** สุดหล้าฟ้าภิรมย์ **
๏ พร่างดาริกาพราว พิศขาวสกาวฟ้า
เหมือนใกล้มิไกลตา ระอุอุ่นอุราอวล
ราวโคมสุพรรณนา ศลิษาสวรรค์สวน
พลิ้วธงธวัชพรวน ภวทุกข์ก็สุขเย็น
คืบพายุครืนครืน คละสะอื้นวิหคเห็น
เดือนหลับขยับเต้น ตะละดาวตะลึงเดือน
แย้มดาริกาโชติ ศศิโรจนาเยือน
ยามใดหทัยเหมือน- ขณะนี้มิมีวัน
หนามทุกข์เลาะทิ้งเถิด สิประเสริฐประสาทขวัญ
ลับแรมมลายรัน สิริดาริกาคง
ยังอยู่เกาะศรัทธา บ่มิล้าฤทัยหลง
หลงใหลอะไรปลง เถอะสหายสบายแฮ ๚
๏ พายุแปรแซ่ฟ้า ฟอนฝน
แม้แผ่นดินมืดมน ตื่นรู้
แสงโสมส่องใจชนม์ ดาวศรัท- ธาแฮ
ปลุกจิตมิตรใจสู้ สุดหล้าฟ้าภิรมย์ ๛
ขอบคุณลุงกูเกิ้ลที่มอบภาพนี้ใช้ประกอบบทกวี ...
และขอสวัสดีทุกท่าน ในยามบ่ายวันเสาร์ ครับ.
** สุดหล้าฟ้าภิรมย์ **