เกริ่นก่อนว่าตอนนี้อายุ 30 ค่ะ หน้าที่การงานมั่นคง คบกับแฟนมาได้ประมาณ 7เดือนชีวิตประจำวันคือการแยกย้ายกันออกไปทำงาน(คนละที่)​ ระหว่างวันไม่ค่อยได้คุยกันเพราะต่างคนต่างทำงาน เลิกงานกลับมาทานข้าวพร้อมกัน หลังจากนั้นแฟนก็จะหลับจนถึงประมาณ 5ทุ่มระหว่างนั้นเราก็ทำงานบ้านทำอะไรของเราไปเรื่อยเปื่อยเพราะเรื่องทำงานล้านจะเป็นหน้าที่เรารวมไปถึงการเตรียมอาหารและเก็บหลังทานเสร็จ ซึ่งทุกอย่างดำเนินไปแบบนั้นเป็นปกติ มีบ้างบางวันที่เราจะนวดขาให้เพราะแฟนปวดเท้าบ่อย สิ่งที่ทำมาตลอดเวลาไม่คิดจะตั้งคำถามนะคะเพราะรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่เราควรทำในหน้าที่ของผู้หญิง **แต่เราก็ทำงานนอกบ้านด้วยนะ เงินเดือนตัวเองมีดูแลค่าใช้จ่ายของตัวเองค่ะ**

ซึ่งตอนแรกก็คิดว่าความรักแบบผู้ใหญ่แบบที่พูดไปข้างบนมันก็โอเคนี่ แต่เวลาเริ่มผ่านไปเราไม่เคยพูดถึงอนาคตกันเลย รูปคู่ที่รวมเฟรมกันแทบจะไม่มี ยิ่งในโซเชียล​ไม่ต้องพูดถึงเราแทบจะไม่มีสัมพันธ์​ใดๆ กันเลย แต่ก็พยายามเข้าใจนะคะไม่พูดถึง ไม่ไปงองแงง แต่ก็อดตั้งคำถามให้เป็นปมในใจไม่ได้ เชื่อนะคะว่าเค้าไม่ได้มีใครแต่ก็ไม่มั่นใจว่าที่คบๆ อยู่นี่เค้ารักเรารึเปล่า สิ่งที่เป็นอยู่มันคือความรักแบบผู้ใหญ่จริงๆ หรอ? ทำไมเราไม่เคยพูดถึงอนาคตหรือไม่เห็นว่าเค้าจะวางเราไว้ในอนาคตบ้าง ทำไมแสดงออกว่ารักเรายากจัง ถ้าการต้องอดทนเข้าใจมันจะทำให้วันนึงเรามีตัวตนในอนาคตเค้าบ้างรึเปล่า?