คือจขกท.เนี่ยเป็นนักเรียนและด้วยสถานการณ์โควิดทำให้ต้องเรียนออนไลน์แล้วก็ช่วงนี้มีการสอบปลายภาคออนไลน์ จขกท. อ่านหนังสือหนักมากเพื่อที่จะสอบให้ได้คะแนนดีๆ ซึ่งมันจะมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่ชอบเอาเปรียบอ่ะค่ะ แบบว่าโกงงี้ มีกลุ่มส่งคำตอบกันงี้ แต่คือพวกนี้เขาเป็นพวกแบบไม่สนใจเรียน ครูตามตลอด ต้องให้เพื่อนที่เรียนเก่งๆส่งงานให้

พอคะแนนออกมา คะแนนของเราได้น้อยกว่าและพวกนั้นผ่านกันทุกคน แต่จขกท.ไม่ผ่าน จขกท.ก็เฟลไปเลยสิคะ ตอนนั้นยังไม่ค่อยที่จะกล้าถามเพื่อน จากนั้นก็ลองเปิดใจคุยกับเพื่อนสนิท (อารมณ์แบบแกมบ่นนิดๆ) และอีกหลายๆคนในห้อง ทุกคนมีปัญหาเดียวกันหมด นั่นคือเฟลกับคะแนนที่ออกมา พวกจขกท.เลยปรึกษาอาจารย์กัน แต่สิ่งที่รู้ทีหลังคืออาจารย์เสียใจมากที่คะแนนออกมาแบบนี้ อาจารย์รู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ และรู้ว่าพวกจขกท.คงรู้สึกเฟลกัน

เรารู้สึกอึดอัดมากๆถึงแม้จะบอกใครหลายๆคนไปแล้ว ทำไมคนที่พยายามมากๆกลับได้แต่สิ่งที่ไม่ดีมา ตอนนี้จขกท.รู้สึกว่าตัวเองด้อยมากเลยค่ะ ไม่รู้จะจัดการความรู้สึกแบบนี้ยังไง จะปล่อยผ่านหลายรอบแล้ว แต่ก็แอบร้องไห้เพราะผิดหวัง คนที่เอาเปรียบเขาไม่รู้ตัวเองบ้างเหรอว่าเขากำลังทำผิด เขาทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ จขกท.ก็พยายามที่จะคิดว่าเออเนาะ ปีสุดท้ายแล้วก็ปล่อยๆให้ได้เกรดดีๆกันบ้าง แต่คิดงั้นไปตัวเราเองกับรู้สึกผิดหวังแล้วก็หมดหวัง รู้สึกเฟลตลอดเวลา จนคิดว่าไม่ต้องอ่านหนังสือก็สอบได้เพราะอินเทอร์เน็ตมีคำตอบ

บางครั้งก็คิดว่าเป็นเพราะการศึกษาไทยที่มันมีช่องโหว่ หรือมาจากจิตใต้สำนึกของคนกันแน่
ทุกคนคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้เหรอคะ?
หรือว่ามันผิดที่ตัวจขกท.เองที่คิดมากไป?
หรือว่าตัวคนพวกนั้นที่ชอบเห็นแก่ตัว?
หรือว่ามันผิดทั้งสองฝ่ายกันแน่?
หรือผิดที่เราพยายามไม่เต็มที่?

ปล.ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ เครียดจริงๆ เหมือนเป็นกระทู้ระบายเลยแฮะ ;-; ขอบคุณล่วงหน้าด้วยนะคะะ