ผมรู้สึกว่าทำไมตัวเองเวลาตื่นมามันมีความรู้สึก ดิ่ง เศร้า เจ็บปวดปนทุกข์ มันเหมือนอยากจะร้องไห้แต่มันไม่ร้องมันเป็นความรู้สึกที่ทบทวนเรื่องราวต่างๆในชีวิตในแต่ละวันถึงแม้วันที่นึกมันจะมีความสุขก็ตามแต่มันก็เหมือนเป็นความสุขที่จอมปลอมมากกว่า ไม่ว่าจะนอนตื่นเวลาไหนมันก็จะเป็นแบบนี้ทุกที ผมเป็นคนที่ชอบตื่นมาแล้วฟังเพลงเศร้าพร้อมกับบุหรี่สักมวนพร้อมกับเสียบหูฟังเปิดเพลงดังๆ มันทำให้ผมรู้สึกโล่งมีความสุขกับตัวเองแต่มันก็เศร้าด้วยในเวลาเดียวกัน หรือบางทีผมอาจจะเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมากเกินไปในแต่ละวัน แล้วสิ่งที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มันเรียกว่าอะไรมีใครเป็นแบบผมบ้างไหม ผมไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าแน่ผมมั่นใจแค่ มันเจ็บปวดเศร้าตลอดเวลาเฉยๆแต่บางวันก็มีความสุขนะเวลาไปทำงานหรืออะไรต่างๆเวลาเจอผู้คนเพื่อนแต่มันมักจะเป็นแบบที่ผมพิมบอกไปในแต่แรกมากกว่า
โลกใบนี้สำหรับผมมันช่างโสมมเหลือเกิน
ความรู้สึกของตัวเราเองมันช่างน่ากลัวจริงๆ