มาระบายความในใจเกี่ยวกับไอเด็กคนนึงครับ

มีนิสัยขี้ขโมยของคนอื่น ขี้เกียจ กินล้างกินผลาญ ชอบสร้างปัญหา ทำในสิ่งที่คนปกติไม่ทำ ไอเด็กคนนี้คือน้องผมเองครับเป็นลูกของน้าชาย อยู่บ้านเดียวกันที่เป็นบ้านของยาย มันชอบสร้างเรื่องให้ยายแกต้องบ่นจนคนในบ้านทุกคนรวมถึงญาติพี่น้องส่ายหน้า แม้แต่ฝั่งย่าของมันยังไม่ค่อยอยากรับมันไปดูแล มันชอบเอาของของคนอื่นไปใช้โดยมิได้รับอนุญาต ไม่ชอบช่วยงานบ้าน ชอบแกล้งน้องมัน ผู้ใหญ่ในบ้านแม้แต่พ่อแม่มันก็ทั้งสอนทั้งพูดดีๆ ทั้งด่า ทั้งตี แต่มันไม่ดีขึ้นเลยยังคงนิสัยเดิม ในขณะที่น้องมันที่อยู่ ที่อายุห่างกัน 2 ปี ยังมีความรู้ผิดชอบชั่วดีมากกว่า บางทีมันก็ชอบจับแมวขังไว้ในที่แคบๆ เล่นรุนแรงกับสัตว์(แน่นอนว่าเตือนไปหลายรอบแล้ว แต่ไม่เปลี่ยนอะไรเลย) ขนาดยายผมแกไม่สบายอยู่มันก็ขยันสร้างเรื่องให้แกต้องปวดหัว ไม่กลัวว่าย่าตังเองจะเป็นอะไรเลย ผมล่ะเกลียดมันมากๆ ผมเลยกะว่าถ้าผมเรียนจบผมจะย้ายออกไปอยู่คนเดียว ส่วนยายผมแกจะย้ายไปอยู่กับพี่สาวแกน้องสาวแก ปัจจุบันผมอยู่เพื่อดูแลแกและต้องดูแลไอเด็กนั่นไปด้วย แต่หลังจากนี้จะให้ไอเด็กเชี้ยนั่น เป็นปัญหาของพ่อแม่มันไป นี้คือสิ่งที่ผมอยากระบาย จะเห็นใจหรือรู้สึกไม่ชอบก็แล้วแต่ทุกคนครับ แค่ผมอยากเล่าให้ว่าบนโลกใบนี้ก็มีคนแบบนี้อยู่ ถ้าใครจะบอกว่าน้องเขาก็ยังเด็กอยู่ผมบอกเลยว่าผมไม่แคร์เด็ก ยิ้มก็คือเด็ก ยิ้มสำหรับผม ถ้าไม่ใช่ลูกน้าผมก็อยากตั้นหน้ามันให้หนำใจเหมือนกัน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่