สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ วันนั้นเราทะเลาะกับเเม่ เเล้วก็พยายามอธิบายให้แม่ฟัง เเต่แม่บอกว่าการอธิบายของเราคือการเถียง พอทะเลาะกันไปเรื่อยๆ เเม่เราก็พูดว่า "มลึงมันเป็นเด็กใจเเตก" พอได้ยินคำนั้นเราไปต่อไม่ถูกเลยค่ะ เรากลืนคำพูดทุกอย่างที่จะพูดให้เเม่ฟังหมดเลยย ทุกอย่างรอบตัวเงียบมาก ความคิดในหัวมืด มืดไปหมดเลยค่ะ  ไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไง ต้องทำไงต่อ เราอึ้งไปเลยค่ะ พอทะเลาะกับเเม่เสร็จ เราก็มานั่งคิดว่า เราเป็นเด็กใจแตกจริงๆเหรอ หรือเเม่พูดเพราะกำลังโมโห(เเต่อาจจะใช้ส่วนหนึ่งมั้งคะ) ตอนได้ยินคำพูดนั้นออกมาจากปากเเม่ เราช็อคไปเลยค่ะ  กลับกลายเป็นว่าเวลาเราจะมีปากเสียงกับเเม่ทีไรหรือกับใคร คำนั้นที่ได้ยินมันจะพุดขึ้นมาเลยค่ะ ว่า "กูมันก็เป็นเเค่อีเด็กใจเเตก" (อันนี้ในหัวมันพุดขึ้นมาเลยค่ะ) เรื่องมันผ่านมาหลายเดือนเเล้วประมาณราวๆเกือบปีจะได้เเล้วค่ะ ตอนนี้ความรู้สึกนี้ก็ยังอยู่ เราควรจะทำไงดีคะ?
#ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
#หนูเเค่อยากจะระบายออกมา มันอึดอัดมากๆค่ะ