แชร์ประสบการณ์ไส้ติ่งอักเสบในยุคโควิดค่ะ

กระทู้สนทนา

ตามหัวข้อเลยค่ะเมื่อเราเป็นไส้ติ่งอักเสบจากตอนแรกอยู่ดีๆก็ปวดท้องแบบมวนๆ บิดๆแต่ไม่ถ่ายเย็นวันพฤหัส
ด้วยความที่ทำงานอยู่รพชเล็กๆ ไปให้หมอที่รพตรวจก่อน ด้วยสถานการณ์โควิดจึงไม่ได้แม้แต่เข้าไปในห้อง Er แต่โดนถามอาการข้างนอกโดยไม่ได้ตรวจบริเวณท้อง
และแจ้งว่าเป็นลำไส้อักเสบ ให้ยามากิน ก็ปวดท้องทั้งคืนนอนไม่ค่อยหลับ จนมีไข้ในตอนเช้าทำงานไม่ไหวลาป่วยขับรถกลับบ้านมากทม

มาทนปวดที่บ้านต่อเพราะคิดว่า รอยาออกฤทธิ์สัก 2-3 วันก่อนจอนปวดต่อวันศุกร์ทั้งวันและคืนจนเช้าไข้ขึ้น 38.5 ปวดท้องมากขึ้นมีอาการปวดต้องเดินตัวงอเพิ่มเติม ขยับไม่ได้จะปวดมากจนตอนเย็นตัดสินใจไปรพ จุฬาไปถึงรพประมาณ16.30 ทำการรอหมอตรวจ แจ้งอาการ กดท้อง หมอว่าน่าจะไส้ติ่งอักเสบ เจาะเลือด ตรวจปัสสาวะ ctscan จนผลออกมาหมอไม่แน่ใจเพราะเจอก้อนเนื้องอกใหญ่ในมดลูกด้วย รอปรึกษา หมอสูติ หมอศัลย์ สรุปจนถึง 23.35 สรุปผลได้ว่าเป็นไส้ติ่งอักเสบ

แต่ว่า หมอแจ้งว่าผ่าให้ได้แต่ไม่มีเตียงค่ะ จะrefer ให้แต่ไปแบบเข้าไปเองไปหาตามรพ ว่าจะรับมั้ยซึ่งด้วยเราใช้สิทธิเบิกได้ไม่มีประกันจึงต้องรักษาใน รพ รัฐ เรากับแฟนจึงยืนยันว่าจะไปรพ อื่นเมื่อหมอติดต่อให้แล้วรพอื่นรับเคสเท่านั้นหรือก็รอตอนเช้าเพราะมีญาติอยู่รพ แต่ด้วยขณะนั้นดึกมากแล้วไม่สามารถติดต่อได้ เพราะถ้าให้เราไปติดต่อเองหารพ ไปเรื่อยๆไม่รู้ว่าจะได้ผ่ามั้ย ไส้ติ่งจะแตกก่อนมั้ยเพราะด้วยโควิดเตียงทุกรพ ก็น่าจะหายากหมด
สรุปคุณหมอแจ้งว่าขอยืมเตียงจากแผนกสูติได้จึงได้ admit 00.30 น.ของวันอาทิตย์ ผ่าตัดตี 3กว่า ดมยา ผ่าแบบเปิดหน้าท้อง ออกจากห้องผ่าตัดมาพักฟื้นต่อ จนตอนนี้กลับมาบ้านแล้วพักฟื้นที่บ้านต่อค่ะ

สรุปก็คืออยากแชร์ประสบการณ์ความยากในการรักษา
โรคอื่นๆนอกจากโควิดทั้งๆที่ฉุกเฉิน(เพราะตอนที่บอกหมอรอตอนเช้า หมอแจ้งว่าไม่อยากให้ รอเพราะไส้ติ่งอาจแตกได้ทุกเมื่อ) มีความเสี่ยงมากขึ้นหรือถ้ารอไม่ไหวก็ต้องไป รพ เอกชนซึ่งค่าใช้จ่ายผ่าไส้ติ่งขั้นต่ำหลายหมื่น