ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้ค่ะ รู้สึกแบบว่าทำไมกดดันขนาดนี้ อุตส่าห์ซื้อข้าวมาสองกล่อง เตรียมกินกลางวัน-เย็น แต่ก็ทานแค่มื้อเช้าค่ะ ฝืนตัวเองให้กินก็ไม่ไหว
แบบว่าปวดหัวจริงๆค่ะ กลัวFมากๆ
เครียดทุกอย่าง ปกติเรียนเก่ง ปีสองนี่กดดันมากค่ะ แบบว่าจะอ้วกแล้ว อีกนิด..
เรียนไปต้องฟังครูพูดอังกฤษ หัวนี่ขาวโพลนเลยค่ะ
ปี1อุตส่าห์ได้3.5แท้ๆ เครียดมากค่ะ เกรดตกแน่ๆ
เรื่องดรอปไม่ดรอปก็เอามาคิดเป็นเดือนค่ะ ปวดหัว
หลายวิชาคือ คนผ่านไม่ถึงครึ่ง..
พอปี2ตก2วิชา ร้องไห้แทบตาย ตัดสินใจไม่ดรอป คิดต่ออีกว่าทำไงดี ถ้าดรอปคือต้องเรียนวิชานั้นใหม่อีก โชคดีค่ะที่บางวิชาคะแนนสูง (เวลาคะแนนต่ำคือจะสุดๆ เลยค่ะ การเรียนแต่ละวิชาไม่มีกึ่งกลางจริงๆ)

(ขอร้องว่าอย่าบลัฟกันนะคะว่าชีวิตทำงานหนักกว่านี้ อันนี้เข้าใจค่ะ หนูต้องการบ่นสถานการณ์ตอนนี้ค่ะ เพราะหนูเองก็ยังไม่ได้อยู่ช่วงวัยนั้นนะคะ ขอบคุณค่ะ..)