๆ นอกจากเสียง แกรก แกรก แกรก แล้ว ยังมีเสียงฝีเท้าเดินวนๆ....แล้วก็เสียง....ตุ้บ!.... แซ๊กกกก.....นกแสกร้องเสียงแหลม......โบร๋ววววววว….! เสียงหมาที่ไหนหอนรับ........
”อูไม่ไหวแล้วโว้ย!....” ไอ้คนหลังขวัญผวาร้องเสียงดัง วิ่งเตลิด ไอ้คนแรก ก็ชักไม่ไหว วิ่งโกยอ้าวตามไปติดๆ
ทันใดนั้นเอง....”เอ๋งๆๆๆ” เสียงอีนวล หมาขี้เรื้อนแม่ลูกอ่อน ที่มาอาศัยขุดโพรงในป่าช้า ตกใจร้องขึ้น.......”เอาอีกแล้วนะนุด....” มันคิดในใจ “ทำตรูตกใจอีกแล้ว..”
...แกรก..แกรก...แกรก...,มันเกาขี้เรื้อนอีกรอบ แล้วก็เดินวนๆ หามุมนอนกกลูก พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนดัง ตุ้บ....กกลูก แล้วก็หลับไป ท่ามกลางความมืดมิด....เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้....จบแล้ว
เรื่องสั้น ป่าช้า หลังวัดร้าง โดย DonSo
ตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหน มันจำได้ พวกมันวางแผนจะลักลอบไปตัดเศียรพระ ตามใบสั่ง จากนักการเมืองท้องถิ่นคนหนึ่ง ปั๊ดโธ่!.....หนึ่งในสองอุทาน ด้วยคำอุทานยอดฮิต กรมศิลปากร ดันมาขึงเชือกล้อมสถานที่ไว้ ห้ามผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องเข้ามาในบริเวณพื้นที่ มันก็เลยต้องดุ่มเดินผ่านรกผ่านพงเข้าทางหลังวัดที่มันมั่นใจกันแล้วว่า ไม่มีใครเห็น ..... ป่าช้า......
“...อึง อึง....” ไอ้คนตามหลังสะกิด
“ไอ้อ่า!.....อึงจะสะกิดอู ทำไมวะ” ไอ้คนหน้าสบถด้วยความโมโห
“อูว่า อูได้ยินอะไรแปลกๆ อึงฟังดูดิ...”
.....แกรก แกรก แกรก.....ไอ้คนหน้าตั้งใจฟัง พลางใช้เท้ายันเพื่อนที่เดินตัวเบียดชิดออกไปให้ห่าง
......ตอนนี้ เกือบเที่ยงคืนแล้ว ห่างไกลความเจริญขนาดนี้ บรรยากาศขนาดนี้ ถ้าค่าจ้างไม่สูงพอ จ้างให้ ก็คงไม่มา.....ผีดุจะตาย วันก่อน ไอ้เสียง แกรก แกรก นี่แหละ ทำไอ้พวกชอบลักเล็กขโมยน้อย ที่ชอบมาอาศัยหยิบฉวยของเก่า ตอนนักโบราณคดี มาขุด จับไข้หัวโกร๋น กันไปแล้ว ลือกัน 3 วัน 7 วัน ยังไม่เลิก
“....อึงอย่าปอด...” ไอ้คนหน้าว่า “..อูว่า ไม่มีไรหรอก....เสียงใบไม้น่ะ”.....ไอ้คนหน้าเสียงเริ่มสั่นๆ
“....แต่อูว่า ไม่.....ใช่....” ไอ้คนหลังปอดกระเส่า “...อึงฟังดีๆ......มันมีเสียงเหมือนเดินวนๆ แล้วดังตุ้บ....ด้วย....อูจะไม่ไหวแล้ว....”
ใช่จริงๆ นอกจากเสียง แกรก แกรก แกรก แล้ว ยังมีเสียงฝีเท้าเดินวนๆ....แล้วก็เสียง....ตุ้บ!.... แซ๊กกกก.....นกแสกร้องเสียงแหลม......โบร๋ววววววว….! เสียงหมาที่ไหนหอนรับ........
”อูไม่ไหวแล้วโว้ย!....” ไอ้คนหลังขวัญผวาร้องเสียงดัง วิ่งเตลิด ไอ้คนแรก ก็ชักไม่ไหว วิ่งโกยอ้าวตามไปติดๆ
ทันใดนั้นเอง....”เอ๋งๆๆๆ” เสียงอีนวล หมาขี้เรื้อนแม่ลูกอ่อน ที่มาอาศัยขุดโพรงในป่าช้า ตกใจร้องขึ้น.......”เอาอีกแล้วนะนุด....” มันคิดในใจ “ทำตรูตกใจอีกแล้ว..”
...แกรก..แกรก...แกรก...,มันเกาขี้เรื้อนอีกรอบ แล้วก็เดินวนๆ หามุมนอนกกลูก พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนดัง ตุ้บ....กกลูก แล้วก็หลับไป ท่ามกลางความมืดมิด....เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้....จบแล้ว