หลายๆครั้ง หลายๆหน ที่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเลย ทั่งจากครอบครัว จากสังคม อาจจะรู้สึกนึกคิดไปเองที่ว่าครอบครัวไม่ได้ได้ช่วย support ความสุขของตัวเรา ซึ่งบางทีก็อยากทำอะไร หรืออยากไปไหน เที่ยวไหน ให้มีความสุข ไม่ใช่แค่ วันจันทร์ - ศุกร์ ตื่นนอน อาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ตอนเย็นเลิกงานกลับห้อง เสาร์ อาทิตย์ก็อยู่แต่ห้อง ถ้าออกไป ก็ไปใกล้ๆ ออกต่างจังหวัดใกล้ๆ ก็โดนบ่น โดนห้าม ว่าไม่ให้ไป อย่าไป ซึ่งมันก็มีโมเม้นทำงานจันทร์ถึงศุกร์ก็เครียดพอแล้ว มาเจอคำแบบนี้ ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ อยากใช้ชีวิตให้มีความสุข เหมือนๆอย่างที่เมื่อก่อนเคยมี เคยทำ เคยมีความสุขกับของสะสมเล็กๆ กลับกลายเป็นว่า โดนคำพูด เก็บไว้ทำไมของเก่าๆ เก็บไปก็รก แล้วก็โดนเอาไปทิ้ง ซึ่งของบางอย่าง บางชิ้น ก็กว่าจะได้มา มันก็หายาก หาอยู่ตั้งนาน มันก็เลยเกิดเป็นอาการนอย น้อยใจ ว่าเออ ทำไมครอบครัวคนอื่นเขา support กัน ทั้งความรู้สึก และอื่นๆอีกมากมาย หรือแม้แต่เรื่องการทำงาน ว่าวันนี้เราไปเจองานหนัก งานเหนื่อย เจอคนบั่นทอนจิตใจ ทั้งที่เราแค่เล่าให้เขาฟัง กลับกลายว่า เขาก็บอกให้อดทน อดทน และก็อดทน ซึ่งก็ทำให้รู้สึกตัวเราเองนั้นดิ่งไป จากที่ชอบทำนั่นนี่ หลังเลิกงาน ดูหนังวันหยุด กลายเป็นไม่อยากทำไรเลย ได้แต่เศร้า ได้แต่คิด และสงสัย มีคำถามในใจตลอด มันก็ลามไปหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องอยากมีงาน มีธุรกิจ ขายของเล็กๆน้อยๆ เป็นรายได้ เป็นความสุข สิ่งนี้ได้คำตอบกลับมาว่า ทำไปทำไม เดี๋ยวขาดทุน เดี๋ยวโดนหลอก ทำงานเป็นลูกจ้างเขาไปแหละดีแล้ว ซึ่งเข้าใจว่า เป็นลูกจ้าง มันไม่มีความเสี่ยง หรือความเสี่ยงน้อยมากๆ แตาใช่ว่าจะยั่งยืน เราก็คิดไป เผื่อวันนึงเราสุขภาพไม่ดี ก็มีตรงนี้รองรับ รายได้รองรับ แต่ก็นะ มันก็รู้สึกเหนื่อยที่มาอธิบาย ทุกๆอย่าง หลับโดนห้าม อยากมีชีวิตที่ได้คิด ได้ตัดสินใจเองบ้าง เพราะหลายๆอย่าง เราก็มีเหตุผล ผ่านกระบวนการคิดมาเยอะมากๆแล้ว อย่างที่บอกต้นกระทู้ มันเหนื่อย เหนื่อยกับการใช้ชีวิต ที่บางสิ่งบางอย่างเลือกไม่ได้