เรายังคิดว่านี่คือคู่ชีวิตของเราที่เราจะฝากชีวิตด้วยจนถึงแก่เฒ่าจนถึงวันตายได้ด้วยอยู่หรอ ทุกครั้งที่ครอบครัวมีปัญหา เขาจะหงุดหงิดบอกว่าชีวิตครอบครัวเรามีแต่ปัญหา ยุ่งยากวุ่นวาย ไม่มีความสุข ห่าเหวต่างๆนาๆ หาความสุขไม่มีเลย แล้วเวลามีความสุขด้วยกัน ทำไมไม่พูดบ้าง เวลาเราทนทุกข์ ทนลำบากกับเขาเพราะเรารัก เราไม่เคยพูดไม่เคยบ่นว่าลำบาก ให้เขารู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วไม่มีความสุข แต่นี่มันปัญหาของลูก ซึ่งมันก้ลูกของเขาด้วย แต่เขากลับมองว่ามันคือปัญหา เราเคยอยู่กับยายซึ่งรู้ว่าเด็กที่ถูกยายเลี้ยง ฝากเลี้ยงมันเป็นยังไง และก้เข้าใจว่าคนแก่เลี้ยงหลานมันเหนื่อย แต่ยายแกก้ขี้บ่นจริงๆแหละ และพูดจาด่าลูกหลานสารพัด เราเลยไม่อยากให้ลูกเจอแบบเรา และเราก้แค่อยากเลี้ยงลูกด้วยน้ำมือของเราเอง และคิดว่าเด็กที่เติบโตด้วยครอบครัวที่พร้อมหน้า พ่อ แม่ ลูก จะมีความอบอุ่นทางกายและทางใจ และเราพ่อแม่ก้จะได้ไม่ต้องทนคิดถึงลูก ที่นานๆได้กลับไปหาลูกที ปีนึง 3-4ครั้ง แค่วันหยุดเทศกาลถึงได้กลับไปเยี่ยมลูกแค่ไม่เกิน5 วัน งั้นหรอ โทรถามข่าวกับยาย ยายก้บ่น ว่าถามอะไรนักหนา เราคนเป็นแม่ ไม่ได้อยู่กับลูก ไม่เห็นลูกว่าเป็นยังไง โทรถามมันผิดด้วยหรือ แต่ก้ได้คำตอบกลับมาว่าเบื่อ ไม่อยากบอก ไม่อยากคุย แต่ก่อนเราทำงานก้ยังคุยกับเราดีๆได้ แต่พอตอนนี้เราตกงานยายก้แบบว่าบ่นว่าเราไม่ดีถึงตกงานและทำไมไม่กลับบ้านมาอยู่กับลูกเลยไปอยู่กับผัวไปเฝ้าผัวทำไม ซึ่งเราคิดว่าอายุเรายังพอที่จะทำงานบริษัทน่าจะยังพอได้ประสบการณ์และเงินเดือนที่คุ้มกว่ายุบ้านอกและก้ไม่คิดว่ายายจะเป็นแบบนี้เมื่อเราตกงาน ถ้าเป็นแบบนี้จะให้เรามีกะจิตกะใจทำงานได้อย่างไร จะสมัครงานใหม่ก้2จิต2ใจอยู่ ว่าจะเอาลูกมาเลี้ยงเองเลยดีไหม ในเมื่อฝากคนเลี้ยงก้เป็นซะอย่างนี้ อยากเลี้ยงเองแต่พอปรึกษาพ่อของเขาดูจะไม่สนใจใยดีอยากเลี้ยงเองบ้างเลย มีแต่สนใจเงิน สนใจรถ เวลาเราเครียดก้ปล่อยให้เราร้องไห้ เครียดอยู่คนเดียว ต่อให้ร้องไห้จนเป็นสายเลือดก้ไม่ใยดีหรอก แต่ที่เราร้องไห้ ไม่ใช่เพราะอยากให้เขาสนใจหรือง้ออะไร ก้คนมันคิดไม่ตก มันเครียดจริงๆ เขาด่าเรา ถ้าไม่มีเขาเราจะไปถึงไหนแล้วก้ไม่รู้ เอากับคนอื่นคนอื่นจะทนอยู่กับเราได้รึป่าว คนอื่นคงทิ้งไปนานแล้ว เพราะครอบครัวเราเป็นแบบนี้ มีปัญหากับยายบ่อน คนแบบนี้หรอที่เราจะฝากชีวิตไว้ด้วย ถึงเราจะไม่ใช่ผู้หญิงเฟอเฟ็ก แต่ก้ใช่ว่าเขาจะว่าเราแบบไหนก้ได้ ถึงยายจะยังไงก้คือคนที่มีพระคุณเลี้ยงเราและลูกจนได้ป่านนี้ เพียงแต่ว่าใครที่อยู่กับแกจะมักอดทะเลาะ เถียงกันไม่ได้เพราะแกพูดไม่ดี แต่เขาเป็นพ่อคนไม่อยากเลี้ยงลูกเองบ้างเลยรึไง เห็นแก่ตัวมักสบาย เราทุกข์ขนาดไหน แต่เขาเล่นโทรศัพท์ฟังเพลงดูหนัง ดูยูทูปตลก ขำๆเฉย แบบนี้ยังเรียกคู่ชีวิตได้อยู่หรอ ฉันควรทำยังไง? *จะเอาลูกมาเลี้ยงเอง โดยที่พ่อเขาไม่เต็มใจอยากให้มา ถ้าลูกร้องงอแงก้บ่นอีกว่านอนไม่เต็มอิ่ม ทำงานไม่เต็มที่ลูกไม่สบายงอแงก้จะโทดเรา ว่าทำให้ลำบากเขาลำบากลูก *หรือเราจะกลับไปอยู่กับลูกที่บ้านนอก ให้ยายเลี้ยงเหมือนเดิม แต่เราทำงานที่บ้านนอกได้เงินเดือนน้อยแต่ก้แบ่งให้ยาน้อยแต่ไม่รู้ยายจะพอใจรึป่าว แล้วเราก้คงตัดขาดจากโลกที่ต้องทำงานในห้องแอร์หรือทำงานสะอาด ตัวดำ เป็นแม่เต็มตัว และผัวก้ทำงานที่เดิม ซึ่งโอกาสที่จะมีคนใหม่ก้ง่ายมาก ซึ่งเราก้ไม่อยากให้ลูกเป็นกำพร้า แต่ถ้าจะมีจริงๆก้คงไม่เสียใจมากเท่าไหร่ เพราะอยู่คนล่ะที่เราคงชินกับการไม่มีเค้าเป็นพ่อของลูก เพราะเขาไม่คิดอยากให้เอาลูกไปเลี้ยงเอง และเราก้เลี้ยงลูกเองคนเดียวโดยไม่มีพ่อ แต่ติดที่ว่าเราจะทนยายบ่นได้ไหม เพราะอยู่กับคนขี้บ่น ก้จะทะเลาะกันได้ง่าย อายบ้านเมืองเขา *หรือมีทางไหนที่ดีกว่านี้ไหม😿