คือเรามีน้องสาวสามคนค่ะตอนนี้เรากับน้องคนกลางทะเลาะกันเพราะเรากับน้องคนสุดท้องไปปักปลำน้องคนกลางว่าขโมยเงินน้องคนเล็ก ก็ไม่คุยกันเป็นเดือนเลยค่ะที่จริงน้องคนกลางไม่ได้ขโมยหาเจอแล้วด้วยแต่ก็ยังไม่ได้คุยกันประเก็นคือของคนกลางยังคงขโมยเงินน้องคนเล็กทุกครั้งเมื่อมีโอกาสเราก็โดนบ้าง บางทีก็มาจโมยเครื่องสำอางของเรากับน้อง มาแอบใช้เวลาที่เรากับน้องไม่อยู่ บางทีก็จับได้คาหนังคาเขาแต่เราก็ไม่บอกผู้ใหญ่เพราะเราก็สั่งสอนไปแล้วอีกอย่างคนทางบ้านก็ค่อนข้างขี้บ่นนานๆทีเราถึงจะพูดหรือฟ้องเพราะมันก็บ่อยเกินไปแต่วันนี้น้องมันขโมยอีกแล้วเราก็เลยว่ามันแต่ยายข้างบ้านกลับว่าเราไม่รักน้องแค่นี้ก็ให้น้องไม่ได้ขอร้องเถอะตอนที่มันมือถือผังน้องคนเล็กก็ให้มือถือเก่ามันเล่นจนมันเล่นพังน้องคนเล็กก็ไม่ว่าเพราะมันขอแล้ว คือถ้าอยากได้อะไรเราขอแค่อย่างเดียวคือขอแค่ขอแต่น้องมันกลับขโมยเราก็มานั่งรู้สึกผิดเราแค่สั่งสอนมันว่ามีไรให้บอกอยากได้ไรแค่ขอเพราะที่ของเราได้มาเราใช้เงินซื้อไม่ได้ขอมาคนที่ซื้อเค้าก็ซื้อเพราะต้องการใช้แล้วการที่ขโมยของของเค้าไปแบบนี้ไม่คิดว่าคนที่ซื้อมาเค้าก็ต้องใช้หรอเราโดนยายข้างบ้านด่าว่าเราไม่รักน้อง แค่นี้ก็ไม่ยอมคือยายเข้าข้างน้องเราเลยมาคิดกับตัวเองว่าเราผิดหรอที่เราบอกน้องเราเหมือนตัวร้ายเลย ตากับยายข้างบ้านเข้าข้างน้องเรา แต่เรากับน้องคนเล็กกลับไม่มีใครเข้าข้างที่คิดมากเพราะไม่มีผู้ใหญ่เข้าข้างนี่แหละค่ะแค่จะบอกว่าสังคมสมัยนี้มันค่อนข้างหน้ากลัวถ้าน้องเราไปทำแบบนี้กลัวมันมีปัญหาทำที่บ้านเรากับน้องคนเล็กก็ไม่ทำไรอย่างมากก็แค่สั่งสอนแต่ข้างนอกเค้าอาจจะไม่ยอมความง่ายๆอยากถามทุกคนว่าที่เราทำเราผิดหรอคะหรือเราไม่รักน้องจริงๆคนที่โดนขโมยของเล็กๆน้อยๆมันหงึดหงิดจริงๆนะคะ