ไปเข้าคอร์ส10 วันถือศีล 8 นั่งสมาธิเจริญวิปัสสนาแบบอานา รู้สึกถึงเวทนาต่างๆ เจ็บปวดรวดร้าวทั้งตัวจนต้องสู้กับความรู้สึกนั่นตลอด 4 วันแรกในขีวิตที่เริ่มปฏิบัตื
แล้วบอกกับตัวเองว่ายังไงต้องสู้ไม่สนใจจะทรมานก็ข่างมันไม่สนใจทันใดนั้นเกิดอาการเหมือนมีลมพัดวูบซีกซ้ายทั้งตัวจากหน้าตักไปที่หัว แล้วก็เกิดอาการแบบนี้ที่ซีกขวาตามทันทีแล้วก็ปรากฏแสงสว่างลอยอยู่ที่หน้าผาก ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนตัวหายไม่มีตัวอีกต่อไป จึงอยากจะถามผู้รู้ว่าอาการหรือเหตุการณ์แบบนี้เรียกว่าอะไร คะ

***ขอขอบคุณทุกท่านที่แนะนำค่ะ***
ขอเล่าเสริมต่อค่ะว่าในวันที่ 4 นี้ก่อนจะเกิดปรากฎการณ์ความรู้สึกข้างต้น ได้มีการนั่งดูการเกิดของเวทนารับรู้ความสึกต่างๆ จนเห็นร่างกายเรานี้แข็งเหมือนโครงกระดูกนั่งขัดสมาธิอยู่  พอเกิดแสงสว่างเป็นดวง (ใหญ่กว่าลูกบาสหน่อยหนึง) ก็พยายามประคองความรู้สึกแต่ก็ยังตื่นเต้น ดีใจอยู่เพราะเวทนาหายไปเกลี้ยง 
-วันที่ 5 นี่เริ่มดีขึ้น  ดีขึ้นอย่างไร เริ่มสังเกตุเห็นในร่างกายมีอะไรระยิบระยับ เคลื่อนไหวอยู่ตลอด เวลาที่เกิดเวทนาก็ให้สังเกตุเฝ้าดูเฉยๆ วางอารมณ์แบบอุเบกขา คือ รู้เฉยๆ ก็เกิดเวทนาตรงจุดนั้นลื่นไหลผ่านไปได้บ้าง ผ่านไปไม่ได้บ้าง
 -วันหลัง ๆ ที่ปฏิบัตืมีการฝึกให้ดูอวัยวะภายในช่วงลำตัว รู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจที่ก้อนเนื้อข้างใน (ไม่รู้มโนคิดเอาเองหรือเปล่าค่ะ) รู้สึกกลัวเลยไปสังเกตุส่วนอื่นแทน

หลังจากจบคอร์สนี้ออกมาแล้วที่แปลกใจและไม่เคยเป็นมาก่อนคือ จะรู้สึกที่ตัวยิบๆ อีก 2 อาทิตย์ได้ เพราะยังกลับมาปฏิบัติตอนเย็นต่อเกือบทุกวัน
และยังฟังธรรมะจากพระกรรมฐานสายวัดป่าหัดนั่งสมถะกรรมฐานจนได้พบกับความรู้สึกที่สุขสงบเงียบเย็น 
ทำให้ชีวิตนี้ได้รู้จักกับคำว่า "ความสุขอื่น ยิ่งกว่าความสงบไม่มี"  ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากการฝึกไม่ถึง 2 เดือน

ตอนนี้เวลานี้ต้องเริ่มต้นใหม่มัวแต่ทำมาหากินเริ่มกลับมาปฏิบัติใหม่ได้เดือนกว่า ๆ  ค่ะ นับ 1.
สาธุ