คือต้องบอกก่อนนะ ว่า’’พ่อเราเป็นโรคเเพนิค’’

เเละต้องทานยาเกี่ยวกับโรคนึ้มาตลอด
เเละบางครั้งพ่อก็ไม่ทานยาพ่อก็จะหาเรื่องทะเลาะกับเเม่ ถึงขั้นทำร้ายร่างกายเเม่
เช่น ทอดปลาอยู่เห็นหน้าเเม่เรา เเล้วเอากระทะที่มีน้ำมันร้อนๆอ่ะมาสาดใส่เเม่เรา ดีนะที่เเม่เราหลบทัน

ต้องบอกก่อนว่าแม่เราดูเเลพ่อดีมาก ให้ทานยา ซื้อของดีๆมาให้พ่อทานตลอด
เเค่พ่อเราไม่เคยมองเห็นความดีเเม่เราเลย

เราก็เลยไม่อยากให้เเม่อยู่บ้านหลังนี้เเล้ว อยากให้ไปอยู่ที่อื่น เเต่เเม่บอกว่าถ้าทิ้งพ่อไป ‘’พ่อก็คงต้องเป็นบ้าเเน่ๆ พ่อต้องฟิวเเบบ เดินข้างถนน ‘’ อะไรประมานนี้  

จนตอนนี้พ่อไม่ทำอะไรเลย งานก็ไม่ทำ ปกติพ่อจะเป็นคนทำกับข้าว ตอนนี้ก็ไม่ทำ นอนอยู่บ้านเฉยๆ

แม่เรากลับมาจากทำงานคือต้องทำทุกอย่างเอง ทั้งๆที่พ่อเรา นอนอย่างเดียว ตื่นมาก็กิน กินเเล้วก็นอน ~~
( คือต้องบอกก่อนว่าเรามาทำงานต่างจังหวัด )


เราก็เบื่อเหมือนกันที่พ่อเป็นเเบบนี้

เเต่มีสิ่งหนึ่งที่พ่อชอบไปก็คือ ชอบไปงานต่างๆ งานสังคมทุกอย่างพ่อเราไปหมด เเต่ขี้เกียจไปทำงาน

บ้างครั้งเราก็สงสารเเม่เรานะ เเม่เราก็ไม่โอเคที่เป็นเเบบนี้


เราควรทำอย่างไรดีคะ