คือเรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ
เราทำงานเกี่ยวกับฝ่ายบุคคลค่ะ ก่อนหน้านั้นเรามีความชอบงานด้านนี้มาก มากถึงมากที่สุดแบบรู้สึกสนุกกับงานนี้มาก มีโอกาสพัฒนาตัวเองตลอด
จนปีนี้ ด้วยสถานะการโควิดสะสม (สะสมความเคลียดค่ะ) และทำให้เรารู้สึกเริ่มเนือยๆกับการทำงาน แบบ ชีวิตวนลูปมากค่ะ
เช้าเริ่มงาน
- สัมภาษณ์งาน วันละ 10-20 / วัน
- ทำเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง ทำทุกขั้นตอนจนถึงขั้นตอนลาออกเลยก็ว่าได้
วนๆๆๆ อยู๋ทุกๆวัน จนร็สึกว่า เราชอบงานนี้จริงๆรึป่าว
และ เมื่องานในแต่ละวันก็ยุ่งๆมากอยู่แล้ว หัวหน้าหรือ บอสใหญ่ เริ่มเอาเราเข้าประชุม ทำโปรเจคต่างๆเข้ามา ด้วยความที่เราพูดภาษาอังกฤษพอได้ สื่อสารได้ ตรงนี้ชอบมากๆ เพราะได้ฝึกทุกวัน แต่.......... นั้นหมายความว่า เค้าจะเป็นคนสั่งงานเราโดยตรง ตามงาน ตามเราโดยตรงซึ่งจะไม่ผ่านหัวหน้าของเรา
และนี่แหละค่ะ ความลำบากใจของเรา ในการทำงานต่างๆใดๆ เราเองก็ทำงานได้ไม่เต็ม 100% กับความสามารถของเรา เพราะว่า เราจะทำอะไรข้ามหัวหน้าของเราเองไม่ได้ เราค่อนข้างเกรงใจหัวหน้าเรามากๆ เวลาเราจะทำอะไรเราจะบอกว่า งานถึงขึ้นตอนนี้แล้ว งานได้กี่เปอร์เซ็นแล้ว เราจะพยายามให้เค้าเห็นตลอกว่า เราไม่ได้ทำอะไรข้ามหน้าเค้านะ เพราะเค้าร่วมอยู่ในโปรเจคนี้ด้วย แล้วเวลา presen เราจะให้หัวหน้าของเรา ทำเพราะตำแหน่งของเค้าใหญ่กว่าแล้วอีกอย่างเราให้เกียรติเค้าเสมอ แต่บอสชอบหันมาถามเราว่า ถึงไหนแล้ว ทำอะไรบ้าง เวลาเรามิตติ่งทุกครั้ง เราได้แต่นั่งเงียบๆ พูดบ้าง แต่จะแบบ ประมาณ 20% ของสิ่งที่เราทำ แบบอึดอัด อยากลุกหนีทุกครั้งเลยค่ะ
เราทำงานด้วยความอึดอัด อดทน มากๆ จริงๆชอบกับการทำสิ่งนี้มากๆ แต่ตอนนี้เริ่มไม่สนุกแล้ว
เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ กับการทำงานไตรมาสสุดท้ายของปี
เรารู้สึกอิจฉาคนอื่นมากเลย ที่ทำงานเค้าสนุกจังทำให้เราอยากไปทำงาน แต่เข้าใจค่ะตอนนี้โควิค แต่ที่ทำงานเราเค้าแถบไม่ให้คุยกันเลย ถ้าได้ยินเสียงหัวเราะคือ ยูไม่ทำงาน ยูเม้ามอยกันแน่ๆ แบบทำงานเหมือนหุ่นยนต์ หน้าก็ไม่ให้แต่ง กระเป๋าก็ไม่ให้เอาไป ของส่วนตัวแทบจะไม่ให้เอาไปเลย
ยิ่งกว่าโรงเรียนประจำที่เราเคยอยู่อีก ทุกวันนี้กลับบ้านมา นั่งร้องไห้เกือบทุกวันเลย งานตอนนี้ ช่วงนี้ หายากมากค่ะ เราเลยยังไม่ออกจากงาน รอได้งานใหม่ก่อนแล้วถึงจะออก เพราะคำนวนดูแล้ว ถ้าออกตอนนี้เคลียดกว่าเดิมแน่ๆ เห้อออ อยากผ่านเหตุการณ์แบบนี้ไปได้ไวๆ
ออ เราเป็นคนชอบแบบเม้ามอย แต่งานเสร็จก่อนกำหนดทุกครั้ง ชอบปารตี้แต่ไปทำงานได้ไม่มีาาติหลุดรู้หน้าที่ตัวเอง บัดด ที่บริษัทเรา ตัดทุกอย่างจ้า ตัดก่อนโควิคอีก สังสรรค์เป็นเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ ฮ่าๆๆ แรงจูงใจเป็น0 ที่อยู่เพราะ เราได้ภาษาล้วนๆเลยค่ะ
ตอนนี้เราอึดอัดมาก ตื่นเช้ามา มองเพดาล ว่าไปทำงานอีกแล้วหรอ ทำให้มันจบๆไปแต่ละวัน เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ
การทำงานด้วยความลำบากใจ
เราทำงานเกี่ยวกับฝ่ายบุคคลค่ะ ก่อนหน้านั้นเรามีความชอบงานด้านนี้มาก มากถึงมากที่สุดแบบรู้สึกสนุกกับงานนี้มาก มีโอกาสพัฒนาตัวเองตลอด
จนปีนี้ ด้วยสถานะการโควิดสะสม (สะสมความเคลียดค่ะ) และทำให้เรารู้สึกเริ่มเนือยๆกับการทำงาน แบบ ชีวิตวนลูปมากค่ะ
เช้าเริ่มงาน
- สัมภาษณ์งาน วันละ 10-20 / วัน
- ทำเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง ทำทุกขั้นตอนจนถึงขั้นตอนลาออกเลยก็ว่าได้
วนๆๆๆ อยู๋ทุกๆวัน จนร็สึกว่า เราชอบงานนี้จริงๆรึป่าว
และ เมื่องานในแต่ละวันก็ยุ่งๆมากอยู่แล้ว หัวหน้าหรือ บอสใหญ่ เริ่มเอาเราเข้าประชุม ทำโปรเจคต่างๆเข้ามา ด้วยความที่เราพูดภาษาอังกฤษพอได้ สื่อสารได้ ตรงนี้ชอบมากๆ เพราะได้ฝึกทุกวัน แต่.......... นั้นหมายความว่า เค้าจะเป็นคนสั่งงานเราโดยตรง ตามงาน ตามเราโดยตรงซึ่งจะไม่ผ่านหัวหน้าของเรา
และนี่แหละค่ะ ความลำบากใจของเรา ในการทำงานต่างๆใดๆ เราเองก็ทำงานได้ไม่เต็ม 100% กับความสามารถของเรา เพราะว่า เราจะทำอะไรข้ามหัวหน้าของเราเองไม่ได้ เราค่อนข้างเกรงใจหัวหน้าเรามากๆ เวลาเราจะทำอะไรเราจะบอกว่า งานถึงขึ้นตอนนี้แล้ว งานได้กี่เปอร์เซ็นแล้ว เราจะพยายามให้เค้าเห็นตลอกว่า เราไม่ได้ทำอะไรข้ามหน้าเค้านะ เพราะเค้าร่วมอยู่ในโปรเจคนี้ด้วย แล้วเวลา presen เราจะให้หัวหน้าของเรา ทำเพราะตำแหน่งของเค้าใหญ่กว่าแล้วอีกอย่างเราให้เกียรติเค้าเสมอ แต่บอสชอบหันมาถามเราว่า ถึงไหนแล้ว ทำอะไรบ้าง เวลาเรามิตติ่งทุกครั้ง เราได้แต่นั่งเงียบๆ พูดบ้าง แต่จะแบบ ประมาณ 20% ของสิ่งที่เราทำ แบบอึดอัด อยากลุกหนีทุกครั้งเลยค่ะ
เราทำงานด้วยความอึดอัด อดทน มากๆ จริงๆชอบกับการทำสิ่งนี้มากๆ แต่ตอนนี้เริ่มไม่สนุกแล้ว
เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ กับการทำงานไตรมาสสุดท้ายของปี
เรารู้สึกอิจฉาคนอื่นมากเลย ที่ทำงานเค้าสนุกจังทำให้เราอยากไปทำงาน แต่เข้าใจค่ะตอนนี้โควิค แต่ที่ทำงานเราเค้าแถบไม่ให้คุยกันเลย ถ้าได้ยินเสียงหัวเราะคือ ยูไม่ทำงาน ยูเม้ามอยกันแน่ๆ แบบทำงานเหมือนหุ่นยนต์ หน้าก็ไม่ให้แต่ง กระเป๋าก็ไม่ให้เอาไป ของส่วนตัวแทบจะไม่ให้เอาไปเลย
ยิ่งกว่าโรงเรียนประจำที่เราเคยอยู่อีก ทุกวันนี้กลับบ้านมา นั่งร้องไห้เกือบทุกวันเลย งานตอนนี้ ช่วงนี้ หายากมากค่ะ เราเลยยังไม่ออกจากงาน รอได้งานใหม่ก่อนแล้วถึงจะออก เพราะคำนวนดูแล้ว ถ้าออกตอนนี้เคลียดกว่าเดิมแน่ๆ เห้อออ อยากผ่านเหตุการณ์แบบนี้ไปได้ไวๆ
ออ เราเป็นคนชอบแบบเม้ามอย แต่งานเสร็จก่อนกำหนดทุกครั้ง ชอบปารตี้แต่ไปทำงานได้ไม่มีาาติหลุดรู้หน้าที่ตัวเอง บัดด ที่บริษัทเรา ตัดทุกอย่างจ้า ตัดก่อนโควิคอีก สังสรรค์เป็นเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ ฮ่าๆๆ แรงจูงใจเป็น0 ที่อยู่เพราะ เราได้ภาษาล้วนๆเลยค่ะ
ตอนนี้เราอึดอัดมาก ตื่นเช้ามา มองเพดาล ว่าไปทำงานอีกแล้วหรอ ทำให้มันจบๆไปแต่ละวัน เพื่อนๆเป็นยังไงกันบ้างคะ