ยอมรับว่าเป็นคนสู้ชีวิตตั้งแต่เล็ก พ่อแม่ไม่สนใจ พี่น้องก็ไม่สนใจ ไม่เคยถามทุกข์สุข ไม่เคยโดนซัพพร๊อต

เรื่องเงิน การเรียน หาเงินเรียนตั้งแต่อายุ 16 ทิ้งให้อยู่คนเดียว ไม่เคยมีใครเหลี่ยวแล จนกระทั่งทำงาน

พอตัวรอดได้ ข้อดีเคยทำงานตั้งแต่เล็ก หาเงินเอง ไม่ยอมข้อร้องหรือเรียกร้องจากใครในครอบครัว

จนกระทั่งทำธุรกิจเอง เริ่มพอไปได้ แต่ต้องการเงินลงทุนเพียงเล็กน้อย เลยตัดสินใจ ยอมยืมเงินแม่ดู

สรุปว่าต้องมีข้อต่อรอง ทำเงินได้ต้องรีบเอามาคืน แต่ก็น้อยใจแม่ทวงเงินทันที ทุกบาททุกสตางค์

เราก็คืนทุกบาททุกสตางค์ ไม่เคยติด  แต่ก็มีน้อยใจบ้างว่า ทำไมพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน  เราลูกคนกลาง

ลูกคนอื่นสบายกันหมด มีเราทำงานหาเงิน ส่งค่างวดรถ ยังมีภาระ ทำงานหนัก สุขภาพแย่ลงทุกวัน แต่ก็ไม่เคยบ่นหรือขอร้องให้ใครต้องมารับรู้กับปัญหา
แต่กับน้องคนเล็ก แม่ซื้อรถเงินสดให้

ธุรกิจของแม่ แม่ก็ให้น้องไปบริหาร ทำงานโดยไม่ลงแรงเด๋ยวก็ได้เงินง่าย  บางครั้งมีปัญหาเรื่องเงินเราต้องแก้ปัญหาอยู่คนเดียว

เหมือนเค้าไม่รับรู้ปัญหาอะไรของเรา ทุกวันนี้ต่างคนต่างอยู่ ในบ้านเดียวกัน แต่ไม่เคยคุยกันเลย มีความรู้สึกเย็นชากับทุกคน 

กลายเป็นคนพูดน้อยลง บางทีรู้สึกเบื่อกับชีวิต  ขอโทษทีเข้ามาระบายปัญหาชีวิตให้ทุกคนฟัง