สวัสดีค่ะ เราไม่รู้หรอกนะคะว่าจะมีคนเข้ามาอ่านของเรามั้ย คือเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระครอบครัวมากค่ะ เราไม่ได้โกรธคนในครอบครัวเลยนะคะ เราแค่รู้สึกผิดมากๆ จากที่พ่อกับแม่เราเคยช่วยกันหาเงินได้มากๆ พอพักหลังมาแม่เราไม่ได้ทำงาน มีแต่พ่อเราที่ทำ  วันนี้เราคุยกับเเม่เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน เราเพิ่งรู้ว่าเดือนที่แล้วพ่อหาเงินได้น้อยมากๆ  ปกติเรากินอยู่สบายมากค่ะ ตั้งแต่เด็กจนเราเริ่มโตขึ้น พ่อแม่ไม่เคยปล่อยให้เราลำบากเลย จากที่เคยหาเงินได้หลายหมื่นมากๆ พ่อก็หาได้ไม่กี่พันเพราะโควิดแล้วงานน้อยมากๆค่ะ เราทำอะไรไม่ถูกเลย เราหนีแม่เข้าห้องแล้วมาร้องไห้คนเดียว เราสงสารพ่อกับแม่มาก ถึงเขาจะลำบากแต่เขาไม่เคยบ่นสักคำเลย แถมแม่เราถึงกับต้องไปรีไฟแนนซ์รถมาจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน ถ้าพูดถึงเงินเก็บบอกได้เลยค่ะว่าไม่มีแล้ว เพราะก่อนหน้านี้แม่ซื้อโทรศัพท์ให้เราไปหลายหมื่นมากค่ะ แถมยังช่วยออกค่าทำบ้านให้พี่สาวอีก เรารู้สึกผิดมากๆค่ะ เดือนที่ผ่านมาเราเอาแต่เที่ยวเล่น ไปเที่ยวกับเพื่อน ทำทุกอย่างที่อยากทำโดยไม่สนใจคนที่บ้านเลยค่ะ เราเคยรู้สึกแบบนี้บ่อยมากเลยนะคะ เคยคิดว่าตัวเองไม่มีค่าพอสำหรับคนที่บ้านด้วยซ้ำ จนบางทียังคิดว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าเลยค่ะ เพราะหลายๆอย่าง