ก็คือเรามีคนคุยอยู่คนนึงค่ะเขาโตกว่าเราค่ะ คือเราชอบเขามากๆจนได้จีบเขาเรื่อยเป็นเวลาเกือบ5-6เดือนเลยค่ะ เขาให้เหตุผลว่าเขาไม่อยากคบกับเด็กที่อายุไม่ถึง18ค่ะ ซึ่งเราก็เข้าใจเขานะคะเราก็เลยคิดว่าไม่เป็นไรหรอกคุยไปเรื่อยๆก็ได้เพราะความสัมพันธ์ของพวกเรามันค่อยข้างมั่นคงค่ะจนกระทั่งเขาไปขุดเจออดีตของเราค่ะว่าเราเคยเป็นคนเลวร้ายแค่ไหนแล้วมันดันไปตรงกับปมในอดีตของเขาเขาก็เลยบอกอยากเลิกคุยกับเราค่ะ ตอนนั้นเราเสียใจมากๆเพราะเรารับแทบจะทุกอย่างของเขาได้หมดเลยค่ะทั้งปัญหาสุขภาพจิตหรือปัญหาอื่นๆของเขาคือเราแทบจะยอมรับเขาเกือบอย่างเลยก็ว่าได้ค่ะ

แต่ว่าเรื่องมันยังไม่จบเพราะตอนพวกเราเลิกกันได้ไม่นานเขาก็กลับมาทักหาเราอีกครั้งแล้วบอกว่าคุยกันแบบไร้สถานะได้ไหม ด้วยความที่เรายอมเขาแทบทุกอย่างอยู่แล้วเราเลยใจอ่อนคุยกับเขาอีกแล้วค่ะ แล้วทุกอย่างก็ดูเหมือนจะดีแต่มันก็แค่ดูเหมือนนั่นแหละค่ะ เขามาเฉลยว่าเขายังรู้สึกดีกับคนเก่าเมื่อ3ปีที่แล้วของเขามากกว่าเราอีกค่ะ เราค่อนข้างหน้าชาพอสมควรเลยค่ะได้ยินแบบนี้ เพราะการแสดงออกที่เขามีต่อเราไม่ได้ต่างอะไรจากคนที่รักกันจริงๆเลยค่ะ แต่เราก็ยังจะใจอ่อนให้คำปรึกษาเขาไปอีกว่าทำยังไงถึงจะมูฟออนได้ (อย่าพึ่งด่าเรานะคะเรารู้ว่าเราโง่นมาก😭🙏)

แล้วเราก็รู้สึกว่าเราจะอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไร้ซึ่งความชัดเจนต่อไปไม่ไหวแล้วค่ะ เราเลยบอกเขาไปว่าเราทั้งคู่เป็นแค่เพื่อนกันดีกว่าไหม มันเกิดจากความเห็นแก่ตัวของเราเองค่ะที่จะทนไม่ไหวถ้าสักวันนึงเขายังไม่ชัดเจนกับเราไปเรื่อยๆแล้วเขาดันมีคนใหม่ขึ้นมาค่ะ แต่เราก็ไม่ได้อยากจะเสียเขาไปเหมือนกันค่ะ เรากลัวว่าถ้าวันนั้นมาถึงเราอาจจะแตกสลายก็ได้ค่ะ

เราเลยเลือกที่จะขีดเส้นให้ชัดๆว่าพวกเราทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน พอทำอย่างงี้ไปเขาก็ตอบโอเคนะคะ แต่ว่าตอนนี้เขากลับเริ่มออกอาการแล้วค่ะว่าเขาไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนกับเราแต่เขาก็ไม่ได้อยากคบกับเราเพราะเขาคิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมค่ะ เราทำถูกแล้วรึเปล่าคะที่ขีดเส้นอย่างชัดเจนเพราะแค่กลัวว่าตัวเองจะรับไม่ไหว และก็เริ่มไม่เข้าใจความต้องการจริงๆของเขาด้วยค่ะ