เราเป็นแม่เลี้ยง​เดี่ยวตั้งแต่ท้องอ่อนๆค่ะ​  เราเป็นแม่ฟูลไทม์เกือบ​ 3​ ปี​ค่ะ​ จะมีไปรับจ้างทำนั่นทำนี่ให้คนแถวบ้านบ้าง​ พอได้เป็นค่าของลูก​และพอได้ช่วยค่าใช้จ่ายในบ้าน​ ส่วนมากลูกชายจะอยู่​กับเราและติดเรามาก​ มากจนแบบไม่ยอมไปอยู่กับใครแม้แต่แม่เราเลย​ น้องกินนมเต้าล้วน​ เพิ่งมาหย่าเต้าเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา​ บวกกับเราได้งานทำ​ น้องจึงต้องอยู่กับยาย​ และสิ่งที่เราไม่เคยเห็นเลยนั่นก็คือ​ น้องเปลี่ยน​ไปมาก​ จากที่เคยงอแงเอาแต่ใจเพราะ​วัยทอง​ ทีนี้กลายเป็นงอแงเอาแต่ใจเพราะเจตนารมณ์​ของตัวน้องเองจริงๆ​  มีอะไรไม่ได้ดั่งใจนิดๆหน่อยๆก็วิ่งหาแต่ยาย​  อะไรที่เราเคยเลี้ยงลูกแบบเชิงบวกเลี้ยงตามหมอประเสริฐ​  เวลาคุณภาพที่มีให้ลูก​จนเราเองแทบไม่ได้ทำอะไรส่วนตัวบ้างเลยคือพังพินาศ​ พอเราบอกแม่ว่า​แม่เลี้ยงแบบตามใจแบบนี้มันจะไม่ดีนะแม่​ แม่เราบอก​ ทั้งตระกูลเรามีแต่ผู้หญิง​ นี่คือเด็กชายคนแรกของตระกูล​ แม่ก็ต้องเลี้ยงให้ดีๆหน่อยๆ​สิ​  จะมาเลี้ยงแบบที่เคยเลี้ยงแกแบบเหมือนสมัยก่อนไม่ได้​  นี่เด็กชายคนแรกของตระกูลเรานะ​ แกถูกเลี้ยงมาอีกอย่าง​ แกเลยมองว่า​การเลี้ยงแบบนี้มันไม่ดี​ ทั้งๆที่การเลี้ยงแบบนี้คือการเลี้ยงแบบดีที่สุด​ ที่เลี้ยงแบบนี้เพราะ​เป็นเด็กชายคนพิเศษ​ของตระกูล​  พอแม่เราบอกมา
แบบนี้​  เราถึงกับไปไม่เป็นเลย​ คือเรามีลูกคนแรกก็จริง​ แต่เรามองยังไงๆมันก็คือการเลี้ยงแบบไม่โอเคซักเท่าไหร่​  
เมื่อเปรียบเทียบ​หลักการเลี้ยง ตามเพจหมอต่างๆ​  และล่าสุด​ น้องเอาแต่ยายจ้า
ไม่ยอมอะไรกับเราเลย​ ข้าวไม่กิน
ไม่เป็นไรคุณยายเอาขนมให้กินแทน​
และข้างๆกายต้องมีมือถือดูยูทูปตลอดเวลา​ แบตหมดคือโวยวาย​ คุณยายแก
ก็รีบไปหาเครื่อง​ใหม่มาให้หลาน​
เอาเข้าไป​  ไอเรานี่ก็เครียดจนไม่รู้จะ
เครีย​ดยังไงละ​  ทุกๆคนว่าเราควรทำ
ยังไงดีคะ​  ตอนนี้แบบสันสนไปหมด
หรือเราผิดที่เราออกไปทำงานนอกบ้าน