คนที่ดูเข้มแข็ง กล้าเผชิญหน้าที่สุด คือคนที่มีบาดแผลมากที่สุด.....แต่ ทุกคนจะรู้หรือไม่ว่า ข้างในของคนที่ดูเข้มแข็งที่สุด เป็นยังไง ......คนที่ยิ้มแย้มร่าเริงบางทีอาจจะกำลังร้องไห้อยู่ก็เป็นได้.....

คือเราเป็นพี่คนโต​ แม่ชอบสอนว่าห้ามอ่อนแอให้ใครเห็น​ ตลอดเวลาที่ผ่านมา​ เราก็ทำตัวเข้มแข็งมาตลอด​ เวลาเราไม่สบายใจอะไร​ หรือโกรธ​ใคร​ เราไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้เลย เมื่อออกไปเจอคนภายนอกเราจะร่าเริง

ต้องทำตัวให้คนภายนอกดูเข้มแข็งแต่ใจเรานั้นอ่อนแอ บอกใครก็ไม่ได้ สำหรับเรายอมรับค่ะว่าเหนื่อย แต่ทนอีกสักพักก็เริ่มชินและพร้อมที่สู้ ขอแค่ให้มีเวลาพักสักหน่อย

ในใจน่ะเหรอ โคตรเหนื่อยโคตรเศร้าโคตรรู้สึกผิดโคตรเสียใจโคตรผิดหวังมีเเต่ปัญหารุมร้อมเเต่ตัดภาพมาที่ภายนอกกลับต้องมาทำตัวร่าเริงต้องยิ่มต้องไม่เครียดต้องรับทุกอย่างให้ได้ทั้งๆที่เราต้องไปร้องให้คนเดียว

เป็น1เดือนกว่าๆ ที่หลอกตัวเอง ว่าทุกอย่างปกติ ทุกอย่างดี เราจะผ่านมันไปได้ แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ร้องไห้เกือบทุกวัน  หมอ คนรอบข้างก็บอก อย่าเศร้า อย่าอ่อนแอ เป็นหลักยึดที่พึ่งให้คนป่วย  พยายามท

ข้อความที่เราส่งไป มันไปถึงนะ แต่มันเบาจนเป็นเพียงธาตุอากาศ คำตอบที่ได้ก็แค่คำแก้ตัวแบบเดิมๆ แม้ว่า เราจะแย่แค่ไหน เขาไม่มีวันสนใจในความอ่อนแอของเรา เราเปลี่ยนคนอื่น เปลี่ยนยาก ต้องเปลี่ยนที่ตัวเอง

เราเป็นคนที่ภายนอกอาจจะดูนิ่งแข็งแกร่งดูไม่อ่อนแอแต่ความจริงเราก็เหมือนคนทั่วไปอาจจะดูอ่อนแอมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ  เราถูกเปรียบเทียบตลอดทั้งการเรียนการใช้ชีวิต สำหรับเรามันแย่มากที่พ่อแม่ชอบเอาเรา

ช่วงนี้คือรู้สึกdownมากๆค่ะ รู้สึกว่ามีเรื่องแย่ๆผ่านเข้ามาในชีวิตรวมๆกันหลายๆเรื่องแล้วท้อมาก พยายามเข้มแข็งแล้ว แต่ก็ยังร้องไห้กับตัวเองเหมือนเดิม แล้วก็เหมือนไม่ค่อยมีคนสนใจ เพราะภายนอกของเราเป็นคน

ไม่แน่ใจว่าเลือกห้องถูกไหมนะคะยังไงถ้าผิดต้องขออภัยด้วยค่ะ คือเราอยู่ปี1ค่ะ ตอนนี้ขึ้นเทอมสองแล้ว เราออกมาอยู่หอนอกคนเดียวค่ะ คือเหงามาก เศร้ามาก คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่มากๆ อยากจะกลับบ้านมากแต่กลั