วันศุกร์ที่24กันยายน2564เวลา03:55
รู้สึกกดดันไปหมดทั้งการงานที่หนักแน่นคะแนนสอบต่างๆที่ถูกกดดันเข้ามาหมดพ่อผู้ที่ห่วงแต่ร่างกายและกลัวจะอายคนอื่นเวลาฉันสอบได้คะแนนไม่มีรองสุดท้ายไม่ได้สอบได้คะแนนน้อยแต่ผ่านไม่เอาต้องสอบได้และได้คะแนนเยอะๆเท่านั้นถึงน่าภูมิใจฉันรู้สึกกดดันมากๆและไม่อาจมีใครยื่นมือมาช่วยได้เลยสักคน...ความกดดันที่ย้ำว่าต้องทำให้ได้บวกกับอุปกรณ์การเรียนที่ไม่ค่อยจะพร้อมโทรศัพท์ก็ติดๆดับๆอยู่เป็นประจำยังไงก็หาทางออกไม่ได้เลยนอกจากตายๆไปซะ...เรานั่งร้องไห้อย่างเงียบๆ...ทั้งที่พ่อนอนอยู่ข้างๆและเขาไม่รู้ว่าเราทุกข์ทนสักแค่ไหนพ่อกับแม่ก็อย่ากันแล้วค่ะต้องแยกกันอยู่ไม่ได้เจอหน้ากันเลยถ้าเลือกได้ก็อยากอยู่กับแม่นะคะถึงจะลำบากแต่ก็อิสระดีค่ะเวลาอยู่กับพ่อผลการเรียนต้องดีสอบต้องได้ต้องเรียนให้จบการบ้านต้องเสร็จหมดเพื่อไม่ให้คายที่หน้าคนอื่นๆเขาเราก็ไม่ได้บ่นอะไรเลยนะคะแต่รอบนี้มันทนไม่ไหวจริงๆเลยมาระบายอยาเพราะไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ555เราคงไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะนอกจากโดนพ่อฆ่าทิ้งจะพยายามไม่ท้อนะคะถ้าสอบไม่ได้ก็โดนพ่อด่าพ่อบ่นเหมือนเดิมยังไงก็แค่ร้องไห้นิมันไม่ตายหรอก😁#ควรทำยังไงดี