ชนันทา  /ผู้ประพันธ์

ทุกชีวิต  อนิจจัง  ตั้งเเละดับ
เเม้ลาลับ  ล่วงไปตามวิถี
ไม่มีใคร  ยืนอยู่ค้ำ  ธรณี
จรลี  มอดม้วยไปตามกัน

อันเกิด  เเก่ เจ็บตาย  ในสังขาร
สู่พิมาน  ฉิมพลี  นี้โศกศัลย์
เรื่องบุญบาป  ในชาตินี้  เเต่ก่อนกัน
ไม่มีใครหนีทัน  ตามครรลอง

จึงเปรียบให้  งูใหญ่  เเผ่เเม่เบี้ย
ชโลมเลีย  จิตไว้  อย่าเศร้าหมอง
หากนึกคิด  ผิดศีล ให้ตรึงตรอง
เเต่ละตอนสอนสั่งเรื่องบาปบุญ

อันเเม่เบี้ย  จึงเป็น  กุศโลบาย
ให้ได้คลาย  ไฟบาปที่กองสุม
กระเทาะเปลือก  ลอกคราบ  ออกเป็นจุณ
เปรียบดั่ง  คุณ  เป็นครูศีลธรรม

อย่าหลงผิด  คิดชั่ว  มั่วตัณหา
เอาปัญญา เเก้ไข  ทุกสิ่งสรร
เเม่เบี้ยใหญ่ พิษร้าย  ทำลายพลัน
สติกัน  อย่าหลงคิด ผิดในกาม