ไม่แน่ใจว่าเลือกห้องถูกไหมนะคะยังไงถ้าผิดต้องขออภัยด้วยค่ะ


คือเราอยู่ปี1ค่ะ ตอนนี้ขึ้นเทอมสองแล้ว เราออกมาอยู่หอนอกคนเดียวค่ะ
คือเหงามาก เศร้ามาก คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่มากๆ
อยากจะกลับบ้านมากแต่กลับไม่ได้เพราะตารางเรียนมีวันหยุดแค่วันเดียว
เราไม่รู้จะระบายกับใครเพราะกลัวคนอื่นจะอึดอัดและไม่อยากให้คนอื่นมากว่าเราอ่อนแอ
ต่อหน้าเพื่อนเราทำตัวเหมือนว่าเราร่าเริงเราเข้มแข็ง แต่พอมาอยู่คนเดียวแล้วไม่ใช่เลย

เรากลับห้องมานอนร้องไห้คิดฟุ้งซ่านต่างๆนาๆ เราอยากกลับบ้าน เราคิดถึงคนที่บ้าน
เวลาท่านมาส่งที่หอ เราทำเป็นว่าเราเข้มแข็งอยู่คนเดียวได้ แต่พอท่านกลับ
เราปิดประตูร้องไห้คนเดียว เราอยากเรียนที่นี่แต่เราไม่อยากอยู่ที่นี่
เวลาที่เราอยู่ที่นี่มันเหมือนนานแสนนาน เราอยากเข้มแข็งเหมือนที่คนอื่นเป็นแต่ทำไม่ได้

เวลาแม่หรือพ่อโทรมาเราต้องกลั้นไม่ให้ร้องไห้ตลอดแต่พอวางสายเราก็มานั่งร้องไห้คนเดียว
เราจะหลีกเลี่ยงการวิดีโอคอลเพราะเรากลัวว่าเราจะร้องไห้ให้ท่านเห็น เราไม่อยากให้ท่านห่วง
ยิ่งเรารู้ว่าพ่อก็ร้องไห้ทั้งๆที่พ่อดูเป็นคนเข้มแข็งมันยิ่งทำให้เราร้องหนักกว่าเดิม
ตอนนี้เราก็ยังร้องไห้อยู่เราโทรไปสายด่วนสุขภาพจิตมาแล้วเพื่อที่จะระบายเรื่องต่างๆ
มันก็ช่วยในระดับหนึ่ง แต่ที่เรามาพิมพ์ในนี้เราอยากขอคำปรึกษาว่าเราจะทำอย่างไร
เราจะอยู่คนเดียวอย่างไรดี เราเครียดมาก เราคิดถึงบ้าน


ขอโทษที่พิมพ์งงๆนะคะ เราแค่อยากระบาย
คือมันอาจจะทำให้เรารู้สึกดีบ้างไม่มากก็น้อย