สวัสดีครับ วันนี้วันที่ 16 กันยายน 2567 ก่อนอื่นผมต้องขอเกริ่นถึง เรื่องราว ไส้ติ่งแตก พึ่งจะมีเวลามาเขียนเล่าครับ เพราะผมรู้สึกเจ็บใจ และเป็นภาพจำตลอดชีวิต ที่ผมไม่มีวันลืม และเกือบทำให้ผมตุย 

       เรื่องราวนี้เกิดขึ้นตอนผมเรียนที่มหาลัย ปีที่ 4 จำได้ไม่ลืม วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2564 (3 ปี กว่าๆ ) 

เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงเย็นๆผมมีอาการ ปวดที่ท้องน้อย ซึ่งปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยปวดท้อง ก็คิดว่าปวดท้องธรรมดา เดี๋ยวคงหาย แต่ผ่านมาอีกวัน อาการปวดท้องไม่หายและยังปวดท้องขึ้นเรื่อยๆ และเจ็บบริเวณทั่วท้องน้อย ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ไหวแล้ว  ตอนเช้าแฟนผมจึงพาไปหาหมอที่โรงพยาบาล  ประจำจังหวัดเเห่งหนึ่งใน จังหวัด (ขออนุญาติใบ้นะครับ) จังหวัด บ. อีสาณใต้  อาการตอนนั้นปวดขึ้นมากกว่าเดิม จนเดินไม่ไหว ปวดแบบทรมาน ขณะรอพบแพทย์ ก็มีอาการเหมือนจะอาเจียน จึงขอพยาบาลหน้าห้องไป อ้วกที่ห้องน้ำ พอได้พบหมอ จำได้ว่าเป็นหมอผู้หญิง อายุราว 30 ปลายๆ  หมอวินิจฉัยว่าเป็นกรดไหลย้อน เดี๋ยวหมอให้ยาไปทาน  รับยาเสร็จ ขากลับ รู้สึกเดินไม่ค่อยไหมแล้ว ปวดแบบรุนแรง 

        กลับถึงห้อง กินข้าวและยาที่หมอให้มา คือยาลดกรดในกระเพราะ จนถึงตอนดึกประมาณ 23:00 น. อาการปวดไม่หาย และยังปวดแบบทรมานขึ้น  รอบนี้ลุกจากที่นอนแทบไม่ได้  (อาการ ร้องแบบ โอ้ยๆๆๆๆ ทั้งคืน ) จนถึงตี 4 ยังไม่หาย เลยหยิบนมเปรี้ยวมากิน  จังหวะนี้ที่เกือบช็อค เพราะทนไม่ได้จริงๆ  ผมร้องลั่นหอ ไม่คิดชีวิต อาการตอนนั้น รู้สึกเหมือนอะไรขาดออก หรือแทง ช่วงน้องน้อย (คิดตอนนั้นคือผมขอตุยดีกว่ามันปวดแบบไม่ไหวแล้ว) ผมจึงรวบรวมสติ โทรหาแฟน กับเพื่อน  เพื่อนเป็นผู้หญิงกับแฟน  แบกผมขึ้นรถไปถึง รพ. ประมาณ ตี 5 กว่าๆ ระหว่างขี่รถยนต์ไป สะเทือนทั่วท้อง จนร้องไม่มีเสียง เพื่อนจนถามว่าไหวไหม  ผมตะโกนบอกขอตายๆๆๆๆๆๆ   ไม่ไหวแล้ว  ลากผมเข้าห้องฉุกเฉิน (ผมร้องด้วยความเจ็บปวด ลั่นห้องฉุกเฉิน ) 

       ผู้ช่วยพยาบาล และพยาบาล ตรวจเบื้องต้น คลำท้องน้อย ถามว่าเจ็บด้านไหน วึ่งตอนนั้นผมเจ็บไปทั่วเลย (เพราะมารู้ทีหลังว่าไส้ติ่งมันแตกแล้ว)

ช่วงประมาณ บ่าย3. หลังจากเข้าห้องเอ็กสเรย์  ก่อนหน้านั้นผมมานอนรอที่  ห้องฉุกเฉินแบบทรมานตั้งแต่ตี 5 เกือบ 9 ชั่วโมง จนรู้สึกหมดแรง

ตอนนั้นทั้งอ้วกและ ร้องปวด จนลุงข้างเตียงเอาทิธชู่มาให้ผมเช็ด  (หมอและพยาบาลที่เห็นอาการผมอ้วก พึ่งลงเตียงเต็มตัว เดินหนีหมดเลย )

ช่วงนั้นเป็นโควิด 19 ไม่ให้ญาติขึ้นมา ผมช่วยตัวเองไม่ได้ ตอนนั้นขอบคุณลุงข้างๆเตียงมาก  จนประมาณ4 โมงกว่า หมอได้เดินมาแจ้งผมว่าไส้ติ่งอักเสบ  ผมจึงได้เข้าห้องผ่าตัด  ตอน5โมง (ซึ่งมันคือไส้ติ่งที่มันแตกแล้ว) พยาบาลเดินมาบอกอีกที

       

       ก่อนผ่าตัดได้มีการใส่ท่อสวน และท่อปัจสาวะ โครตทรมาน

เรื่องราวทั้งหมดที่ผมมาเล่าเป็นเรื่องจริง และไม่มีวันลืม  ถ้าหากผมทนไม่ไหวคงน่าจะตุยไปแล้ว และการบริการของ รพ. ที่ล่าช้าผมคงจดจำไปตลอด