ปัญหาของเรา มันยืดเยื้อ ไม่ลงตัว มาเป็นเวลา นานพอควรแล้วนะ จากวันที่ 24 มค จนถึงวันนี้ ฉันรู้สึกว่า ฉันอยู่ในอุโมงค์ที่มืดมิด หาทางออกไม่เจอ
ทุรนทุราย เหมือนจะขาดใจตาย แต่ไม่ตายสักที ชีวิตมีแต่ความเหงา ไม่ยินดียินร้าย ไม่รู้สึกสนุกกับเรื่องใดๆทั้งสิ้น ทำไมฉันไม่ตายให้จบๆไปนะ
-เรา คบกัน มานานพอทีจะ พูดถึงครอบครัวและอนาคต ของเรา แม้ว่า ผู้ใหญ่จะขัดขวาง แต่เราก็มีคำมั้นสัญญาที่หนักแน่นต่อกัน
-เรา คบกันนานพอ จนทุกสถานที่ ทุก ความทรงจำ ทุกสิ่งทุกอย่าง มีแต่เรา และเรา เท่านั้น
อุปสรรคมากมาย เรื่องทั้งดีและร้าย ก็มีแต่เราและเรา เท่านั้น ที่ผ่านมันมาพร้อมๆกัน ไม่เคยมีใคร ปล่อยมือใครเลย จนฉันมั่นใจว่า "เราจะมีกันตลอดไป"
**นับตั้งแต่วันนั้น มีเหตุการณ์บางอย่าง เปลี่ยนไป ด้วยภาระหน้าที่ กิจการของทางบ้าน และ คำเด็ดขาดตัดเป็นตัดตายของแม่ เธอ ก็เปลี่ยนไป
-เราตกลงกันไม่ได้ ว่าจะทำยังไงกับชีวิต ความรักของเรา แม่เธอ ไม่ต้องการฉัน และ บังคับเด็ดขาด ว่าห้ามเจอกันอีก เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้บอกแค่ว่า ต้องเลือกแม่
รัก ก็รักอยู่ อยากมาหา อยากเจอ แต่ทั้งหมด คือเป็นไปไม่ได้
-ฉันไม่อยากเลิก ทำใจไม่ได้ เมื่อวานเรายังกินข้าวด้วยกันอยํ่เลยแล้ววันนี้จะให้ทำเหมือนเป็นคนอื่นได้อย่างไร ฉันไม่ไหวหรอก ฉันต้องตายแน่ๆ ฉันอยู่ไม่ได้
เราตกลงกันที่ แอบคบกัน และฉันต้องอดทน ห้ามโทรหา ทุกวันเธอจะโทรมาเอง และ ไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ จากที่เจอกันทุกวัน
เพราะขาดเค้าไม่ได้ เพราะคิดว่าทุกอย่างต้องดีขึ้น เพราะคิดว่าทุกปัญหาต้องมีทางออก เลยพร้อมที่จะอดทน และรอ
แต่นั่นคือ ความทุกข์ทรมานใจที่ใหญ่หลวง จะเป็นก็ไม่ใช่จะตายก็ไม่เชิง เป็นฝ่ายรอ ให้เค้าโทรมา ทุรนทุรายทุกครั้งที่เค้าเงียบไป
เวลาถามอะไร ก็ไม่พอใจ ชอบด่าว่าเราเรื่องเยอะ รู้งี้เลิกไปก็ดี
และดูเหมือนจากวันนั้น เค้าก็ไม่ใส่ใจเราอีกเลย คำก็แม่จะด่า 2คำก็ว่าแม่จะรู้ ที่พูดบ่อยๆคือ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไป
คำก็เบื่อ 2คำก็จะเลิก บอกกับเราว่า อย่ามายุ่งไรเยอะ กับชีวิตเค้า เรื่องมากนักก็เลิกไปเลย และอีกหลายๆอย่าง ซึ่งแต่ละคำมันไม่ใช่คนที่รักกันแล้ว
ยอมรับว่า เรารักเค้ามาก และยังคิดถึงแต่สิ่งที่ดีอยู่เสมอ เค้ายังคงเป็นกำลังใจที่ดีของเรา เราก็ไม่รู้ว่า จะตัดใจได้มั้ย
แต่เราก็ไม่อยากทนเจ็บ เหมือนอยู่ในนรก อีกต่อไปแล้ว
ทุกวันนี้เพราะรักเค้า เพราะยังรอโทรศัพท์เค้า เพราะยังหลอกตัวเองว่าเค้าจะเหมือนเดิม มันเลยทำให้เราเดินต่อไปข้างหน้าไม่ได้
แต่ให้ลืมให้ตัดใจเราก็ทำไม่ได้เช่นกัน เราควรทำยังไงดี
สถานะซับซ้อน ขอบ่น ขอระบาย แล้วจะเตรียมตัวเดินจากไปสักที
ทุรนทุราย เหมือนจะขาดใจตาย แต่ไม่ตายสักที ชีวิตมีแต่ความเหงา ไม่ยินดียินร้าย ไม่รู้สึกสนุกกับเรื่องใดๆทั้งสิ้น ทำไมฉันไม่ตายให้จบๆไปนะ
-เรา คบกัน มานานพอทีจะ พูดถึงครอบครัวและอนาคต ของเรา แม้ว่า ผู้ใหญ่จะขัดขวาง แต่เราก็มีคำมั้นสัญญาที่หนักแน่นต่อกัน
-เรา คบกันนานพอ จนทุกสถานที่ ทุก ความทรงจำ ทุกสิ่งทุกอย่าง มีแต่เรา และเรา เท่านั้น
อุปสรรคมากมาย เรื่องทั้งดีและร้าย ก็มีแต่เราและเรา เท่านั้น ที่ผ่านมันมาพร้อมๆกัน ไม่เคยมีใคร ปล่อยมือใครเลย จนฉันมั่นใจว่า "เราจะมีกันตลอดไป"
**นับตั้งแต่วันนั้น มีเหตุการณ์บางอย่าง เปลี่ยนไป ด้วยภาระหน้าที่ กิจการของทางบ้าน และ คำเด็ดขาดตัดเป็นตัดตายของแม่ เธอ ก็เปลี่ยนไป
-เราตกลงกันไม่ได้ ว่าจะทำยังไงกับชีวิต ความรักของเรา แม่เธอ ไม่ต้องการฉัน และ บังคับเด็ดขาด ว่าห้ามเจอกันอีก เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้บอกแค่ว่า ต้องเลือกแม่
รัก ก็รักอยู่ อยากมาหา อยากเจอ แต่ทั้งหมด คือเป็นไปไม่ได้
-ฉันไม่อยากเลิก ทำใจไม่ได้ เมื่อวานเรายังกินข้าวด้วยกันอยํ่เลยแล้ววันนี้จะให้ทำเหมือนเป็นคนอื่นได้อย่างไร ฉันไม่ไหวหรอก ฉันต้องตายแน่ๆ ฉันอยู่ไม่ได้
เราตกลงกันที่ แอบคบกัน และฉันต้องอดทน ห้ามโทรหา ทุกวันเธอจะโทรมาเอง และ ไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ จากที่เจอกันทุกวัน
เพราะขาดเค้าไม่ได้ เพราะคิดว่าทุกอย่างต้องดีขึ้น เพราะคิดว่าทุกปัญหาต้องมีทางออก เลยพร้อมที่จะอดทน และรอ
แต่นั่นคือ ความทุกข์ทรมานใจที่ใหญ่หลวง จะเป็นก็ไม่ใช่จะตายก็ไม่เชิง เป็นฝ่ายรอ ให้เค้าโทรมา ทุรนทุรายทุกครั้งที่เค้าเงียบไป
เวลาถามอะไร ก็ไม่พอใจ ชอบด่าว่าเราเรื่องเยอะ รู้งี้เลิกไปก็ดี
และดูเหมือนจากวันนั้น เค้าก็ไม่ใส่ใจเราอีกเลย คำก็แม่จะด่า 2คำก็ว่าแม่จะรู้ ที่พูดบ่อยๆคือ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไป
คำก็เบื่อ 2คำก็จะเลิก บอกกับเราว่า อย่ามายุ่งไรเยอะ กับชีวิตเค้า เรื่องมากนักก็เลิกไปเลย และอีกหลายๆอย่าง ซึ่งแต่ละคำมันไม่ใช่คนที่รักกันแล้ว
ยอมรับว่า เรารักเค้ามาก และยังคิดถึงแต่สิ่งที่ดีอยู่เสมอ เค้ายังคงเป็นกำลังใจที่ดีของเรา เราก็ไม่รู้ว่า จะตัดใจได้มั้ย
แต่เราก็ไม่อยากทนเจ็บ เหมือนอยู่ในนรก อีกต่อไปแล้ว
ทุกวันนี้เพราะรักเค้า เพราะยังรอโทรศัพท์เค้า เพราะยังหลอกตัวเองว่าเค้าจะเหมือนเดิม มันเลยทำให้เราเดินต่อไปข้างหน้าไม่ได้
แต่ให้ลืมให้ตัดใจเราก็ทำไม่ได้เช่นกัน เราควรทำยังไงดี